روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۵۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار و محمد بن يحيي عن احمد بن محمد جميعا عن علي بن حديد عن منصور عن محمد بن بشير عن علي بن الحسين ع قال و قد روي هذا الحديث عن ابي عبد الله ع قال :

مَنِ اِسْتَمَعَ حَرْفاً مِنْ‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ غَيْرِ قِرَاءَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً وَ مَنْ قَرَأَ نَظَراً مِنْ غَيْرِ صَوْتٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً وَ مَنْ تَعَلَّمَ مِنْهُ حَرْفاً ظَاهِراً كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ مَحَا عَنْهُ عَشْرَ سَيِّئَاتٍ وَ رَفَعَ لَهُ عَشْرَ دَرَجَاتٍ قَالَ لاَ أَقُولُ بِكُلِّ آيَةٍ وَ لَكِنْ بِكُلِّ حَرْفٍ بَاءٍ أَوْ تَاءٍ أَوْ شِبْهِهِمَا قَالَ وَ مَنْ قَرَأَ حَرْفاً ظَاهِراً وَ هُوَ جَالِسٌ فِي صَلاَتِهِ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ‏ بِهِ خَمْسِينَ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ خَمْسِينَ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ خَمْسِينَ دَرَجَةً وَ مَنْ قَرَأَ حَرْفاً وَ هُوَ قَائِمٌ فِي صَلاَتِهِ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ مِائَةَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ دَرَجَةٍ وَ مَنْ خَتَمَهُ كَانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُسْتَجَابَةٌ مُؤَخَّرَةً أَوْ مُعَجَّلَةً قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ خَتَمَهُ كُلَّهُ قَالَ خَتَمَهُ كُلَّهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۲۳

از محمد بن بشير، از على بن الحسين (ع)- راوى گويد: اين حديث از امام صادق (ع) هم روايت شده- فرمود: هر كه يك حرف از قرآن را گوش كند و نخواند، برايش يك حسنه نوشته شود و از او يك سيئه محو شود و براى او يك درجه بالا رود و هر كه آن را بخواند با نگاه بى‏تلفظ و صوت، خدا به هر حرفى براى او حسنه‏اى نويسد و از او گناهى محو كند و براى او درجه‏اى بالا برد و هر كه يك حرف ظاهر از آن را ياد گيرد، خدا براى او ده حسنه نويسد و از او ده سيئه محو كند و براى او ده درجه بالا برد، فرمود: نمى‏گويم: به هر آيه ولى به هر حرف چون باء يا تاء يا مانند آنها، فرمود: و هر كه حرف [ظاهر] از آن را در نماز نشسته بخواند، خدا براى او پنجاه حسنه نويسد و پنجاه گناه از او محو كند و پنجاه درجه براى او بالا برد و هر كه آن را ايستاده در نمازش بخواند، خدا به هر حرف از آن برايش صد حسنه نويسد و از او صد گناه محو كند و برايش صد درجه بالا برد و هر كه آن را ختم كند، دعاى اجابت‏شده‏اى دارد در آينده يا كنون، گويد: گفتم: قربانت، همه آن را ختم كند؟ فرمود: همه آن را ختم كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۱۶

محمد بن بشير از حضرت على بن الحسين عليهما السلام حديث كند- و (راوى حديث يعنى منصور) گويد: و اين حديث از حضرت صادق عليه السلام نيز روايت شده- كه فرمود: هر كس يك حرف از قرآن را گوش كند فقط گرچه نخواند، خداوند براى او يك حسنه بنويسد و يك گناه از او محو كند و يكدرجه برايش بالا برد، و هر كس با نگاه و بدون صوت و تلفظ آن را بخواند، برايش بهر حرفى حسنه اى بنويسد و گناهى از او محو كند و درجه او بالا برد، و هر كس يك حرف ظاهر از آن را بياموزد خداوند برايش ده حسنه بنويسد و ده گناه از او محو كند و ده درجه برايش بالا برد، فرمود: نميگويم بهر آيه بلكه بهر حرفى چون باء. تاء. يا مانند اينها، و هر كس يك حرف ظاهر آن را در نماز در حال نشسته بخواند خداوند براى او پنجاه حسنه بنويسد و پنجاه گناه از او محو كند و پنجاه درجه براى او بالا برد، و هر كس يك حرف از آن در حال ايستاده در نمازش بخواند خداوند در برابر يك حرف صد حسنه برايش بنويسد و صد گناه از او محو كند و صد درجه برايش بالا برد، و هر كس آن را ختم كند يك دعاى اجابت اجابت‏شده‏اى (نزد خداوند) دارد چه تأخير افتد و چه همان زمان باو بدهند، گويد: عرضكردم: قربانت گردم همه قرآن را ختم كند؟ فرمود: همه آن را ختم كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۳۵

ابو على اشعرى، از محمد بن عبد الجبّار و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، هر دو، از على بن حديد، از منصور، از محمد بن بشير، از حضرت على بن الحسين عليهما السلام روايت كرده‏اند، و همچنين حديث از امام جعفر صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود: «هر كه به حرفى از كتاب خدا گوش دهد و آن را بشنود، بى‏آنكه آن را بخواند، خدا به هر حرفى‏ يك حسنه از برايش بنويسد، و يك گناه از او محو فرمايد، و يك درجه از برايش بلند گرداند، و هر كه يك حرف آن را در ظاهر بياموزد و ياد گيرد، خدا ده حسنه از برايش بنويسد، و ده گناه از او محو سازد، و ده درجه از برايش بلند گرداند». و فرمود كه: «نمى‏گويم به هر آيه‏اى اين ثواب را به او عطا فرمايد، وليكن به هر حرفى؛ خواه آن حرف باء باشد، يا تاء، يا مانند اين دو تا». و فرمود كه: «هر كه يك حرف از قرآن را در نماز بخواند، و حال آنكه او نشسته باشد، خدا به آن حرف پنجاه حسنه از برايش بنويسد، و پنجاه گناه از او محو نمايد، و پنجاه درجه از برايش بلند گرداند، و هر كه يك حرف از آن را در نمازش بخواند، و حال آنكه او ايستاده باشد، خدا صد حسنه از برايش بنويسد، و صد گناه از او محو كند، و صد درجه از براش بلند سازد، و هر كه آن را ختم كند، از برايش يك دعاى مستجاب هست؛ خواه مؤخّر باشد، و خواه معجّل» (يعنى از براى آخرت يا دنيا). راوى گفت كه: عرض كردم: فداى تو گردم! همه آن را ختم كند؟ فرمود: «آرى، همه آن را ختم كند».