فَاقِرَة

آیات شامل این کلمه

«فاقِرَة» از مادّه «فقرة» (بر وزن ضربة) و جمع آن «فقار» به معناى مهره هاى پشت است; بنابراین «فاقِرَة» به حادثه سنگینى مى گویند که مهره هاى پشت را در هم مى شکند، و «فقیر» را از این رو فقیر گفته اند که گویى پشتش شکسته است.

«فاقِرَة» صفت براى موصوف محذوفى است، و در تقدیر «داهیة فاقرة» مى باشد، و «تَظُنُّ» فعل است که فاعل آن «وُجُوه» است، و در تقدیر «ارباب الوجوه» یا «ذوات الوجوه» مى باشد.

ریشه کلمه

• فقر (۱۴ بار)

کلمات نزدیک مکانی

وَ کَلاّ إِذَا بِهَا يُفْعَل بَلَغَت التّرَاقِي أَن بَاسِرَة تَظُن قِيل مَن يَوْمَئِذ وُجُوه

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...