روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۶۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي السكوني عن ابي عبد الله ع قال :

كَانَ قَوْمٌ يَشْرَبُونَ فَيَسْكَرُونَ فَتَبَاعَجُوا بِسَكَاكِينَ كَانَتْ مَعَهُمْ فَرُفِعُوا إِلَى‏ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فَسَجَنَهُمْ فَمَاتَ مِنْهُمْ رَجُلاَنِ وَ بَقِيَ رَجُلاَنِ فَقَالَ أَهْلُ اَلْمَقْتُولَيْنِ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ أَقِدْهُمَا بِصَاحِبَيْنَا فَقَالَ‏ عَلِيٌّ ع‏ لِلْقَوْمِ مَا تَرَوْنَ فَقَالُوا نَرَى أَنْ تُقِيدَهُمَا فَقَالَ‏ عَلِيٌّ ع‏ لَعَلَّ ذَيْنِكَ اَللَّذَيْنِ مَاتَا قَتَلَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا صَاحِبَهُ قَالُوا لاَ نَدْرِي فَقَالَ‏ عَلِيٌّ ع‏ بَلْ أَنَا أَجْعَلُ دِيَةَ اَلْمَقْتُولَيْنِ عَلَى قَبَائِلَ اَلْأَرْبَعَةِ فَآخُذُ دِيَةَ جِرَاحَةِ اَلْبَاقِينَ مِنْ دِيَةِ اَلْمَقْتُولَيْنِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۹۴

سكونى گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: تنى چند باده نوشيدند و مست گشتند و بجان هم افتادند و با كارد و چاقوئى كه بهمراه داشتند شكم و يا بعض اعضاى هم را دريدند، آنان را بنزد امير مؤمنان على عليه السّلام بردند، فرمان داد آنان را بازداشت كردند، و دو تن از ايشان در اثر زخمى كه خورده بودند جان سپردند، و دو تن ديگر باقى ماندند، خويشان دو مقتول از آن حضرت عليه السّلام خواستند كه آنها را قصاص كند، آن حضرت از حاضران پرسيد: نظرتان چيست؟ گفتند: قصاص، فرمود:احتمال نمى‏دهيد كه شايد آن دو تن متوفّى خود هر يك قاتل ديگرى بوده است؟ گفتند: ما نمى‏دانيم، آنگاه امام عليه السّلام فرمود: بلى من ديه آن دو مقتول را بر طائفه همه چهار تن مينهم و از هر چهار قبيله بسهم مى‏ستانم، و ديه زخمهاى اين دو تن زنده را براى آنان كسر كرده باقى را بخويشان آن دو مقتول ميپردازم.