روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۹۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و روي الحلبي عن ابي عبد الله ع انه قال :

إِذَا أَدْرَكْتَ اَلْإِمَامَ وَ قَدْ رَكَعَ فَكَبَّرْتَ قَبْلَ أَنْ يَرْفَعَ اَلْإِمَامُ رَأْسَهُ فَقَدْ أَدْرَكْتَ اَلرَّكْعَةَ وَ إِنْ رَفَعَ رَأْسَهُ قَبْلَ أَنْ تَرْكَعَ فَقَدْ فَاتَتْكَ اَلرَّكْعَةُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰

حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: هر گاه به امام برسى و او را در حالى كه به ركوع رفته بيابى و پيش از آنكه سر از ركوع بردارد تكبيرة الاحرام بگوئى، آن ركعت را بجماعت دريافته‏اى، ولى اگر پيش از آنكه به ركوع روى، امام سر از ركوع بردارد، آن ركعت از دست تو رفته و فوت شده است.