روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۷۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن محمد بن علي عن عبد الرحمن بن ابي هاشم عن ابي خديجه قال :

كَانَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِذَا خَرَجَ يَقُولُ اَللَّهُمَّ بِكَ خَرَجْتُ وَ لَكَ أَسْلَمْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ اَللَّهُمَّ بَارِكْ لِي‏ فِي يَوْمِي هَذَا وَ اُرْزُقْنِي فَوْزَهُ وَ فَتْحَهُ وَ نَصْرَهُ‏ وَ طَهُورَهُ وَ هُدَاهُ وَ بَرَكَتَهُ وَ اِصْرِفْ عَنِّي شَرَّهُ وَ شَرَّ مَا فِيهِ بِسْمِ اَللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ اَللَّهُ أَكْبَرُ وَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏ اَللَّهُمَّ إِنِّي قَدْ خَرَجْتُ فَبَارِكْ لِي فِي خُرُوجِي وَ اِنْفَعْنِي بِهِ قَالَ وَ إِذَا دَخَلَ فِي مَنْزِلِهِ قَالَ ذَلِكَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۲۳

از ابى خديجه گفت: امام صادق (ع) را شيوه بود كه چون از خانه خود بيرون مى‏شد مى‏گفت: بار خدايا به اميد تو بيرون شدم و به تو تسليم گرديدم و به تو ايمان آوردم و بر تو توكل سازم، بار خدايا در اين روزم به من بركت بده، و كامجوئى و گشايش و يارى و پاكيزگى و رهجوئى و بركتش را به من روزى كن و شرّ آن و شرّ هر چه در آن است از من بگردان، بسم اللَّه و باللَّه و اللَّه اكبر و الحمد للَّه رب العالمين‏ - بار خدايا من بدر آمدم، بيرون‏شدنم را مبارك كن و مرا بدان سود بخش. گويد: چون به منزلش هم مى‏رفت همين را مى‏گفت.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۱۹

ابو خديجه گويد: هر گاه حضرت صادق عليه السلام از خانه بيرون ميرفت ميفرمود: «اللهم بك خرجت و لك اسلمت و بك آمنت و عليك توكلت، اللهم بارك لى في يومى هذا و ارزقنى فوزه و فتحه و نصره و طهوره و هداه و بركته و اصرف عنى شره و شر ما فيه، بسم اللَّه و باللَّه و اللَّه اكبر و الحمد للَّه رب العالمين، اللهم انى قد خرجت فبارك لى في خروجى و انفعنى به» گويد: و چون وارد منزل هم مى‏شد همين را مى‏فرمود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۶۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از محمد بن على، از عبدالرحمان بن ابى‏هاشم، از ابوخديجه كه گفت: حضرت امام جعفر صادق عليه السلام چون از منزل خويش بيرون مى‏رفت، مى‏فرمود: «اللَّهُمَّ بِكَ خَرَجْتُ، وَلَكَ أَسْلَمْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ؛ اللَّهُمَّ بَارِكْ لِي فِي يَوْمِي هذَا، وَارْزُقْنِي فَوْزَهُ وَفَتْحَهُ وَنَصْرَهُ وَطَهُورَهُ وَهُدَاهُ وَبَرَكَتَهُ، وَاصْرِفْ عَنِّي شَرَّهُ وَشَرَّ مَا فِيهِ؛ بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ وَاللَّهُ أَكْبَرُ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ اللَّهُمَّ إِنِّي قَدْ خَرَجْتُ، فَبَارِكْ لِي فِي خُرُوجِي، وَانْفَعْنِي بِهِ؛ خداوندا! به تو بيرون رفتم، و از براى تو اسلام آوردم، و به تو گرويدم، و بر تو توكل كردم. خداوندا! مبارك گردان بر من در همين روز، و روزى كن مرا رستگارى آن، و گشاد آن، و يارى آن، و پاكى آن، و راهنمايى آن، و بركت آن، و بگردان از من بدى آن را، و بدى آنچه در آن است. به نام خدا، و به خدا، و خدا بزرگ است، و ستايش مر خدايى را است كه پروردگار جهانيان است. خداوندا! به درستى كه من به حقيقت بيرون آمده‏ام، پس مبارك گردان از برايم، و نفع ده مرا به آن»، و فرمود كه: چون در منزلش داخل مى‏شد، همين را مى‏فرمود.