روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۶۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

: 

وَ قَضَى ع‏ فِي رَجُلٍ أَمَرَ عَبْدَهُ أَنْ يَقْتُلَ رَجُلاً فَقَالَ وَ هَلْ عَبْدُ اَلرَّجُلِ إِلاَّ كَسَيْفِهِ وَ سَوْطِهِ يُقْتَلُ اَلسَّيِّدُ بِهِ وَ يُسْتَوْدَعُ اَلْعَبْدُ اَلسِّجْنَ حَتَّى يَمُوتَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۹۵

و نيز در باره شخصى كه غلامش را فرمان داده بود كه كسى را بكشد (و غلام فرمان او را اجرا كرده بود) فرمود: آيا برده شخص جز مانند شمشير و تازيانه او بى‏اختيار است؟ بعد فرمود: مولا را مى‏كشند و غلام را بزندان مى‏افكنند تا عمرش بپايان رسد و درگذرد.