روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۸۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

حميد بن زياد عن الحسين بن محمد عن احمد بن الحسن الميثمي عن يعقوب بن شعيب عن ابي عبد الله ع قال :

لَمَّا أَمَرَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ هَذِهِ اَلْآيَاتِ أَنْ يَهْبِطْنَ إِلَى اَلْأَرْضِ تَعَلَّقْنَ بِالْعَرْشِ وَ قُلْنَ أَيْ رَبِّ إِلَى أَيْنَ تُهْبِطُنَا إِلَى أَهْلِ اَلْخَطَايَا وَ اَلذُّنُوبِ فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِنَّ أَنِ اِهْبِطْنَ فَوَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي لاَ يَتْلُوكُنَّ أَحَدٌ مِنْ‏ آلِ مُحَمَّدٍ وَ شِيعَتِهِمْ‏ فِي دُبُرِ مَا اِفْتَرَضْتُ عَلَيْهِ مِنَ اَلْمَكْتُوبَةِ فِي كُلِّ يَوْمٍ إِلاَّ نَظَرْتُ إِلَيْهِ بِعَيْنِيَ اَلْمَكْنُونَةِ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَبْعِينَ نَظْرَةً أَقْضِي لَهُ فِي كُلِّ نَظْرَةٍ سَبْعِينَ حَاجَةً وَ قَبِلْتُهُ عَلَى مَا فِيهِ مِنَ اَلْمَعَاصِي وَ هِيَ‏ أُمُّ اَلْكِتَابِ‏ وَ شَهِدَ اَللََّهُ أَنَّهُ لاََ إِلََهَ إِلاََّ هُوَ وَ اَلْمَلاََئِكَةُ وَ أُولُوا اَلْعِلْمِ‏ وَ آيَةُ اَلْكُرْسِيِ‏ وَ آيَةُ اَلْمُلْكِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۴۵

از يعقوب بن شعيب از امام صادق (ع) فرمود: چون خدا عز و جل اين سه آيه را فرمان داد كه به زمين فرود آيند به عرش در آويختند و گفتند: پروردگارا به كجا ما را فرود مى‏كنى به سوى خطاكاران و گنه‏كاران؟ خدا عز و جل بدانها وحى كرد كه: فرود شويد، به عزّت و جلالم سوگند، كسى از خاندان محمد (ص) و شيعيانشان شما را هر روزه در دنبال نماز واجب نخواند جز اينكه به او نظر كنم (مقصود از واجب، پنجگانه شبانه روز است) در هر روزى هفتاد نظر مهرورزى و در هر نظرى هفتاد حاجت از او برآورم و با هر چه گناه دارد او را بپذيرم؛ و آن آيات عبارتند از امّ الكتاب (سوره حمد) و (۱۸ سوره آل عمران): «گواه است خدا كه راستش اين است كه نيست شايسته پرستشى جز او و هم گواهند فرشته‏ها و دانشمندان»، و (۲۵۵ سوره بقره): آية الكرسى، و (۲۶ سوره آل عمران): آيه ملك.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۵

حضرت صادق عليه السّلام فرمود: چون خداى عز و جل باين آيات (كه در آخر حديث بيايد) فرمان داد كه بزمين فرود آيند، آنها بعرش در آويختند و گفتند: پروردگارا بكجا ما را فرو ميفرستى؟ بسوى‏ خطاكاران و گنه‏كاران؟ پس خداى عز و جل بآنها فرمود: فرود شويد كه بعزت و جلال خودم سوگند كه هيچ كس از آل محمد (عليهم السلام) و شيعيان آنها شما را در هر روز دنبال نماز واجبش نخواند جز اينكه بنظر مخصوصى در هر روز هفتاد بار باو نظر كنم و در هر نظر هفتاد حاجت او را برآورم، و او را با آنچه گناه دارد بپذيرم و آن آيات عبارت است از ام الكتاب (يعنى سوره مباركه حمد) و آيه: «شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ» (سوره آل عمران آيه ۱۸) و آية الكرسى، و آيه ملك‏ قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ‏ ... آيه ۲۶ از سوره آل عمران).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۵۱

حميد بن زياد، از حسين بن محمد، از احمد بن حسن ميثمى، از يعقوب بن‏ شعيب، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون خداى عز و جل اين آيات را امر فرمود كه به سوى زمين فرود آيند، به عرش درآويختند و عرض كردند كه: اى پروردگار ما! ما را به كجا مى‏فرستى؟ به سوى اهل خطا و گناهان فرو مى‏فرستى؟ پس خداى عز و جل به سوى اينها وحى فرمود كه: فرو رويد. پس به عزّت و جلال خودم سوگند ياد مى‏كنم كه هيچ‏يك از آل محمد و شيعيان ايشان، شما را تلاوت نكند در عقب آنچه بر او واجب گردانيده‏ام؛ يعنى بعد از نمازهاى واجبى شبانه‏روزى، مگر آنكه به سوى او نظر كنم، در هر روزى، هفتاد نظر «۱»، و با هر نظر كردنى، هفتاد حاجت را از برايش روا كنم، و او را قبول كنم با آنچه در آن است از گناهان، و آن آيات، امّ‏الكتاب است؛ يعنى سوره حمد، و آيه «شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ» «۲»، و آيه‏الكرسى، و آيه ملك» (يعنى «قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ» «۳»، تا آخر آيه).