روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۵۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن النعمان عن فضيل بن عثمان عن ابي عبيده قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

إِذَا اِلْتَقَى اَلْمُؤْمِنَانِ فَتَصَافَحَا أَقْبَلَ اَللَّهُ بِوَجْهِهِ عَلَيْهِمَا وَ تَتَحَاتُّ اَلذُّنُوبُ عَنْ وُجُوهِهِمَا حَتَّى يَفْتَرِقَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۴۳

از ابى عبيده، گويد: از امام باقر (ع) شنيدم مى‏فرمود: چون دو مؤمن به هم رسند و با هم دست بدهند، خدا بدان‏ها روى كند و گناهان از چهره او بريزند تا از هم جدا شوند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۶۴

امام باقر عليه السّلام ميفرمود: چون دو مؤمن بهم برخورند و مصافحه كنند، خدا بآنها رو كند و گناهان از چهره آنها بريزد تا از يك ديگر جدا شوند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۶۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن نعمان، از فضيل بن عثمان، از ابوعبيده روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود:

«چون دو مؤمن به هم رسند و با يكديگر مصافحه كنند، خدا روى خود را به ايشان آورد، و گناهان از روى‏هاى ايشان فرو ريزد تا از هم جدا شوند».