روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۱۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ شَهَادَةِ الزُّورِ وَ مَا جَاءَ فِيهَا

روي سماعه عن ابي عبد الله ع قال :

وَ شُهُودُ اَلزُّورِ يُجْلَدُونَ حَدّاً وَ لَيْسَ لَهُ وَقْتٌ‏ ذَلِكَ إِلَى اَلْإِمَامِ وَ يُطَافُ بِهِمْ حَتَّى يُعْرَفُوا وَ لاَ يَعُودُوا قَالَ قُلْتُ فَإِنْ تَابُوا وَ أَصْلَحُوا أَ تُقْبَلُ شَهَادَتُهُمْ بَعْدُ فَقَالَ إِذَا تَابُوا تَابَ اَللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ قُبِلَتْ شَهَادَتُهُمْ بَعْدُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۴

سماعة از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: شاهدان‏ به دروغ بايد تازيانه خورند امّا تعداد و مقدار آن معيّن نيست و اختيارش با حاكم شرع و امام است، و نيز بايد آنها را در مجامع عمومى بگردانند كه مردم ايشان را به اين عمل زشت بشناسند تا موجب شود ديگر شهادت بدروغ ندهند، گويد: پرسيدم اگر توبه كردند و خود را اصلاح نمودند آيا شهادتشان در موارد بعد از توبه و اصلاح مقبول است؟ فرمود: اگر توبه كردند خداوند هم بر ايشان ببخشايد، و شهادتشان پس از آن پذيرفته است.