روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۰۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن احمد بن محمد بن عبد الله عن علي بن جعفر قال سمعت ابا الحسن ع يقول :

مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ اَلْمُؤْمِنُ فِي حَاجَةٍ فَإِنَّمَا هِيَ رَحْمَةٌ مِنَ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى سَاقَهَا إِلَيْهِ فَإِنْ قَبِلَ ذَلِكَ فَقَدْ وَصَلَهُ‏ بِوَلاَيَتِنَا وَ هُوَ مَوْصُولٌ بِوَلاَيَةِ اَللَّهِ وَ إِنْ رَدَّهُ عَنْ حَاجَتِهِ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى قَضَائِهَا سَلَّطَ اَللَّهُ عَلَيْهِ شُجَاعاً مِنْ نَارٍ يَنْهَشُهُ فِي قَبْرِهِ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ مَغْفُوراً لَهُ أَوْ مُعَذَّباً فَإِنْ عَذَرَهُ اَلطَّالِبُ‏ كَانَ أَسْوَأَ حَالاً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۸۳

از على بن جعفر، گويد: شنيدم أبو الحسن (ع) مى‏فرمود: هر كه را به برادر مؤمنش براى اظهار حاجتى آيد همانا كه آن حاجت رحمتى است از طرف خدا تبارك و تعالى كه به سوى او روانه كرده و اگر آن را بپذيرد به ولايت ما پيوسته شده و اگر او را حاجت روا نكرده برگرداند و به برآوردن آن توانا است، خدا بر او مار آتشينى چيره كند كه او را در گورش تا روز رستاخيز بگزد، آمرزيده باشد يا معذّب و اگر حاجتخواه او را معذور دارد بدحالتر باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۸۱

حضرت ابو الحسن عليه السّلام فرمود: هر كه برادر مؤمنش براى حاجتى نزد او آيد، رحمتى باشد كه خداى تبارك و تعالى بسوى او كشانيده، پس اگر آن را بپذيرد، بولايت ما پيوستش داده و ولايت ما بولايت خدا پيوسته است، و اگر با وجود آنكه توانائى بر قضاء حاجت او دارد، او را رد كند، خدا در قبرش مارى از آتش باو مسلط كند كه تا روز قيامت او را بگزد، چه آنكه آمرزيده باشد يا معذب (گناه ديگرى داشته يا نداشته باشد) و اگر حاجت خواه او را معذور دارد، وضعش بدتر است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۹۵

حسين بن محمد، از معلىّ بن محمد، از احمد بن محمد بن عبداللَّه، از على بن جعفر روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام موسى‏كاظم عليه السلام كه مى‏فرمود: «هر كه برادر مؤمنش به نزد او آيد در پى حاجتى، جز اين نيست كه آن حاجت رحمتى است از جانب خداى- تبارك و تعالى- كه آن را به جانب او رانده؛ پس اگر آن را قبول كند، البتّه آن را به دوستى ما پيوند نموده و آن به دوستى خدا پيوند شده. و اگر او را ردّ كند از حاجتى كه دارد با آنكه بر روا كردن آن قدرت داشته باشد، خدا مارى را از آتش بر او مسلّط گرداند كه او را بگزد در قبرش تا روز قيامت؛ خواه آمرزيده شود، و خواه معذّب باشد؛ پس اگر طالب حاجت او را معذور دارد و عذر او را بپذيرد، حالش بدتر خواهد بود».