روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۱۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و روي زراره عن ابي جعفر ع انه قال :

أَرْبَعَةٌ يَجِبُ عَلَيْهِمُ اَلتَّمَامُ فِي اَلسَّفَرِ كَانُوا أَوْ فِي اَلْحَضَرِ اَلْمُكَارِي‏ وَ اَلْكَرِيُّ وَ اَلرَّاعِي وَ اَلْأَشْتَقَانُ‏ لِأَنَّهُ عَمَلُهُمْ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱۷

زراره از امام باقر عليه السّلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود: چهار گروه هستند كه برايشان واجبست در سفر و حضر نماز را تمام بخوانند كه عبارتند از: مكارى يعنى چهارپادار كه چهار پايان خود را كرايه ميدهد، و كسى كه خود را اجير ديگرى مى‏سازد كه قاصد باشد و پيامى بجائى ببرد، و چوپان، و پيك، زيرا در حال سير و گشت بودن، كار و حرفه ايشان است و سفر محسوب نمى‏شود. و در خبر ديگرى روايت كرده‏اند كه ملّاح يا كشتيبان و ناخدا نيز همين حكم را دارند و مراد از «اشتقان» كه در حديث آمده بريد و قاصد است. (بعيد نيست مراد از اشتقان همان كلمه فارسى استوان باشد كه معرّب شده و بدين صورت در آمده است، يعنى امين نامه پست، يا نگهبان دشت و ده.)