المسد ٣: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(←تفسیر) برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::سَيَصْلَى|سَيَصْلَى]] [[کلمه غیر ربط::سَيَصْلَى| ]] [[شامل این ریشه::س| ]][[ریشه غیر ربط::س| ]][[شامل این ریشه::صلى| ]][[ریشه غیر ربط::صلى| ]][[شامل این کلمه::نَارا|نَاراً]] [[کلمه غیر ربط::نَارا| ]] [[شامل این ریشه::نور| ]][[ریشه غیر ربط::نور| ]][[شامل این کلمه::ذَات|ذَاتَ]] [[کلمه غیر ربط::ذَات| ]] [[شامل این ریشه::ذات| ]][[ریشه غیر ربط::ذات| ]][[شامل این کلمه::لَهَب|لَهَبٍ]] [[کلمه غیر ربط::لَهَب| ]] [[شامل این ریشه::لهب| ]][[ریشه غیر ربط::لهب| ]]'''}} | {{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::سَيَصْلَى|سَيَصْلَى]] [[کلمه غیر ربط::سَيَصْلَى| ]] [[شامل این ریشه::س| ]][[ریشه غیر ربط::س| ]][[شامل این ریشه::صلى| ]][[ریشه غیر ربط::صلى| ]][[شامل این کلمه::نَارا|نَاراً]] [[کلمه غیر ربط::نَارا| ]] [[شامل این ریشه::نور| ]][[ریشه غیر ربط::نور| ]][[شامل این کلمه::ذَات|ذَاتَ]] [[کلمه غیر ربط::ذَات| ]] [[شامل این ریشه::ذات| ]][[ریشه غیر ربط::ذات| ]][[شامل این کلمه::لَهَب|لَهَبٍ]] [[کلمه غیر ربط::لَهَب| ]] [[شامل این ریشه::لهب| ]][[ریشه غیر ربط::لهب| ]]'''}} | ||
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed" | |||
!کپی متن آیه | |||
|- | |||
|سَيَصْلَى نَاراً ذَاتَ لَهَبٍ | |||
|} | |||
'''ترجمه ''' | '''ترجمه ''' | ||
<tabber> | <tabber> | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۸: | ||
|-|صادقی تهرانی=به زودی آتشی زبانه‌دار (پس از مرگش) بیفروزد. | |-|صادقی تهرانی=به زودی آتشی زبانه‌دار (پس از مرگش) بیفروزد. | ||
|-|معزی=زود است بچشد آتشی شعله‌ور | |-|معزی=زود است بچشد آتشی شعله‌ور | ||
|-|</tabber>< | |-|english=<div id="qenag">He will burn in a Flaming Fire.</div> | ||
{{آيه | سوره = سوره المسد | نزول = | |-|</tabber> | ||
<div class="audiotable"> | |||
<div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/111003.mp3"></sound></div> | |||
<div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/111003.mp3"></sound></div> | |||
</div> | |||
{{آيه | سوره = سوره المسد | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::3|٣]] | قبلی = المسد ٢ | بعدی = المسد ٤ | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف = }} | |||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«سَیَصْلَی»: به آتش داخل خواهد شد و بدان خواهد سوخت (نگا: نساء / ، ابراهیم / ، إسراء / ). «ذَاتَ لَهَبٍ»: زبانه‌کش و مشتعل (نگا: مرسلات / ). | «سَیَصْلَی»: به آتش داخل خواهد شد و بدان خواهد سوخت (نگا: نساء / ، ابراهیم / ، إسراء / ). «ذَاتَ لَهَبٍ»: زبانه‌کش و مشتعل (نگا: مرسلات / ). | ||
| خط ۲۲: | خط ۳۰: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
== نزول == | |||
'''شأن نزول آیات ۱ تا ۵:''' | |||
«شیخ طوسى» گویند: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم مردم را جمع کرد و گفت: خداوند مرا به سوى شما عموماً و به سوى قریش خصوصاً مبعوث نموده است و اگر این بعثت مرا بپذیرید، مالک عرب و عجم شده و آنها را به تصرف خویش خواهید درآورد، گفتند: بعثت تو براى چیست؟ | |||
گفت: براى آنست که به شما بگویم، بگوئید: لا اله الّا اللّه و انّى رسول اللّه، ابولهب که در آن میان بود. گفت: تبّا لهذا من دین اللّه، سپس این سوره نازل گردید.<ref> صاحب مجمع البیان از سعید بن جبیر و او از ابن عباس نقل نماید که گفت: روزى پیامبر بالاى کوه صفا رفت و فرمود: یا صباحاه قریش به او روى آوردند. گفتند: چه شده است؟ فرمود: اگر به شما خبر بدهم که دشمن در صبح یا در شب در کمین شما است. از من باور می‌دارید یا نه؟ گفتند: بلى باور مى کنیم سپس فرمود: بدانید که من نذیر و ترساننده شما هستم از عذابى که به علت گمراهى و جهالت در جلو روى شما قرار گرفته است. ابولهب گفت: تبا لک، براى همین موضوع ما را به اینجا خوانده اى؟</ref><ref> طبرى صاحب جامع البیان از طریق اسرائیل از ابواسحق و او از مردى از همدان که به او یزید بن زید مى گفتند: روایت کند که زن ابولهب اغلب خار و خاشاک را جمع می‌کرد و جلو راه پیامبر مى گذاشت و راه را بر او مسدود مى ساخت چنان که ابن المنذر نیز در تفسیر خود از عکرمة مانند آن را روایت نموده است.</ref> | |||
== تفسیر == | == تفسیر == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۸#link462 | آيات ۱ - | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۸#link463 | معناى | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۸#link462 | آيات ۱ - ۵ سوره تبت]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۸#link464 | وجه | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۸#link463 | معناى «تبّت یدا أبى لهب و تبّ»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۸#link465 | توضيحى درباره | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۸#link464 | وجه اين كه در اين نفرين از ابولهب به كنيه ياد شده]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۹#link466 | (چند روايت درباره بد رفتارى ابولهب و همسرش بارسول اللّه (صلى الله عليه و آله ) و نزول سوره تبّت )]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۸#link465 | توضيحى درباره اين كه نفرين به ابولهب و اين كه فرمود: «سيصلى نارا...» عدم اختيار ابولهب در جهنمى شدن را افاده نمى كند]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴۹#link466 | (چند روايت درباره بد رفتارى ابولهب و همسرش بارسول اللّه (صلى الله عليه و آله) و نزول سوره تبّت)]] | |||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۷_بخش۱۸#link182 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۷_بخش۱۸#link182 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ «1» ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ «2» سَيَصْلى ناراً ذاتَ لَهَبٍ «3» وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ «4» فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ «5» | |||
بريده باد دو دست ابولهب و نابود باد. نه دارائيش و نه آنچه بدست آورد، به حالش سودى نكرد. به زودى به آتشى شعله‌ور درآيد. (همراه) زنش، آن هيزم‌كش (آتش افروز). (در حالى كه) در گردنش ريسمانى از ليف خرما است. | |||
===نکته ها=== | |||
اين سوره به نامهاى تبّت و مسد معروف است. امام صادق عليه السلام فرمودند: هرگاه اين سوره را خوانديد بر ابولهب نفرين كنيد. «1» | |||
هنگامى كه آيه «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ» «2» نازل شد، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نزديكان و خويشاوندان را دعوت كرد و پيام وحى را به آنان رساند. ابولهب كه عموى حضرت بود گفت: | |||
«تبا لك» هلاكت بر تو باد. اين سوره نازل شد و گفتار او را به خودش ردّ كرد. | |||
از آنجا كه اين نفرين عملى شد و ابولهب و همسرش با كفر از دنيا رفتند، معلوم مى‌شود كه در اين سوره نسبت به ابولهب يك پيشگويى نيز شده است. | |||
«تَبَّتْ» از ريشه «تب» به معناى خسران و هلاكت است و مراد از «يد» در آيه، دستِ ظاهرى نيست، بلكه كنايه از وسيله قدرت و تلاش انسان است. بنابراين معناى آيه چنين | |||
---- | |||
«1». تفسير كنزالدقائق. | |||
«2». شعراء، 214. | |||
جلد 10 - صفحه 631 | |||
است كه تلاشهاى ابولهب به هدر رفت و او گرفتار زيان و خسارت شد. «1» | |||
در تاريخ آورده‌اند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مردم را به كلمه «لا اله الا الله» دعوت مى‌كرد و ابولهب از پشت سر او را تكذيب و به سوى او سنگ پرتاب مى‌كرد. | |||
گاهى زائران مكه به سراغ ابولهب مى‌آمدند و از او درباره حضرت محمد صلى الله عليه و آله سؤال مى‌كردند. او مى‌گفت: محمد مجنون است و ما مشغول مداواى او هستيم. «2» | |||
ابولهب هيچ گاه از مخالفت با پيامبر و از همكارى با مخالفان او دست نكشيد. او و همسرش كلمات ركيك به حضرت مى‌گفتند و شايد به همين خاطر نام اين دو در قرآن برده شده است. | |||
آهنگ اين سوره چنان كوبنده بود كه همه آن را حفظ كردند و ابولهب ضربه سنگينى خورد و خانه‌نشين شد تا آنكه مرد و باقى كفار حساب كار خودشان را كردند كه مبادا سوره‌اى نيز عليه آنان نازل شود. | |||
علاقه‌ها و روابط خانوادگى نبايد خللى در ايمان و مكتب ايجاد كند. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ» | |||
با آنكه ابولهب و همسرش مردهاند و استخوانهايشان پوسيده است اما اين آيات همچنان بايد تلاوت شود تا مايه عبرت ديگران و زياد شدن قهر و عذاب الهى بر آنان گردد. | |||
ابولهب برادران خوبى مثل حضرت حمزه و ابوطالب و پدر خوبى چون عبدالمطلب داشت اما هر كس براى خود حسابى دارد. | |||
در قديم بته‌هاى هيزم را كه جمع مى‌كردند، آن را با طناب مى‌بستند و آن را به دوش مى‌انداختند. چون همسر ابولهب، هيزم در مسير راه پيامبر مى‌ريخت تا آن حضرت را آزار دهد، لذا قرآن مى‌فرمايد: در قيامت نيز هيزم آتش دوزخ است و آن طناب‌هايى كه براى جمع آورى هيزم استفاده مى‌كرد، به گردنش آويخته است. «3» | |||
ابولهب فرزندى به نام لهب نداشت ولى شايد به خاطر سرخى صورتش او را ابولهب مى‌گفتند. | |||
---- | |||
«1». تفسير الميزان. | |||
«2». تفسير نمونه. | |||
«3». تفسير الميزان. | |||
جلد 10 - صفحه 632 | |||
زن ابولهب، فردى شاعر بود. نامش امّ جهل، خواهر ابوسفيان و عمه معاويه بود. كينه ديرينه با پيامبر داشت و خار بر سر راه پيامبر مى‌ريخت و اشعارى در تحقير و هجو آن حضرت مى‌سرود. | |||
روز قيامت، مال و ثروت به درد انسان نمى‌خورد: «ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ» | |||
«ما أَغْنى عَنِّي مالِيَهْ» مال و ثروتم چاره كارم نكرد. | |||
«هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ» «1» سلطنت و حكومتم از بين رفت و برايم سودى نداشت. | |||
«ما أَغْنى عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ» «2» جمعيّت و ثروت شما را بى‌نياز نكرد. | |||
«لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ» «3»* نه ثروت و نه فرزند به حال آنان سودى نداشت. | |||
در قرآن چهار نوع زن و شوهر ذكر شده است: | |||
زن و شوهرى كه در كار نيك همفكر و همراهند. (حضرت على و حضرت زهراء عليهما السلام كه به يتيم و اسير و مسكين طعام دادند.) «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ» «4» | |||
زن و شوهرى كه در كار بد همراهند. أَبِي لَهَبٍ ... وَ امْرَأَتُهُ | |||
زن و شوهرى كه مرد در راه حق و زن در راه باطل است نظير حضرت نوح و حضرت لوط كه همسرانشان به آنها ايمان نياوردند و با مخالفان همدست شدند. «كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ» «5» | |||
زن و شوهرى كه زن در راه حق و مرد در راه باطل است. نظير فرعون و همسرش. «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ» «6» | |||
زن ابولهب گردنبندى قيمتى داشت كه سوگند ياد كرد آن را در راه مخالفت پيامبر مصرف كند. «فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ» | |||
حضرت على عليه السلام در نامهاى به معاويه نوشت: «منا خير نساء العالمين و منكم حمالة الحطب» «7» بهترين زنان از ماست و هيزم‌آور آتش از شماست. | |||
سلمان فارسى از اهل بيت پيامبر مى‌شود و ابولهب عموى پيامبر، مورد لعن و نفرين | |||
---- | |||
«1». حاقّه، 29. | |||
«2». اعراف، 48. | |||
«3». آل عمران، 10. | |||
«4». انسان، 8. | |||
«5». تحريم، 10. | |||
«6». تحريم، 11. | |||
«7». نهج‌البلاغه، نامه 28. | |||
جلد 10 - صفحه 633 | |||
خداوند. | |||
چون همسر ابولهب در سر راه پيامبر هيزم مى‌ريخت، ممكن است «حَمَّالَةَ الْحَطَبِ» اشاره به اين باشد كه ورود او به دوزخ در حالى است كه هيزم بدوش دارد. | |||
دست و بازو براى تلاش است و تلاش براى رسيدن به هدف مطلوب. هدف ابولهب جلوگيرى از رشد اسلام بود و در اين راه تلاش بسيار كرد ولى به هدفش نرسيد، پس تلاش بازوى او هدر رفت. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ» | |||
===پیام ها=== | |||
1- اعلام برائت از نااهلان جزء دين است. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ» | |||
2- كيفر توهين به مقدسات، لعن و نفرين ابدى است. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ» | |||
3- بايد براى نابودى كامل كفر دعا كنيم. «يَدا» (قطع شدن دو دست نشانه بى‌نتيجه ماندن تلاشهاست.) | |||
4- پاسخ مخالفان را مثل خودشان بدهيد. در پاسخ آنان كه به پيامبر گفتند: «تبا لك» خداوند فرمود: «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ» | |||
5- در نظام مكتبى، ضابطه بر رابطه مقدم است. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ» | |||
6- مال و ثروت، يكى از ابزارهاى مخالفان انبياست. «ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ» (ابولهب سرمايه دارى بود كه ثروتش را براى محو اسلام هزينه كرد.) | |||
7- بدتر از فساد تكرار آن است. «حَمَّالَةَ» | |||
8- در برابر قهر الهى نه ثروت كارائى دارد و نه هر چيز كه در اثر تلاش به دست آيد، خواه ثروت باشد يا مقام و عنوان و حكومت و شهرت. «ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ» | |||
9- قهر الهى نسبت به ستمگران دور نيست. «سَيَصْلى» | |||
10- اشرافيّت دنيا، همراه با تحقير آخرت است. «فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ» | |||
«والحمدللّه ربّ العالمين» | |||
جلد 10 - صفحه 636 | |||
سوره توحيد | |||
برخى از اهل كتاب و مشركان، از پيامبر خواستند كه خدايت را براى ما معرفى كن؛ اين سوره كه به منزله شناسنامه خداوند است، نازل شد و خداوند را از داشتن پدر و مادر يا فرزند و همسر و يا شبيه و شريك، پاك و منزه دانست. | |||
اين سوره شامل خالص‌ترين عقايد توحيدى است، از اين رو سوره توحيد و اخلاص نام گرفته است. | |||
در فضيلت اين سوره، روايات بسيارى وارد شده است كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود: «1» | |||
در هر شبانه روز، لااقل يكبار اين سوره را در نمازهاى خود بخوانيد و پس از آن بگوييد: «كذلك الله ربى: پروردگار من چنين است.» | |||
به گفته روايات، اين سوره در اهميّت، به منزله يك سوم قرآن است. يك بار تلاوت آن، برابر تلاوت يك سوم قرآن و دوبار تلاوت آن، معادل دو سوم و سه بار تلاوت آن برابر تلاوت كل قرآن است. | |||
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: سوره توحيد مثل على بن ابى‌طالب است كه هر كس او را قلباً دوست دارد يك سوم ايمان را داراست و هر كس با قلب و زبان دوست بدارد دو سوم ايمان را دارد و هر كس با قلب و زبان و اطاعت در عمل، همراه او | |||
---- | |||
«1». مجموع روايات در تفسير نور الثقلين، (ج 5، ص 699- 715) آمده است. | |||
جلد 10 - صفحه 637 | |||
باشد ايمانش كامل است. | |||
تلاوت اين سوره به عنوان يكى از تعقيبات نماز به شمار آمده و در روايات مى‌خوانيم: هركس تلاوت آن را بعد از هر نماز ترك نكند، خداوند خير دنيا و آخرت را به او مى‌دهد و او و والدين و فرزندانش را مى‌آمرزد. | |||
امام سجاد عليه السلام فرمود: چون خداوند مى‌دانست كه در دوره آخر الزمان گروهى دقيق و عميق خواهند آمد، سوره توحيد و شش آيه اول سوره حديد را نازل فرمود. | |||
تلاوت اين سوره به شش سمت، سبب حفظ شدن انسان از خطرات و ايمن شدن از حوادث مى‌گردد. «1» | |||
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ | |||
به نام خداوند بخشنده مهربان | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
سَيَصْلى ناراً ذاتَ لَهَبٍ «3» | |||
سَيَصْلى: زود باشد كه در آيد، ناراً ذاتَ لَهَبٍ: آتشى را كه صاحب شعله است كه آتش جهنم باشد. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ | |||
تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ «1» ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ «2» سَيَصْلى ناراً ذاتَ لَهَبٍ «3» وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ «4» | |||
فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ «5» | |||
ترجمه | |||
زيانكار و نابود باد دو دست ابو لهب و زيانكار و نابود شد | |||
دفع عذاب نكند از او مالش و آنچه كسب نموده | |||
زود باشد كه داخل شود در آتشى داراى شعله سوزان | |||
و زن او هيزم كش بوده | |||
در گردن او ريسمانى است از ليف خرماى محكم تابيده شده. | |||
تفسير | |||
در مجمع از ابن عباس نقل نموده كه چون پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از طرف خداوند مأمور شد بدعوت اقارب و عشيره خود بتوحيد بكوه صفا بر آمد و آنها را بصوت بلند طلبيد پس قريش گرد او جمع شدند و گفتند چه روى داده براى تو فرمود اگر من بشما خبر دهم كه دشمنى بشما رو آورده و بزودى بر شما دست مى‌يابد از من قبول ميكنيد گفتند بلى فرمود پس من ميترسانم شما را از عذاب اليمى كه متوجه بشما است پس ابو لهب گفت هلاكت باد بر تو ما را براى اين جمع نمودى پس اين سوره نازل شد و ظاهرا مفاد آن آنست كه زيانكار و هلاك شد بتمام قواء ابو لهب اگر دو دست كنايه از قواء باشد يا در دنيا و آخرت اگر اشاره بآن دو باشد چون تباب زيانى است كه منجرّ بهلاكت شود و بعضى گفته‌اند مراد از دو دست خود شخص است مانند قول خداوند لا تلقوا بأيديكم الى التّهلكه يعنى ميندازيد خودتان را بهلاكت و ثانيا تأكيد فرموده آنرا بقول خود و تب يا ثانيا خبر داده از هلاكت او و اوّلا نفرين فرموده بوده يا هر دو نفرين است و در هر حال از او بنحو اكمل جواب گوئى شده و او عموى پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پسر عبد المطّلب است ولى كاملا با آن حضرت دشمنى نمود و با قريش موافقت كرد در تصميم بقتل حضرت و مال بسيار | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 451 | |||
داشت و گفته‌اند گفته بود اگر جهنّمى كه محمّد ميگويد راست باشد از مال خود فدا ميدهم و نجات مى‌يابم و لذا خداوند فرموده دفع عذاب نميكند از او مال او و آنچه را كسب نموده از زخارف دنيا و اولاد در وقت مرگ و گفته شده كه او بمرض عدسه كه ظاهرا نوعى از آبله است بعد از چند روز از واقعه بدر مرد و سه روز نعش او زمين ماند براى آنكه عفونت داشت و كسى نزديك باو نميشد تا بالاخره چند نفر مزدور متصدّى دفن او شدند و قمّى ره نقل نموده كه نام او عبد مناف بود و چون مناف نام بتى بود كه ميپرستيدند آنرا خداوند كنيه براى او قرار داد و مراد از تبّت يدا ابى لهب خسارت او است در اجتماع با قريش در دار النّدوه و بيعت با آنها در قتل پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و بعدا داخل ميشود در آتشى كه داراى شعله خالص است پس ميسوزاند او را و زن او خواهر ابو سفيان دختر صخر امّ جميل نام داشت و او بر ضرر پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نمّامى ميكرد و اخبار آن حضرت را بكفّار ميرساند و از اين راه هيزم براى آتش جهنّم تهيّه مينمود و شوهر خود را وادار بر اذيّت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ميكرد و گناهان آنها را بدوش ميكشيد و باين لحاظ خداوند او را حمّالة الحطب خوانده و ظاهرا خبر كانت محذوف است و برفع نيز قرائت شده است و بعضى گفته‌اند خار و خاشاك جمع آورى ميكرد و مى‌بست و حمل مينمود و در شب سر راه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم منتشر و پراكنده ميكرد كه پاى مبارك و اصحاب را مجروح نمايد و خداوند فرموده در گردن او روز قيامت ريسمانى است از مفتول آتشين و بعضى گفته‌اند مراد همان ريسمانى است كه از ليف درخت خرما يا برگ آن محكم تافته بودند و با آن خار و خاشاك ميكشيد و بگردن مى‌افكند و سر راه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ميريخت با آنكه ثروتمند بود و خداوند خواسته باين بيان بخل و پستى او را اثبات فرمايد و از حديث قرب الاسناد در آيات نبوّت كه از امام كاظم عليه السّلام نقل نموده استفاده ميشود كه آن ملعونه بعد از نزول اين سوره سنگى برداشت و آمد كه به پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بزند و حضرت با ابو بكر يكجا نشسته بودند و او ابو بكر را ديد و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را نديد و از ابو بكر سؤال نمود كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كجا است و او جواب داد خدا ميداند چون قبلا پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم باو فرموده بود كه او مرا نخواهد ديد و بعد از قرائت اين سوره لعن بر ابو لهب وارد است لعنة اللّه عليه. | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 452 | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
سَيَصلي ناراً ذاتَ لَهَبٍ «3» | |||
زود باشد که ميافتد در آتشي که صاحب شراره است نه باختيار بلكه ملائكه عذاب او را بجبر و عنف مياندازند ميانه آتش افروخته چنانچه همين معامله با جميع اهل عذاب از كفار و مشركين و اهل ضلالت ميشود که بمجرد اينكه هر يك از قبر خارج شوند ملائكه عذاب و غلاظ و شداد او را ميگيرند و غل و زنجير ميكنند و كشان كشان او را ميبرند و در آتش مياندازند، و اينکه آيه يكي از معجزات قرآن است که خبر ميدهد که ابي لهب ايمان نميآورد با اينكه بسياري از مشركين ايمان آوردند حتي آنهايي که باطنا كافر و مشرك و بيدين بودند بحسب ظاهر اظهار اسلام كردند که جزو منافقين بودند و ابي لهب اسلام ظاهري هم نياورد. | |||
اشكال، بعضي گفتند: که اگر چنين است که خدا ميفرمايد ابي لهب هرگز ايمان نميآورد پس تكليف ايمان از او برداشته شده و وجهي براي عذابش نيست!. | |||
جواب: اينکه اشكال همان كلام خيام است که گفت: | |||
مي خوردن من حق ز ازل ميدانست || گر مي نخورم علم خدا جهل بود | |||
جلد 18 - صفحه 258 | |||
و جوابش را دادند که: | |||
علم ازلي علت عصيان بودن || در نزد حكيم غايت جهل بود | |||
و تحقيق در جواب اينکه است که: چون اينکه ايمان نميآورد خداوند ميداند نه آنكه چون خدا ميداند اينکه ايمان نميآورد. مانع از ايمانش عناد و تعصب و قساوت قلب است نه علم الهي. خداوند عالم بجميع ما کان و ما يکون هست بلكه افاضه ببعض بندگان هم فرموده مثل پيغمبر و ائمه طاهرين و در لوح محفوظ هم نوشته شده بلي لوح محو و اثبات مختص بذات اقدس او است که چه بسا تغييراتي بسبب جهاتي در عالم واقع ميشود. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
ص: 612 | |||
(آیه 3)- در این آیه می‌افزاید: «و به زودی وارد آتشی شعله‌ور و پر لهیب می‌شود» (سیصلی نارا ذات لهب). | |||
اگر نام او «ابو لهب» بود، آتش عذاب او نیز «ابو لهب» است و شعله‌های عظیم دارد. | |||
نه تنها «ابو لهب» که هیچ یک از کافران و بدکاران، اموال و ثروت و موقعیت اجتماعیشان آنها را از آتش دوزخ و عذاب الهی رهائی نمی‌بخشد، چنانکه در جای دیگر می‌خوانیم: «قیامت روزی است که نه اموال و نه فرزندان، هیچ کدام سودی به حال انسان ندارد، مگر آن کس که با قلب سالم (روحی با ایمان و با تقوا) در محضر پروردگار حاضر شود» (شعرا/ 88 و 89). | |||
در روایات آمده است که بعد از جنگ «بدر» و شکست سختی که نصیب مشرکان قریش شد، ابو لهب که شخصا در میدان جنگ شرکت نکرده بود پس از بازگشت ابو سفیان ماجرا را از او پرسید. | |||
ابو سفیان چگونگی شکست و در هم کوبیده شدن لشکر قریش را برای او شرح داد، سپس افزود: به خدا سوگند ما در این جنگ سوارانی را دیدیم در میان آسمان و زمین که به یاری محمّد آمده بودند! در اینجا «ابو رافع» یکی از غلامان «عباس» می‌گوید: من در آنجا نشسته بودم، دستم را بلند کردم و گفتم: آنها فرشتگان آسمان بودند. | |||
ج5، ص613 | |||
ابو لهب سخت برآشفت و از سوز دل خود پیوسته مرا کتک می‌زد، در اینجا همسر عباس «ام الفضل» حاضر بود چوبی برداشت و محکم بر سر ابو لهب کوبید، و گفت: این مرد ضعیف را تنها گیر آورده‌ای سر ابو لهب شکست و خون جاری شد، و بعد از هفت روز بدنش عفونت کرد و دانه‌هاʙɠهمچون «طاعون» بر پوست تنش ظاهر شد، و با همان بیماری از دنیا رفت. | |||
عفونت بدن او به حدی بود که جمعیت جرأت نمی‌کردند نزدیک او شوند، او را به بیرون مکّه بردند، و از دور آب بر او ریختند، و سپس سنگ بر او پرتاب کردند تا بدنش زیر سنگ و خاک پنهان شد! | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
| خط ۶۹: | خط ۳۵۶: | ||
[[رده:جاودانگى ابولهب در جهنم]][[رده:کفر ابولهب]][[رده:نقش ثروت]][[رده:حتمیت جهنم]][[رده:عظمت شعله آتش جهنم]][[رده:ویژگیهاى آتش جهنم]][[رده:هولناکى آتش جهنم]][[رده:حتمیت عذاب اخروى مخالفان دین]][[رده:پیشگوییهاى قرآن]][[رده:نزدیکى قیامت]] | [[رده:جاودانگى ابولهب در جهنم]][[رده:کفر ابولهب]][[رده:نقش ثروت]][[رده:حتمیت جهنم]][[رده:عظمت شعله آتش جهنم]][[رده:ویژگیهاى آتش جهنم]][[رده:هولناکى آتش جهنم]][[رده:حتمیت عذاب اخروى مخالفان دین]][[رده:پیشگوییهاى قرآن]][[رده:نزدیکى قیامت]] | ||
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره المسد ]] | [[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره المسد ]] | ||
{{#seo: | |||
|title=آیه 3 سوره مسد | |||
|title_mode=replace | |||
|keywords=آیه 3 سوره مسد,مسد 3,سَيَصْلَى نَاراً ذَاتَ لَهَبٍ,جاودانگى ابولهب در جهنم,کفر ابولهب,نقش ثروت,حتمیت جهنم,عظمت شعله آتش جهنم,ویژگیهاى آتش جهنم,هولناکى آتش جهنم,حتمیت عذاب اخروى مخالفان دین,پیشگوییهاى قرآن,نزدیکى قیامت,آیات قرآن سوره المسد | |||
|description=سَيَصْلَى نَاراً ذَاتَ لَهَبٍ | |||
|image=Wiki_Logo.png | |||
|image_alt=الکتاب | |||
|site_name=الکتاب | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۴:۰۴
| کپی متن آیه |
|---|
| سَيَصْلَى نَاراً ذَاتَ لَهَبٍ |
ترجمه
| المسد ٢ | آیه ٣ | المسد ٤ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«سَیَصْلَی»: به آتش داخل خواهد شد و بدان خواهد سوخت (نگا: نساء / ، ابراهیم / ، إسراء / ). «ذَاتَ لَهَبٍ»: زبانه‌کش و مشتعل (نگا: مرسلات / ).
نزول
شأن نزول آیات ۱ تا ۵:
«شیخ طوسى» گویند: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم مردم را جمع کرد و گفت: خداوند مرا به سوى شما عموماً و به سوى قریش خصوصاً مبعوث نموده است و اگر این بعثت مرا بپذیرید، مالک عرب و عجم شده و آنها را به تصرف خویش خواهید درآورد، گفتند: بعثت تو براى چیست؟
گفت: براى آنست که به شما بگویم، بگوئید: لا اله الّا اللّه و انّى رسول اللّه، ابولهب که در آن میان بود. گفت: تبّا لهذا من دین اللّه، سپس این سوره نازل گردید.[۱][۲]
تفسیر
- آيات ۱ - ۵ سوره تبت
- معناى «تبّت یدا أبى لهب و تبّ»
- وجه اين كه در اين نفرين از ابولهب به كنيه ياد شده
- توضيحى درباره اين كه نفرين به ابولهب و اين كه فرمود: «سيصلى نارا...» عدم اختيار ابولهب در جهنمى شدن را افاده نمى كند
- (چند روايت درباره بد رفتارى ابولهب و همسرش بارسول اللّه (صلى الله عليه و آله) و نزول سوره تبّت)
تفسیر نور (محسن قرائتی)
تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ «1» ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ «2» سَيَصْلى ناراً ذاتَ لَهَبٍ «3» وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ «4» فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ «5»
بريده باد دو دست ابولهب و نابود باد. نه دارائيش و نه آنچه بدست آورد، به حالش سودى نكرد. به زودى به آتشى شعله‌ور درآيد. (همراه) زنش، آن هيزم‌كش (آتش افروز). (در حالى كه) در گردنش ريسمانى از ليف خرما است.
نکته ها
اين سوره به نامهاى تبّت و مسد معروف است. امام صادق عليه السلام فرمودند: هرگاه اين سوره را خوانديد بر ابولهب نفرين كنيد. «1»
هنگامى كه آيه «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ» «2» نازل شد، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نزديكان و خويشاوندان را دعوت كرد و پيام وحى را به آنان رساند. ابولهب كه عموى حضرت بود گفت:
«تبا لك» هلاكت بر تو باد. اين سوره نازل شد و گفتار او را به خودش ردّ كرد.
از آنجا كه اين نفرين عملى شد و ابولهب و همسرش با كفر از دنيا رفتند، معلوم مى‌شود كه در اين سوره نسبت به ابولهب يك پيشگويى نيز شده است.
«تَبَّتْ» از ريشه «تب» به معناى خسران و هلاكت است و مراد از «يد» در آيه، دستِ ظاهرى نيست، بلكه كنايه از وسيله قدرت و تلاش انسان است. بنابراين معناى آيه چنين
«1». تفسير كنزالدقائق.
«2». شعراء، 214.
جلد 10 - صفحه 631
است كه تلاشهاى ابولهب به هدر رفت و او گرفتار زيان و خسارت شد. «1»
در تاريخ آورده‌اند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مردم را به كلمه «لا اله الا الله» دعوت مى‌كرد و ابولهب از پشت سر او را تكذيب و به سوى او سنگ پرتاب مى‌كرد.
گاهى زائران مكه به سراغ ابولهب مى‌آمدند و از او درباره حضرت محمد صلى الله عليه و آله سؤال مى‌كردند. او مى‌گفت: محمد مجنون است و ما مشغول مداواى او هستيم. «2»
ابولهب هيچ گاه از مخالفت با پيامبر و از همكارى با مخالفان او دست نكشيد. او و همسرش كلمات ركيك به حضرت مى‌گفتند و شايد به همين خاطر نام اين دو در قرآن برده شده است.
آهنگ اين سوره چنان كوبنده بود كه همه آن را حفظ كردند و ابولهب ضربه سنگينى خورد و خانه‌نشين شد تا آنكه مرد و باقى كفار حساب كار خودشان را كردند كه مبادا سوره‌اى نيز عليه آنان نازل شود.
علاقه‌ها و روابط خانوادگى نبايد خللى در ايمان و مكتب ايجاد كند. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ»
با آنكه ابولهب و همسرش مردهاند و استخوانهايشان پوسيده است اما اين آيات همچنان بايد تلاوت شود تا مايه عبرت ديگران و زياد شدن قهر و عذاب الهى بر آنان گردد.
ابولهب برادران خوبى مثل حضرت حمزه و ابوطالب و پدر خوبى چون عبدالمطلب داشت اما هر كس براى خود حسابى دارد.
در قديم بته‌هاى هيزم را كه جمع مى‌كردند، آن را با طناب مى‌بستند و آن را به دوش مى‌انداختند. چون همسر ابولهب، هيزم در مسير راه پيامبر مى‌ريخت تا آن حضرت را آزار دهد، لذا قرآن مى‌فرمايد: در قيامت نيز هيزم آتش دوزخ است و آن طناب‌هايى كه براى جمع آورى هيزم استفاده مى‌كرد، به گردنش آويخته است. «3»
ابولهب فرزندى به نام لهب نداشت ولى شايد به خاطر سرخى صورتش او را ابولهب مى‌گفتند.
«1». تفسير الميزان.
«2». تفسير نمونه.
«3». تفسير الميزان.
جلد 10 - صفحه 632
زن ابولهب، فردى شاعر بود. نامش امّ جهل، خواهر ابوسفيان و عمه معاويه بود. كينه ديرينه با پيامبر داشت و خار بر سر راه پيامبر مى‌ريخت و اشعارى در تحقير و هجو آن حضرت مى‌سرود.
روز قيامت، مال و ثروت به درد انسان نمى‌خورد: «ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ»
«ما أَغْنى عَنِّي مالِيَهْ» مال و ثروتم چاره كارم نكرد.
«هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ» «1» سلطنت و حكومتم از بين رفت و برايم سودى نداشت.
«ما أَغْنى عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ» «2» جمعيّت و ثروت شما را بى‌نياز نكرد.
«لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ» «3»* نه ثروت و نه فرزند به حال آنان سودى نداشت.
در قرآن چهار نوع زن و شوهر ذكر شده است:
زن و شوهرى كه در كار نيك همفكر و همراهند. (حضرت على و حضرت زهراء عليهما السلام كه به يتيم و اسير و مسكين طعام دادند.) «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ» «4»
زن و شوهرى كه در كار بد همراهند. أَبِي لَهَبٍ ... وَ امْرَأَتُهُ
زن و شوهرى كه مرد در راه حق و زن در راه باطل است نظير حضرت نوح و حضرت لوط كه همسرانشان به آنها ايمان نياوردند و با مخالفان همدست شدند. «كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ» «5»
زن و شوهرى كه زن در راه حق و مرد در راه باطل است. نظير فرعون و همسرش. «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ» «6»
زن ابولهب گردنبندى قيمتى داشت كه سوگند ياد كرد آن را در راه مخالفت پيامبر مصرف كند. «فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ»
حضرت على عليه السلام در نامهاى به معاويه نوشت: «منا خير نساء العالمين و منكم حمالة الحطب» «7» بهترين زنان از ماست و هيزم‌آور آتش از شماست.
سلمان فارسى از اهل بيت پيامبر مى‌شود و ابولهب عموى پيامبر، مورد لعن و نفرين
«1». حاقّه، 29.
«2». اعراف، 48.
«3». آل عمران، 10.
«4». انسان، 8.
«5». تحريم، 10.
«6». تحريم، 11.
«7». نهج‌البلاغه، نامه 28.
جلد 10 - صفحه 633
خداوند.
چون همسر ابولهب در سر راه پيامبر هيزم مى‌ريخت، ممكن است «حَمَّالَةَ الْحَطَبِ» اشاره به اين باشد كه ورود او به دوزخ در حالى است كه هيزم بدوش دارد.
دست و بازو براى تلاش است و تلاش براى رسيدن به هدف مطلوب. هدف ابولهب جلوگيرى از رشد اسلام بود و در اين راه تلاش بسيار كرد ولى به هدفش نرسيد، پس تلاش بازوى او هدر رفت. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ»
پیام ها
1- اعلام برائت از نااهلان جزء دين است. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ»
2- كيفر توهين به مقدسات، لعن و نفرين ابدى است. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ»
3- بايد براى نابودى كامل كفر دعا كنيم. «يَدا» (قطع شدن دو دست نشانه بى‌نتيجه ماندن تلاشهاست.)
4- پاسخ مخالفان را مثل خودشان بدهيد. در پاسخ آنان كه به پيامبر گفتند: «تبا لك» خداوند فرمود: «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ»
5- در نظام مكتبى، ضابطه بر رابطه مقدم است. «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ»
6- مال و ثروت، يكى از ابزارهاى مخالفان انبياست. «ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ» (ابولهب سرمايه دارى بود كه ثروتش را براى محو اسلام هزينه كرد.)
7- بدتر از فساد تكرار آن است. «حَمَّالَةَ»
8- در برابر قهر الهى نه ثروت كارائى دارد و نه هر چيز كه در اثر تلاش به دست آيد، خواه ثروت باشد يا مقام و عنوان و حكومت و شهرت. «ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ»
9- قهر الهى نسبت به ستمگران دور نيست. «سَيَصْلى»
10- اشرافيّت دنيا، همراه با تحقير آخرت است. «فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ»
«والحمدللّه ربّ العالمين»
جلد 10 - صفحه 636
سوره توحيد
برخى از اهل كتاب و مشركان، از پيامبر خواستند كه خدايت را براى ما معرفى كن؛ اين سوره كه به منزله شناسنامه خداوند است، نازل شد و خداوند را از داشتن پدر و مادر يا فرزند و همسر و يا شبيه و شريك، پاك و منزه دانست.
اين سوره شامل خالص‌ترين عقايد توحيدى است، از اين رو سوره توحيد و اخلاص نام گرفته است.
در فضيلت اين سوره، روايات بسيارى وارد شده است كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود: «1»
در هر شبانه روز، لااقل يكبار اين سوره را در نمازهاى خود بخوانيد و پس از آن بگوييد: «كذلك الله ربى: پروردگار من چنين است.»
به گفته روايات، اين سوره در اهميّت، به منزله يك سوم قرآن است. يك بار تلاوت آن، برابر تلاوت يك سوم قرآن و دوبار تلاوت آن، معادل دو سوم و سه بار تلاوت آن برابر تلاوت كل قرآن است.
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: سوره توحيد مثل على بن ابى‌طالب است كه هر كس او را قلباً دوست دارد يك سوم ايمان را داراست و هر كس با قلب و زبان دوست بدارد دو سوم ايمان را دارد و هر كس با قلب و زبان و اطاعت در عمل، همراه او
«1». مجموع روايات در تفسير نور الثقلين، (ج 5، ص 699- 715) آمده است.
جلد 10 - صفحه 637
باشد ايمانش كامل است.
تلاوت اين سوره به عنوان يكى از تعقيبات نماز به شمار آمده و در روايات مى‌خوانيم: هركس تلاوت آن را بعد از هر نماز ترك نكند، خداوند خير دنيا و آخرت را به او مى‌دهد و او و والدين و فرزندانش را مى‌آمرزد.
امام سجاد عليه السلام فرمود: چون خداوند مى‌دانست كه در دوره آخر الزمان گروهى دقيق و عميق خواهند آمد، سوره توحيد و شش آيه اول سوره حديد را نازل فرمود.
تلاوت اين سوره به شش سمت، سبب حفظ شدن انسان از خطرات و ايمن شدن از حوادث مى‌گردد. «1»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
سَيَصْلى ناراً ذاتَ لَهَبٍ «3»
سَيَصْلى: زود باشد كه در آيد، ناراً ذاتَ لَهَبٍ: آتشى را كه صاحب شعله است كه آتش جهنم باشد.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ «1» ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ «2» سَيَصْلى ناراً ذاتَ لَهَبٍ «3» وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ «4»
فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ «5»
ترجمه
زيانكار و نابود باد دو دست ابو لهب و زيانكار و نابود شد
دفع عذاب نكند از او مالش و آنچه كسب نموده
زود باشد كه داخل شود در آتشى داراى شعله سوزان
و زن او هيزم كش بوده
در گردن او ريسمانى است از ليف خرماى محكم تابيده شده.
تفسير
در مجمع از ابن عباس نقل نموده كه چون پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از طرف خداوند مأمور شد بدعوت اقارب و عشيره خود بتوحيد بكوه صفا بر آمد و آنها را بصوت بلند طلبيد پس قريش گرد او جمع شدند و گفتند چه روى داده براى تو فرمود اگر من بشما خبر دهم كه دشمنى بشما رو آورده و بزودى بر شما دست مى‌يابد از من قبول ميكنيد گفتند بلى فرمود پس من ميترسانم شما را از عذاب اليمى كه متوجه بشما است پس ابو لهب گفت هلاكت باد بر تو ما را براى اين جمع نمودى پس اين سوره نازل شد و ظاهرا مفاد آن آنست كه زيانكار و هلاك شد بتمام قواء ابو لهب اگر دو دست كنايه از قواء باشد يا در دنيا و آخرت اگر اشاره بآن دو باشد چون تباب زيانى است كه منجرّ بهلاكت شود و بعضى گفته‌اند مراد از دو دست خود شخص است مانند قول خداوند لا تلقوا بأيديكم الى التّهلكه يعنى ميندازيد خودتان را بهلاكت و ثانيا تأكيد فرموده آنرا بقول خود و تب يا ثانيا خبر داده از هلاكت او و اوّلا نفرين فرموده بوده يا هر دو نفرين است و در هر حال از او بنحو اكمل جواب گوئى شده و او عموى پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پسر عبد المطّلب است ولى كاملا با آن حضرت دشمنى نمود و با قريش موافقت كرد در تصميم بقتل حضرت و مال بسيار
جلد 5 صفحه 451
داشت و گفته‌اند گفته بود اگر جهنّمى كه محمّد ميگويد راست باشد از مال خود فدا ميدهم و نجات مى‌يابم و لذا خداوند فرموده دفع عذاب نميكند از او مال او و آنچه را كسب نموده از زخارف دنيا و اولاد در وقت مرگ و گفته شده كه او بمرض عدسه كه ظاهرا نوعى از آبله است بعد از چند روز از واقعه بدر مرد و سه روز نعش او زمين ماند براى آنكه عفونت داشت و كسى نزديك باو نميشد تا بالاخره چند نفر مزدور متصدّى دفن او شدند و قمّى ره نقل نموده كه نام او عبد مناف بود و چون مناف نام بتى بود كه ميپرستيدند آنرا خداوند كنيه براى او قرار داد و مراد از تبّت يدا ابى لهب خسارت او است در اجتماع با قريش در دار النّدوه و بيعت با آنها در قتل پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و بعدا داخل ميشود در آتشى كه داراى شعله خالص است پس ميسوزاند او را و زن او خواهر ابو سفيان دختر صخر امّ جميل نام داشت و او بر ضرر پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نمّامى ميكرد و اخبار آن حضرت را بكفّار ميرساند و از اين راه هيزم براى آتش جهنّم تهيّه مينمود و شوهر خود را وادار بر اذيّت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ميكرد و گناهان آنها را بدوش ميكشيد و باين لحاظ خداوند او را حمّالة الحطب خوانده و ظاهرا خبر كانت محذوف است و برفع نيز قرائت شده است و بعضى گفته‌اند خار و خاشاك جمع آورى ميكرد و مى‌بست و حمل مينمود و در شب سر راه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم منتشر و پراكنده ميكرد كه پاى مبارك و اصحاب را مجروح نمايد و خداوند فرموده در گردن او روز قيامت ريسمانى است از مفتول آتشين و بعضى گفته‌اند مراد همان ريسمانى است كه از ليف درخت خرما يا برگ آن محكم تافته بودند و با آن خار و خاشاك ميكشيد و بگردن مى‌افكند و سر راه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ميريخت با آنكه ثروتمند بود و خداوند خواسته باين بيان بخل و پستى او را اثبات فرمايد و از حديث قرب الاسناد در آيات نبوّت كه از امام كاظم عليه السّلام نقل نموده استفاده ميشود كه آن ملعونه بعد از نزول اين سوره سنگى برداشت و آمد كه به پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بزند و حضرت با ابو بكر يكجا نشسته بودند و او ابو بكر را ديد و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را نديد و از ابو بكر سؤال نمود كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كجا است و او جواب داد خدا ميداند چون قبلا پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم باو فرموده بود كه او مرا نخواهد ديد و بعد از قرائت اين سوره لعن بر ابو لهب وارد است لعنة اللّه عليه.
جلد 5 صفحه 452
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
سَيَصلي ناراً ذاتَ لَهَبٍ «3»
زود باشد که ميافتد در آتشي که صاحب شراره است نه باختيار بلكه ملائكه عذاب او را بجبر و عنف مياندازند ميانه آتش افروخته چنانچه همين معامله با جميع اهل عذاب از كفار و مشركين و اهل ضلالت ميشود که بمجرد اينكه هر يك از قبر خارج شوند ملائكه عذاب و غلاظ و شداد او را ميگيرند و غل و زنجير ميكنند و كشان كشان او را ميبرند و در آتش مياندازند، و اينکه آيه يكي از معجزات قرآن است که خبر ميدهد که ابي لهب ايمان نميآورد با اينكه بسياري از مشركين ايمان آوردند حتي آنهايي که باطنا كافر و مشرك و بيدين بودند بحسب ظاهر اظهار اسلام كردند که جزو منافقين بودند و ابي لهب اسلام ظاهري هم نياورد.
اشكال، بعضي گفتند: که اگر چنين است که خدا ميفرمايد ابي لهب هرگز ايمان نميآورد پس تكليف ايمان از او برداشته شده و وجهي براي عذابش نيست!.
جواب: اينکه اشكال همان كلام خيام است که گفت:
مي خوردن من حق ز ازل ميدانستبرگزیده تفسیر نمونه
ص: 612
(آیه 3)- در این آیه می‌افزاید: «و به زودی وارد آتشی شعله‌ور و پر لهیب می‌شود» (سیصلی نارا ذات لهب).
اگر نام او «ابو لهب» بود، آتش عذاب او نیز «ابو لهب» است و شعله‌های عظیم دارد.
نه تنها «ابو لهب» که هیچ یک از کافران و بدکاران، اموال و ثروت و موقعیت اجتماعیشان آنها را از آتش دوزخ و عذاب الهی رهائی نمی‌بخشد، چنانکه در جای دیگر می‌خوانیم: «قیامت روزی است که نه اموال و نه فرزندان، هیچ کدام سودی به حال انسان ندارد، مگر آن کس که با قلب سالم (روحی با ایمان و با تقوا) در محضر پروردگار حاضر شود» (شعرا/ 88 و 89).
در روایات آمده است که بعد از جنگ «بدر» و شکست سختی که نصیب مشرکان قریش شد، ابو لهب که شخصا در میدان جنگ شرکت نکرده بود پس از بازگشت ابو سفیان ماجرا را از او پرسید.
ابو سفیان چگونگی شکست و در هم کوبیده شدن لشکر قریش را برای او شرح داد، سپس افزود: به خدا سوگند ما در این جنگ سوارانی را دیدیم در میان آسمان و زمین که به یاری محمّد آمده بودند! در اینجا «ابو رافع» یکی از غلامان «عباس» می‌گوید: من در آنجا نشسته بودم، دستم را بلند کردم و گفتم: آنها فرشتگان آسمان بودند.
ج5، ص613
ابو لهب سخت برآشفت و از سوز دل خود پیوسته مرا کتک می‌زد، در اینجا همسر عباس «ام الفضل» حاضر بود چوبی برداشت و محکم بر سر ابو لهب کوبید، و گفت: این مرد ضعیف را تنها گیر آورده‌ای سر ابو لهب شکست و خون جاری شد، و بعد از هفت روز بدنش عفونت کرد و دانه‌هاʙɠهمچون «طاعون» بر پوست تنش ظاهر شد، و با همان بیماری از دنیا رفت.
عفونت بدن او به حدی بود که جمعیت جرأت نمی‌کردند نزدیک او شوند، او را به بیرون مکّه بردند، و از دور آب بر او ریختند، و سپس سنگ بر او پرتاب کردند تا بدنش زیر سنگ و خاک پنهان شد!
نکات آیه
۱ - ابولهب در آخرت، به آتش گرفتار شده و در آن باقى خواهد ماند. (سیصلى نارًا) «صلى النار»; یعنى، به سختى گرفتار حرارت آتش شد (قاموس). «صلاة» (ریشه «یصلى» در نظر زجّاج) در اصل بر ملازمت دلالت دارد (لسان العرب). بنابراین «یصلى النار»، بیانگر خلود است.
۲ - آتش دوزخ، داراى شعله اى عظیم و زبانه اى هولناک است. (نارًا ذات لهب) «لهب»; یعنى، زبانه آتش و یا شعله ور شدن آن هر گاه از دود خالى باشد (قاموس). نکره بودن «لهب»، بر عظمت و هولناکى آن دلالت دارد.
۳ - قیامت، نزدیک و گرفتارى ثروتمندان مخالف دین به آتش دوزخ، حتمى است. (سیصلى) حرف «سین» در «سیصلى» در تهدید به کار رفته و بر حتمى بودن دلالت دارد (کشاف). در تفاوت «سین» و «سوف» گفته شده است: «سین» بر استقبال نزدیک دلالت دارد.
۴ - ثروت و مقام، مانع گرفتارى به شعله هاى آتش جهنم نیست. (ما أغنى عنه ماله و ما کسب . سیصلى نارًا ذات لهب)
۵ - گرایش نیافتن ابولهب به اسلام تا آخر عمر، از پیشگویى هاى قرآن (سیصلى نارًا ذات لهب)
موضوعات مرتبط
- ابولهب: جاودانگى ابولهب در جهنم ۱; کفر ابولهب ۵
- ثروت: نقش ثروت ۴
- جهنم: حتمیت جهنم ۳، ۴; عظمت شعله آتش جهنم ۲; ویژگیهاى آتش جهنم ۲; هولناکى آتش جهنم ۲
- دین: حتمیت عذاب اخروى مخالفان دین ۳
- قرآن: پیشگوییهاى قرآن ۵
- قیامت: نزدیکى قیامت ۳
منابع
- ↑ صاحب مجمع البیان از سعید بن جبیر و او از ابن عباس نقل نماید که گفت: روزى پیامبر بالاى کوه صفا رفت و فرمود: یا صباحاه قریش به او روى آوردند. گفتند: چه شده است؟ فرمود: اگر به شما خبر بدهم که دشمن در صبح یا در شب در کمین شما است. از من باور می‌دارید یا نه؟ گفتند: بلى باور مى کنیم سپس فرمود: بدانید که من نذیر و ترساننده شما هستم از عذابى که به علت گمراهى و جهالت در جلو روى شما قرار گرفته است. ابولهب گفت: تبا لک، براى همین موضوع ما را به اینجا خوانده اى؟
- ↑ طبرى صاحب جامع البیان از طریق اسرائیل از ابواسحق و او از مردى از همدان که به او یزید بن زید مى گفتند: روایت کند که زن ابولهب اغلب خار و خاشاک را جمع می‌کرد و جلو راه پیامبر مى گذاشت و راه را بر او مسدود مى ساخت چنان که ابن المنذر نیز در تفسیر خود از عکرمة مانند آن را روایت نموده است.
