روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۰۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي محمد بن اسماعيل بن بزيع :

أَنَّهُ سُئِلَ‏ أَبُو اَلْحَسَنِ ع‏ وَ أَنَا أَسْمَعُ‏ عَنِ اَلظِّلِّ لِلْمُحْرِمِ فِي أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ شَمْسٍ أَوْ قَالَ مِنْ عِلَّةٍ فَأَمَرَ بِفِدَاءِ شَاةٍ يَذْبَحُهَا بِمِنًى‏ وَ قَالَ نَحْنُ إِذَا أَرَدْنَا ذَلِكَ ظَلَّلْنَا وَ فَدَيْنَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۱

و محمد بن اسماعيل بن بزيع روايت كرده است كه از ابو الحسن عليه السّلام پرسيدند- در حالى كه من گوش فرا داشتم- كه آيا در برابر آزار باران يا آفتاب- يا گفت از جهت علّتى- استفاده از سايه‏بان براى محرم جايز است؟ پس‏ امام به او فرمود تا در منى گوسپندى قربانى كند. و گفت: ما چون چنين كارى را اراده كنيم سايه‏بان ميسازيم و فديه مى‏پردازيم.