روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۹۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن ابن محبوب عن ابراهيم الخارقي قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

مَنْ مَشَى فِي حَاجَةِ أَخِيهِ اَلْمُؤْمِنِ يَطْلُبُ بِذَلِكَ مَا عِنْدَ اَللَّهِ حَتَّى تُقْضَى‏ لَهُ كَتَبَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِذَلِكَ مِثْلَ أَجْرِ حَجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَتَيْنِ وَ صَوْمِ شَهْرَيْنِ مِنْ أَشْهُرِ اَلْحُرُمِ وَ اِعْتِكَافِهِمَا فِي‏ اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرَامِ‏ وَ مَنْ مَشَى فِيهَا بِنِيَّةٍ وَ لَمْ تُقْضَ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِذَلِكَ مِثْلَ حَجَّةٍ مَبْرُورَةٍ فَارْغَبُوا فِي اَلْخَيْرِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۷۹

از ابراهيم خارقى، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: هر كه در انجام حاجت برادر مؤمن خود راه برود و مزد خود را از خدا خواهد تا حاجتش بر آيد، خداى عز و جل براى او در برابر آن چون مزد يك حجّ و يك عمره پذيرفته شده را بنويسد و روزه دو ماه از ماههاى حرام و اعتكاف دو ماه در مسجد الحرام، و هر كه با قصد خدا در آن بكوشد و برآورده نشود، خدا در برابرش براى او يك حجّ پذيرفته بنويسد، در كار خير رغبت كنيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۷۹

امام صادق عليه السلام ميفرمود: هر كس در راه حاجت برادر مؤمنش گام بردارد تا آن را روا كند __________________________________________________

(۱) ملتزم: قسمتى از ديوار پشت خانه كعبه.

و مقصودش ثواب خدا باشد. خداى عز و جل برايش مانند پاداش يك حج و يك عمره پذيرفته و روزه دو ماه حرام با اعتكاف آنها را در مسجد الحرام بنويسد. و هر كس به نيت روا ساختن گام بردارد، ولى برآورده نگردد، خدا برايش مانند يك حج پذيرفته نويسد، پس در كار خير رغبت كنيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۹۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابن‏محبوب، از ابراهيم خارقى روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «هر كه در حاجت برادر مؤمن خود راه رود در حالى كه به آن، آن‏چه را كه در نزد خدا است طالب باشد، تا آنكه از برايش روا كند يا روا شود، خداى عز و جل از براى او به واسطه آن بنويسد مانند اجر يك حج و يك عمره‏اى كه مقبول باشند و مانند اجر روزه دو ماه از ماه‏هاى حرام و اعتكاف آن دو ماه در مسجدالحرام. و هر كه در حاجت برادر مؤمن خود راه رود با نيّت و روا نكند يا نشود، خدا از برايش به همان رفتن و نيّت، مثل ثواب يك حجّ مقبول بنويسد؛ پس در خير و خوبى رغبت كنيد و خواهان آن باشيد».