روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۴۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي موسي بن بكر عن زراره عن ابي جعفر ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ اِكْتَرَى حِمَاراً وَ أَقْبَلَ إِلَى أَصْحَابِ اَلثِّيَابِ فَابْتَاعَ مِنْهُمْ ثَوْباً وَ تَرَكَ اَلْحِمَارَ عِنْدَهُمْ‏ قَالَ يُرَدُّ اَلْحِمَارُ عَلَى أَصْحَابِهِ وَ يُتْبَعُ اَلَّذِي ذَهَبَ بِالثَّوْبِ وَ لَيْسَ عَلَيْهِ قَطْعٌ إِنَّمَا هِيَ خِيَانَةٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۳

زراره گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم: مردى چهار پائى كرايه كرد و بسوى لباس فروشان رفت و لباسى خريد و چهار پا را بگرو گذاشت و رفت، فرمود: حيوان را بصاحبش دهند و خريدار لباس را دنبال كنند تا او را بيابند، لكن اين خيانت است نه سرقت و حكم آن قطع نيست.