روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۵۷۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ ارْتِيَادِ الْمَكَانِ لِلْحَدَثِ وَ السُّنَّةِ فِي دُخُولِهِ وَ الْآدَابِ فِيهِ إِلَى الْخُرُوجِ مِنْه

: 

وَ كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِذَا أَرَادَ دُخُولَ اَلْمُتَوَضَّإِ قَالَ‏ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ اَلرِّجْسِ اَلنِّجْسِ‏ اَلْخَبِيثِ‏ اَلْمُخْبِثِ اَلشَّيْطَانِ‏ اَلرَّجِيمِ‏ اَللَّهُمَّ أَمِتْ‏ عَنِّي اَلْأَذَى وَ أَعِذْنِي مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ وَ إِذَا اِسْتَوَى جَالِساً لِلْوُضُوءِ قَالَ‏ اَللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّي اَلْقَذَى وَ اَلْأَذَى‏ وَ اِجْعَلْنِي مِنَ اَلْمُتَطَهِّرِينَ وَ إِذَا تَزَحَّرَ قَالَ اَللَّهُمَّ كَمَا أَطْعَمْتَنِيهِ طَيِّباً فِي عَافِيَةٍ فَأَخْرِجْهُ‏ مِنِّي خَبِيثاً فِي عَافِيَةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۶

و رسول خدا (ص) هر گاه ميخواست به بيت الخلا رود، اين دعا را ميخواند كه ترجمه‏اش اينست: «خداوندا به تو پناه ميبرم از شرّ آن پليدى كه اعمال قبيحه پنهان دارد، و ناپاكى كه افعال ناپسند آشكار دارد، و زشتخو و بد كردار است و مردم را به اعمال ناشايست تحريك ميكند و آن شيطان رانده شده است». خداوندا چيزهاى ناخوش و ناپسند را از من دور كن و مرا در پناه خود گير از شرّ شيطان رانده‏شده از درگاهت. و چون براى قضاى حاجت مى‏نشست ميگفت: «پروردگارا پليدى و لوازمش كه آزار و ناراحتى است از من دور ساز، و مرا از با طهارتان و پاكيزگان قرار ده». و چون شروع بعمل كردن مزاج ميكرد ميگفت: «خداوندا همان طور كه طعام و غذاى پاك و گوارا با تندرستى بمن روزى كردى همان گونه شرّ و پليديش را از من دفع نما، با عافيت».