النبإ ١: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(افزودن جزییات آیه)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۴۳: خط ۴۳:
المیزان=
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link166 | آيات ۱ - ۱۶، سوره نباء]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link166 | آيات ۱ - ۱۶  سوره نبأ]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link167 | بيان محتواى كلى سوره مباركه نباء]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link167 | بيان محتواى كلى سوره مباركه نبأ]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link168 | بيان اينكه مقصود از ((نباء عظيم )) قيامت و((تسائل )) از آن در بين مشركين بوده است (عم يتسائلون ...)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link168 | مقصود از «خبر عظيم»، روز بعث و قيامت بوده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link169 | مراد از اختلاف مشركين درباره معاد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۹#link169 | مراد از اختلاف مشركان درباره معاد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link170 | بيان احتجاج و استدلال بر ثبوت بعث و جزا، مستفاد از آيات : ((المنجعل الارض مهادا...))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link170 | استدلال بر ثبوت بعث و جزا، مستفاد از آيات: «ألم نَجعَل الأرضَ مِهَاداً...»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link171 | معناى اينكه فرمود: ((كوه ها را ميخ قرار داديم )) و ((ازواج خلقتان كرديم ،]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link171 | معناى اين كه فرمود: «كوه ها را ميخ قرار داديم» و «ازواج خلقتان كرديم»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link172 | معناى اينكه فرمود ((خوابتان را سبات قرار داده ايم و شب را لباس و روز را معاش قرارداديم .]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link172 | معناى اين كه فرمود: خوابتان را «سبات»، و شب را «لباس»، و روز را «معاش» قرارداديم]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link173 | (رواياتى در بيان برخى آيات گذشته )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۰#link173 | رواياتى در بيان برخى آيات گذشته]]


}}
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۱۵

کپی متن آیه
عَمَ‌ يَتَسَاءَلُونَ‌

ترجمه

آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال می‌کنند؟!

ترتیل:
ترجمه:
سوره النبإ آیه ١ النبإ ٢
سوره : سوره النبإ
نزول : ٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«عَمَّ»: از چه چیز. این واژه، مخفّف (عَمَّا) است که در اصل (عَنْ مَا) است. «یَتَسَآءَلُونَ»: از همدیگر می‌پرسند. وقتی که کفّار و مشرکان مکّه، با مطالب و مباحث تازه‌ای، از قبیل مبدأ و معاد و وحی و نبوّت و رستاخیز و حساب و کتاب قیامت، و بهشت و دوزخ، روبرو شدند، گاهی از روی شکّ و تردید، و گاهی از روی شوخی و مسخره، پرسشهائی درباره آن مطالب از یکدیگر می‌کردند. در اینجا سؤال ایشان این بود که: واقعاً راست است که قیامت وجود دارد؟


نزول

شأن نزول آیات ۱ تا ۲:

«شیخ طوسى» گویند: در سبب نزول این آیات گویند: رسول خدا صلی الله علیه و آله هر وقت خبرى که به قریش می‌داد و یا از اخبار امم گذشته چیزى به آن‌ها مى گفت و نیز موعظه و پند و اندرز می‌داد، مسخره مى کردند. خداوند پیامبر خود را از گفتار با آن‌ها طى آیه «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیکمْ فِی الْکتابِ»[۱] نهى فرمود.

از آن به بعد وقتى که پیامبر اصحاب خود را موعظه می‌نمود و یا اخبار امم گذشته را به آنان می‌داد، اگر مشرکین وارد می‌شدند از سخن گفتن خوددارى می‌فرمود. مشرکین گفتند: یا محمد به خداوند قسم گفتار تو عجیب است و ما خیلى مایل هستیم کلام و حدیث تو را بشنویم. پیامبر فرمود: خداوند مرا نهى نموده است که با شما حدیث و یا خبرى بگویم سپس این آیه نازل گردید.[۲]

تفسیر


نکات آیه

۱ - منکران معاد در عصر بعثت، با پرسش از یکدیگر، در پى تصور زوایاى آن بودند. (عمّ یتساءلون) «عمّ» در اصل «عن ما» بوده و «ما» براى استفهام است. «تساؤل» (مصدر «یتسائلون»); یعنى، سؤال از یکدیگر. آیات بعد - که درباره مظاهر قدرت خداوند و اوصاف قیامت است - و نیز وعده حتمى به آگاه شدن - در جمله «سیعلمون» - جملگى گویاى آن است که مورد پرسش، مسائل مربوط به جهان آخرت است و نشان مى دهد که پرسش کنندگان، معاد را باور نداشتند و با سؤالات خود - چنانچه به انگیزه کشف حقیقت باشد - درصدد آگاهى به کیفیت معاد بوده اند.

۲ - کافران عصر بعثت، وعده معاد را، به تمسخر گرفته و درباره حقایق آن پرسش ها و شبهه هایى بر سر زبان ها مى انداختند. (عمّ یتساءلون) تهدید پرسشگران با جمله «سیعلمون» - در آیات بعد - این احتمال را تقویت مى کند که هدف آنان از پرسش ها، کشف حقیقت نبود; بلکه آنان در پى ایجاد سؤال و شبهه در ذهن دیگران و طعنه و کنایه زدن به وعده معاد بودند.

۳ - پرسش هاى تردیدآمیز درباره معاد، شگفت آور و دور از انتظار است. (عمّ یتساءلون) «ما» در «عمّ» براى استفهام تعجّبى است و دلالت بر غیر منتظره بودن سؤال از معاد دارد.

۴ - حتمى بودن معاد، امرى روشن و باور کردن آن بى نیاز از تحقیق و بررسى است. (عمّ یتساءلون)

۵ - معاد، مورد شک و تردید کافران عصر بعثت بود. (عمّ یتساءلون)

۶ - یگانگى خداوند در تدبیر جهان، محور پرسش هاى تردیدآمیز اهل مکّه در عصربعثت* (عمّ یتساءلون) گرچه بخش عظیمى از آیات این سوره درباره حوادث قیامت است; ولى آیات آغازین آن - که درباره قدرت خدا و حاکمیت خواست او بر جهان است - مى تواند قرینه باشد که مورد سؤال در «یتسائلون» وابستگى همه کارها به خداوند و بى نقش بودن بت ها در کار تدبیر جهان است.

موضوعات مرتبط

  • امور: امور شگفت آور ۳
  • توحید: پرسش از توحید ربوبى ۶; شک در توحید ربوبى ۶
  • کافران: استهزاى کافران صدراسلام ۲; شبهه افکنى کافران ۲; شک کافران صدراسلام ۵
  • معاد: استهزاى معاد ۲; پرسش از معاد ۱; پرسشهاى مکذبان معاد ۱; شبهه افکنى در معاد ۲; شک در معاد ۵; شگفتى پرسش از معاد ۳; شگفتى شک در معاد ۳; مکذبان معاد در صدراسلام ۱; وضوح حتمیت معاد ۴
  • مکه: پرسشهاى اهل مکه ۶; شک اهل مکه ۶

منابع

  1. آیه، ۱۴. سوره نساء که موضوع شأن و نزول آن از تفاسیر روض الجنان و مجمع البیان در صفحه ۲۵۵ ذکر شده است.
  2. طبرى صاحب جامع البیان و ابن ابى حاتم در تفسیر خود از حسن بصرى روایت کنند که وقتى که رسول خدا صلى الله علیه و آله مبعوث گردید. مردم از یکدیگر درباره آن پرسش مى کردند سپس این آیه نازل گردید.