روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۶۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و رفع الي امير المومنين ع :

ثَلاَثَةُ نَفَرٍ وَاحِدٌ مِنْهُمْ أَمْسَكَ رَجُلاً وَ أَقْبَلَ اَلْآخَرُ فَقَتَلَهُ وَ اَلْآخَرُ يَرَاهُمْ فَقَضَى ع فِي صَاحِبِ اَلرُّؤْيَةِ أَنْ تُسْمَلَ عَيْنَاهُ‏ وَ قَضَى فِي اَلَّذِي أَمْسَكَ أَنْ يُسْجَنَ حَتَّى يَمُوتَ كَمَا أَمْسَكَهُ وَ قَضَى فِي اَلَّذِي قَتَلَ أَنْ يُقْتَلَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۹۵

نزد امير المؤمنين عليه السّلام مرافعه‏اى آوردند كه سه تن همدست شده بقتل كسى اقدام كردند يكى آن كس را نگاه داشت و ديگرى او را كشت و سوّمى ديده‏بانى ميكرد، حكم فرمود: چشمان ديده‏بان را با ميل گداخته از حدقه بيرون آورند، و نگهدارنده را بزندان برند تا عمرش سر آيد (چنان كه او با مقتول چنين كرد) و مباشر قتل را اعدام كنند.