روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۴۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث

و روي يونس بن عبد الرحمن عن ابن عون عن معاويه بن وهب عن ابي عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ كَانَ لَهُ عَلَى رَجُلٍ حَقٌّ فَفَقَدَهُ وَ لاَ يَدْرِي أَيْنَ يَطْلُبُهُ وَ لاَ يَدْرِي أَ حَيٌّ هُوَ أَمْ مَيِّتٌ وَ لاَ يَعْرِفُ لَهُ وَارِثاً وَ لاَ نَسَباً وَ لاَ وَلَداً فَقَالَ يَطْلُبُ قَالَ إِنَّ ذَلِكَ قَدْ طَالَ عَلَيْهِ فَيَتَصَدَّقُ بِهِ قَالَ يَطْلُبُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۵

و يونس بن عبد الرّحمن، از ابن عون، از معاوية بن وهب از امام صادق عليه السّلام در باره مردى روايت كرده است كه بر ذمّه مردى حقّى داشته است، و اين مرد كه حقّ بر ذمّه دارد مرد صاحب حقّ را گم كرده، و نميداند كه او را در كجا جستجو كند، و نميداند كه آيا او زنده است يا مرده، و وارثى و نسبى و فرزندى از او را نميشناسد كه حقّ را به او اداء كند. امام فرمود: ميبايد در باره او جستجو كند، راوى گفت: كار جستجوى او بدرازا كشيده است، در اين صورت آيا جايز است كه آن را بصدقه دهد؟ فرمود در باره او جستجو كند.