روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۱۸: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
جز (Move page script صفحهٔ من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۱۸ را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۱۸ منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۴:۵۹
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر
و روي زراره عن ابي جعفر ع انه قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۱۷ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۱۹ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱۷
زراره از امام باقر عليه السّلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود: چهار گروه هستند كه برايشان واجبست در سفر و حضر نماز را تمام بخوانند كه عبارتند از: مكارى يعنى چهارپادار كه چهار پايان خود را كرايه ميدهد، و كسى كه خود را اجير ديگرى مىسازد كه قاصد باشد و پيامى بجائى ببرد، و چوپان، و پيك، زيرا در حال سير و گشت بودن، كار و حرفه ايشان است و سفر محسوب نمىشود. و در خبر ديگرى روايت كردهاند كه ملّاح يا كشتيبان و ناخدا نيز همين حكم را دارند و مراد از «اشتقان» كه در حديث آمده بريد و قاصد است. (بعيد نيست مراد از اشتقان همان كلمه فارسى استوان باشد كه معرّب شده و بدين صورت در آمده است، يعنى امين نامه پست، يا نگهبان دشت و ده.)