روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۸۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي صفوان عن عبد الرحمن بن الحجاج قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا إِبْرَاهِيمَ ع‏ عَنْ رَجُلٍ كَانَتْ مَعَهُ اِمْرَأَةٌ فَقَدِمَتْ‏ مَكَّةَ وَ هِيَ لاَ تُصَلِّي فَلَمْ تَطْهُرْ إِلاَّ يَوْمَ اَلتَّرْوِيَةِ وَ طَهُرَتْ وَ طَافَتْ‏ بِالْبَيْتِ‏ وَ لَمْ تَسْعَ بَيْنَ‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ حَتَّى شَخَصَتْ إِلَى‏ عَرَفَاتٍ‏ هَلْ تَعْتَدُّ بِذَلِكَ اَلطَّوَافِ أَوْ تُعِيدُ قَبْلَ‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ قَالَ تَعْتَدُّ بِذَلِكَ اَلطَّوَافِ اَلْأَوَّلِ وَ تَبْنِي عَلَيْهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۷۰

و صفوان از عبد الرّحمن بن حجّاج روايت كرده است كه گفت: از ابو ابراهيم عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه زنى همراه داشته، و آن زن بحالى بمكه وارد شده كه نماز نميخوانده، پس در اين حال باقى مانده، و جز در روز ترويه پاك نشده، و آنگاه پاك گشته و بر كعبه طواف كرده، و سعى بين صفا و مروه را بجا نياورده، تا بطرف عرفات رهسپار شده است. در اين صورت آيا همان طواف را بحساب بياورد، يا قبل از صفا و مروه آن را اعاده نمايد؟ امام گفت: همان طواف اول را بحساب مى‏آورد، و آن را مبناى كار قرار ميدهد.