روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۱۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و سيل :

عَنِ اَلرَّجُلِ‏ يَأْتِي اَلْمَسْجِدَ وَ هُمْ فِي اَلصَّلاَةِ وَ قَدْ سَبَقَهُ اَلْإِمَامُ بِرَكْعَةٍ فَيُكَبِّرُ فَيَعْتَلُّ اَلْإِمَامُ فَيَأْخُذُ بِيَدِهِ وَ يَكُونُ أَدْنَى اَلْقَوْمِ إِلَيْهِ فَيُقَدِّمُهُ فَقَالَ ع يُتِمُّ بِهِمُ اَلصَّلاَةَ ثُمَّ يَجْلِسُ حَتَّى إِذَا فَرَغُوا مِنَ اَلتَّشَهُّدِ أَوْمَأَ بِيَدِهِ عَنِ اَلْيَمِينِ وَ اَلشِّمَالِ وَ كَانَ ذَلِكَ اَلَّذِي يُومِئُ بِيَدِهِ اَلتَّسْلِيمَ أَوْ تُقْضَى صَلاَتُهُمْ‏ وَ أَتَمَّ هُوَ مَا كَانَ فَاتَهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۹

و از آن حضرت سؤال كردند: هر گاه شخص بمسجد درآيد و مردم در نماز جماعت باشند و امام يك ركعت از نماز را خوانده و از او جلو باشد، و او تكبير گفته بنماز پردازد، آنگاه امام را علّتى پديد آيد كه نتواند نماز را ادامه دهد و چون او نزديكتر از ديگران به امام است امام دست او را بگيرد و او را براى امامت بجاى خود پيش بدارد، چنين شخصى تكليفش چيست؟ آن حضرت فرمود: نماز را با مأمومين تمام كند، آنگاه بنشيند تا وقتى ايشان تشهّد گفته و از نماز فارغ شدند پس با اشاره از دست راست و چپ به مأمومين ايماء كند يعنى كه نماز را سلام دهيد يا نماز شما تمام شده است تا ايشان سلام را بگويند، آنگاه خود برخيزد و آن يك ركعت را كه از او فوت شده و از نماز عقب مانده بود بجا آورد و نماز خود را بپايان رساند.