روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۸۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد عن احمد بن اسحاق عن سعدان بن مسلم عن عبد الله بن سنان قال :

كَانَ رَجُلٌ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَرَأَ هَذِهِ اَلْآيَةَ وَ اَلَّذِينَ يُؤْذُونَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلْمُؤْمِنََاتِ بِغَيْرِ مَا اِكْتَسَبُوا فَقَدِ اِحْتَمَلُوا بُهْتََاناً وَ إِثْماً مُبِيناً قَالَ فَقَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَمَا ثَوَابُ مَنْ أَدْخَلَ عَلَيْهِ اَلسُّرُورَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ عَشْرُ حَسَنَاتٍ فَقَالَ إِي وَ اَللَّهِ وَ أَلْفُ أَلْفِ حَسَنَةٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۷۱

از عبد اللَّه بن سنان، گويد: مردى نزد امام صادق (ع) بود و اين آيه را خواند (۵۸ سوره احزاب): «و آن كسانى كه آزار مى‏دهند مؤمنين و مؤمنات را به جز براى آنچه خود كرده‏اند (يعنى مجازات بر حق) به راستى كه متحمل بهتان و گناه بزرگى شدند» گويد: امام صادق (ع) فرمود: پس چه ثوابى دارد آنكه آن مؤمن را شاد كند؟ من گفتم: قربانت، ده حسنه، فرمود: آرى به خدا و هزار هزار حسنه.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۷۶

ابن سنان گويد: مردى خدمت امام صادق عليه السلام بود و اين آيه را قرائت كرد: «كسانى كه مردان و زنان مؤمن را بغير آنچه كرده‏اند (بدون گناه) آزار دهند، بهتان و گناه آشكارى بگردن گرفته‏اند ۵۸ سوره ۳۳» امام صادق عليه السلام فرمود: پس ثواب كسى كه بمؤمنى شادى رساند چيست؟ عرضكردم قربانت ده حسنه. فرمود: آرى بخدا و هزار هزار حسنه (يعنى بمقدار افزايش شادى و خلوص نيت و زحمتى كه در آن راه تحمل ميكند، حسنه افزايش يابد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۸۳

حسين بن محمد، از احمد بن اسحاق، از سعدان بن مسلم، از عبداللَّه بن سنان روايت كرده است كه گفت: مردى در خدمت امام جعفر صادق عليه السلام بود؛ پس اين آيه را خواند كه: «وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً» «۱»؛ يعنى:

«و آنان كه مى‏رنجانند مردان مؤمن و زنان مؤمنه را به غير آن‏چه كرده‏اند؛ يعنى بى گناهى كه مستوجب رنجانيدن باشند؛ پس به حقيقت كه برداشته‏اند دروغ بزرگى را و گناهى آشكار را». راوى مى‏گويد كه: حضرت صادق عليه السلام فرمود: «پس ثواب كسى كه شادى را بر او داخل كند چه باشد؟» من عرض كردم كه: فداى تو گردم! ده حسنه. فرمود: «بلى، به خدا سوگند و هزار هزار حسنه».

__________________________________________________

(۱). احزاب، ۵۸.