الانسان ٢٣: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن جزییات آیه) |
(←تفسیر) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۷#link150 | آيات ۲۳ - | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۷#link150 | آيات ۲۳ - ۳۱ سوره دهر]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۷#link151 | امر به صبر و نهى از اطاعت از | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۷#link151 | امر به صبر و نهى از اطاعت از فسّاق و كُفّار]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۷#link153 | مشيّت بنده، موقوف بر مشيّت خداست: «وَ مَا تَشَاؤُن إلّا أن يَشَاءَ اللّه»]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۷#link153 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link154 | رواياتى در ذيل برخى از آيات گذشته]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link154 | | |||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۵۶
| کپی متن آیه |
|---|
| إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلاً |
ترجمه
| الانسان ٢٢ | آیه ٢٣ | الانسان ٢٤ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«نَزَّلْنَا ... تَنزِیلاً»: (نگا: اسراء / فرقان / ). ذکر مفعول مطلق، اشاره به نزول تدریجی قرآن است، و تأکیدی بر نزول قرآن از سوی یزدان جهان.
تفسیر
تفسیر نور (محسن قرائتی)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا «23» فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً «24» وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا «25»
همانا ما خود قرآن را بر تو فرو فرستاديم. پس در برابر حكم پروردگارت صبر پيشه كن و از هيچ گنه‌كار يا كفران پيشه اطاعت مكن. و در هر صبح و شام، نام پروردگارت را ياد كن.
نکته ها
«بُكْرَةً» به فاصله ميان طلوع فجر و طلوع آفتاب گفته مى‌شود «اصيل» به معناى فاصله عصر تا غروب و آخر روز است. ممكن است مراد از اين دو كلمه، ياد خدا در آغاز و انجام روز و اقامه نماز باشد.
پیام ها
1- در برابر تهمت سحر و كهانت به قرآن، مقاومت كنيد. «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ»
2- قرآن به تدريج نازل شده است. «نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ»
3- پياده كردن فرامين قرآن، صبر و مقاومت لازم دارد. نَزَّلْنا ... فَاصْبِرْ
4- پايدارى و صبر، در انجام فرمان پروردگار ارزش دارد نه در پافشارى به سليقه‌هاى شخصى خود. «فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ»
5- فرامين الهى، براى رشد انسان است. «لِحُكْمِ رَبِّكَ»
6- انبيا به موعظه الهى نياز دارند. «فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ»
7- گناه پيشه‌گان و خلافكاران تلاش مى‌كنند كه در رهبرى مسلمانان نفوذ كنند.
«فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً»
8- ياد خدا، انسان را صبور و مقاوم مى‌كند. فَاصْبِرْ ... وَ اذْكُرِ ... بُكْرَةً وَ أَصِيلًا
9- از اوقات مناسب براى ياد خدا، آغاز و پايان روز است. «بُكْرَةً وَ أَصِيلًا»
تفسير نور(10جلدى)، ج10، ص: 336
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلاً «23»
بعد از آن خطاب به حضرت رسالت و تذكر به نعمت فرمايد:
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا: بدرستى كه ما نازل فرموديم، عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا: بر تو قرآن را نزولى بتدريج، سوره‌اى بعد از سوره، و آيتى كه بعد از آيتى، تنزيل آن بر طريق تدريج، محض حكمت و مصلحت و صواب است.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلاً «23» فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً «24» وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً «25» وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً «26» إِنَّ هؤُلاءِ يُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَراءَهُمْ يَوْماً ثَقِيلاً «27»
نَحْنُ خَلَقْناهُمْ وَ شَدَدْنا أَسْرَهُمْ وَ إِذا شِئْنا بَدَّلْنا أَمْثالَهُمْ تَبْدِيلاً «28» إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلاً «29» وَ ما تَشاؤُنَ إِلاَّ أَنْ يَشاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً (30) يُدْخِلُ مَنْ يَشاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً (31)
ترجمه
همانا ما فرو فرستاديم بر تو قرآن را فرستادنى
پس صبر كن براى حكم پروردگارت و پيروى مكن از آنها گناهكارى يا ناسپاسى را
و ياد كن نام پروردگار خود را در ابتدا و انتهاى روز
و از شب پس سجده كن براى او و تنزيه نما او را بتسبيح در شب پاره‌اى از آن طولانى
همانا اين گروه دوست ميدارند لذّتهائى را كه بزودى فراهم آيد و رها ميكنند پشت سر خود روز سنگينى را
ما آفريديم آنها را و استوار نموديم بند و بست اعضاء آنانرا و وقتى بخواهيم بدل مينمائيم آنانرا به امثالشان بدل نمودنى
همانا اين پندى است پس هر كه خواسته باشد ميگيرد بسوى پروردگار خود راهى
و نميخواهيد مگر آنكه بخواهد خدا همانا خدا ميباشد داناى درست كار
داخل ميسازد هر كه را بخواهد در رحمت خود و ستمكاران را مهيا فرموده است بر ايشان عذابى دردناك.
تفسير
خداوند منّان نازل فرمود قرآن را بر پيغمبر خود بتدريج در مدّت رسالت آنحضرت بر حسب اقتضاء وقت و مصلحت زمان با دلالت بر ولايت امير المؤمنين عليه السّلام چنانچه در كافى از امام كاظم عليه السّلام نقل نموده پس بايد صبر فرمايد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بر آزار قوم و زحمت ابلاغ تا برسد حكم خدا بنصرت او بر اعداء و اطاعت ننمايد از مردمى كه گناهكار يا كافر و مصرّ بر كفرند و ميخواهند بدسائس و حيل آنحضرت را از امر دعوت باز دارند مانند عتبة بن ربيعه و وليد بن مغيره و
جلد 5 صفحه 322
ابو جهل كه بعضى از مفسّرين ذكر كرده‌اند و ياد فرمايد نام خدا را در نماز صبح و ظهر و عصر و در قسمتى از شب سجده نمايد براى خدا كه نماز مغرب و عشاء باشد و تنزيه نمايد او را بتسبيح در قسمتى طولانى كه از نصف شب تا صبح باشد در نماز شب چنانچه از روايات ائمه اطهار استفاده ميشود ولى بعضى از مفسّرين بكرة و اصيلا را عبارت از صبح و شام دانسته و كنايه از دوام ذكر و دعا و تبليغ رسالت گرفته‌اند و من اللّيل را تا آخر آيه بر نمازهاى شب اعمّ از واجب و مستحب حمل نموده‌اند و ميفرمايد همانا اين مردم دوست دارند دنيا را كه نقد است و بعجله استفاده از لذّات آن ميتوانند بنمايند و آخرت را كه روز سنگين سختى است و در مقابل دارند پشت سر انداخته‌اند و براى آنروز كار نميكنند و بنابر اين وراء در كلام الهى محتمل است بمعناى پيش رو باشد و ميشود بمعناى پشت سر باشد و در هر حال آنرا واگذارده‌اند بحال خود و فكر آنروز نيستند ما خلق نموديم آنها را و محكم نموديم بند و بست اعضاء آنانرا و ربط داديم مفاصلشان را به اعصاب در خلقت كه كار آمد و فعّال ما يشاء شدند و اگر بخواهيم ميميرانيم آنها را و امثالشان را در استحكام خلق و قدرت بر كار دو مرتبه خلق مينمائيم در آخرت يا در دنيا تا قيام باطاعت و عبادت ما نمايند آنچه تاكنون ذكر شد در قرآن از ارشاد بعظمت امر آخرت و غيره موجب تذكّر مردم است بوظائف خودشان پس هر كس بخواهد راه تقرّب بخدا را كه قبول ولايت مولى است در پيش خواهد گرفت چنانچه در كافى از امام كاظم عليه السّلام نقل نموده و در عبادت و اطاعت كوتاهى نخواهد نمود ولى كسى نميخواهد راه حق را در پيش بگيرد مگر آنكه قبلا خدا خواسته باشد كه او به اختيار خود راه حق را پيش گيرد و جبر و تفويض نيست بلكه امر بين امرين است چنانچه در خرائج از امام زمان عليه السّلام نقل نموده كه فرمود دلهاى ما ظرفهاى مشيّت خدا است وقتى او بخواهد ما ميخواهيم و اين آيه را تلاوت نمود و مفوّضه را تكذيب فرمود همانا خداوند دانا و حكيم است نميخواهد مگر باقتضاء علم و حكمت و داخل ميكند هر كس را بخواهد در رحمت خود كه ولايت ائمه اطهار است بنقل كافى از امام كاظم عليه السّلام بهدايت و توفيق طاعت و براى
جلد 5 صفحه 323
ستمكاران بخود و خلق آماده فرموده عذاب اليم دوزخ را در ثواب الاعمال و مجمع از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه هر كس سوره هل اتى را در هر صبح روز پنجشنبه بخواند خداوند حوريان زيادى از بكر و ثيّب براى او تزويج ميفرمايد و با پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم محشور خواهد شد و الحمد للّه ربّ العالمين و صلّى اللّه على محمد و آله الطاهرين.
جلد 5 صفحه 324
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
إِنّا نَحن‌ُ نَزَّلنا عَلَيك‌َ القُرآن‌َ تَنزِيلاً «23»
بدرستي که ما خودمان نازل كرديم براي تو قرآن را نازل كردني. مراتب نزول قرآن را ما مكرر بيان كرده‌ايم بخصوص در مقدمه مجلد اول که بدو نزولش و ختم نزولش بر پيغمبر (ص) بوده، بدو نزولش در همان عالم نورانيت که نور مقدس پيغمبر که اولين مخلوق الهي بود خلق فرمود و اينکه نور را در دوازده حجاب سير داد و در هر حجابي ذكري داشت در حجاب اول دوازده هزار سال تا حجاب دوازدهم هزار سال، و يكي از حجب حجاب نبوت بود که حضرت نبي بود و تمام قرآن و احكام و علوم باو افاضه شده بود پس از آن بتوسط قلم در لوح محفوظ شده که ميفرمايد: بَل هُوَ قُرآن‌ٌ مَجِيدٌ فِي لَوح‌ٍ مَحفُوظٍ بروج آيه 21 و 22. سپس در ماه مبارك رمضان در ليلة القدر ليله مباركه نازل شد در آسمان اول که ميفرمايد: شَهرُ رَمَضان‌َ الَّذِي أُنزِل‌َ فِيه‌ِ القُرآن‌ُ بقره آيه 181، و ميفرمايد: حم وَ الكِتاب‌ِ المُبِين‌ِ إِنّا أَنزَلناه‌ُ فِي لَيلَةٍ مُبارَكَةٍ دخان آيه 1 و 2، و ميفرمايد: إِنّا أَنزَلناه‌ُ فِي لَيلَةِ القَدرِ قدر آيه 1. پس از آن بر قلب مطهر حضرت رسالت بتوسط جبرئيل روح الامين که ميفرمايد: فَإِنَّه‌ُ نَزَّلَه‌ُ عَلي قَلبِك‌َ بِإِذن‌ِ اللّه‌ِ بقره آيه 91، و ميفرمايد: وَ إِنَّه‌ُ لَتَنزِيل‌ُ رَب‌ِّ العالَمِين‌َ نَزَل‌َ بِه‌ِ الرُّوح‌ُ الأَمِين‌ُ عَلي قَلبِك‌َ لِتَكُون‌َ مِنَ المُنذِرِين‌َ شعراء آيه 191- الي 193. و از اينکه آيه استفاده ميشود که آن مرتبه اولي نبوت بوده که فرمود:
كنت نبيا و آدم بين الماء و الطين
و اينکه مرتبه اخيره مقام رسالت است که مأمور بانذار شده.
إِنّا نَحن‌ُ نَزَّلنا عَلَيك‌َ القُرآن‌َ تَنزِيلًا اولا و آخرا.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 23)- پنج دستور مهم برای موفقیت در اجرای حکم خدا آیات این سوره از آغاز تا کنون در باره خلقت انسان و سپس معاد و رستاخیز او سخن می‌گفت، در اینجا روی سخن را به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله کرده، دستورات مؤکدی برای هدایت انسانها و صبر و مقاومت در این راه به او می‌دهد، در واقع این آیات راه وصول به آن همه نعمتهای بی‌مانند را نشان داده است که تنها از طریق تمسک به قرآن و پیروی از رهبری چون پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله و الهام گرفتن از دستورات او امکان پذیر است.
نخست می‌فرماید: «مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم» (انا نحن نزلنا علیک القرآن تنزیلا).
نکات آیه
۱ - قرآن، کتابى نازل شده از سوى خداوند بر پیامبر(ص) (إنّا نحن نزّلنا علیک القرءان)
۲ - قرآن، کتابى است الهى; نه ساخته و پرداخته دست بشر. (إنّا نحن نزّلنا علیک القرءان) تصریح و تأکید فراوان بر اختصاص نزول قرآن از سوى خداوند - در فضایى که کافران ساختگى بودن آن را تبلیغ مى کردند مى تواند گویاى برداشت یاد شده باشد.
۳ - نزول قرآن بر پیامبر(ص)، تدریجى و مرحله اى بود. (إنّا نحن نزّلنا علیک القرءان تنزیلاً) «تنزیلاً»، مفعول مطلق نوعى است و در این آیه بر نزول تدریجى قرآن بر پیامبر(ص) دلالت دارد. ضمن آن که پیش از این آیه و پس از آن، سوره ها و آیات فراوانى - که بافاصله زمانى بسیارى از هم قرار دارند - نازل شده است.
۴ - قرآن، نام کتاب آسمانى پیامبراسلام(ص) (إنّا نحن نزّلنا علیک القرءان تنزیلاً)
۵ - دلدارى خداوند به پیامبر(ص)، در برابر تکذیب و مخالفت هاى کافران (إنّا نحن نزّلنا علیک القرءان تنزیلاً) بنا به گفته مفسران، این آیه، درصدد دلدارى به پیامبر(ص) است; ضمن آن که توصیه خداوند به صبر و استقامت در آیه بعد، مى تواند در تأیید همین مطلب باشد.
موضوعات مرتبط
- قرآن :۴ نزول تدریجى قرآن ۳ ۴; وحیانیت قرآن ۱ ۴، ۲; ویژگیهاى قرآن ۲ ۴; ویژگیهاى نزول قرآن ۳ ۴
- کافران: دشمنى کافران ۵
- محمد(ص): تکذیب محمد(ص) ۵; دشمنان محمد(ص) ۵; دلدارى به محمد(ص) ۵; کتاب آسمانى محمد(ص) ۴; نزول قرآن بر محمد(ص) ۱
منابع
