روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۲۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي الحسن بن محبوب عن عبد الله بن سنان قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ أَعْتَقَ مَمْلُوكَةً لَهُ وَ جَعَلَ عِتْقَهَا صَدَاقَهَا ثُمَّ طَلَّقَهَا مِنْ قَبْلِ أَنْ يَدْخُلَ بِهَا فَقَالَ قَدْ مَضَى عِتْقُهَا وَ يَرْتَجِعُ عَلَيْهَا سَيِّدُهَا بِنِصْفِ قِيمَةِ ثَمَنِهَا تَسْعَى فِيهَا وَ لاَ عِدَّةَ لَهُ عَلَيْهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۱

عبد اللَّه بن سنان گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: مردى كنيز خود را آزاد كرد و آزاد كردن او را مهريّه ازدواجش با خود قرار داد، و پيش از آنكه با او همخوابگى كند ويرا طلاق داد حكم چيست؟ حضرت فرمود: كنيز آزاد است و مولايش نيم قيمت او را از وى طلبكار مى‏شود و بايد كار كند و آن را بپردازد، و عدّه هم ندارد.