روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۳۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد عن الحسين بن المختار عن العلا بن كامل قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

وَ اُذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خِيفَةً وَ دُونَ اَلْجَهْرِ مِنَ اَلْقَوْلِ‏ عِنْدَ اَلْمَسَاءِ لاََ إِلََهَ إِلاَّ اَللََّهُ‏ وَحْدَهُ‏ لاََ شَرِيكَ لَهُ‏ لَهُ اَلْمُلْكُ وَ لَهُ اَلْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ‏ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي‏ وَ هُوَ عَلى‏ََ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ قَالَ قُلْتُ بِيَدِهِ اَلْخَيْرُ قَالَ إِنَّ بِيَدِهِ اَلْخَيْرَ وَ لَكِنْ قُلْ كَمَا أَقُولُ لَكَ‏ عَشْرَ مَرَّاتٍ وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ اَلسَّمِيعِ اَلْعَلِيمِ حِينَ تَطْلُعُ اَلشَّمْسُ وَ حِينَ تَغْرُبُ عَشْرَ مَرَّاتٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۸۳

از علاء بن كامل كه: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: پروردگارت را در نهادت ياد آور با زارى و هراس و گفتارِ آهسته؛ هنگام شب (بگو): نيست شايسته ستايش جز خدا تنها است، شريك ندارد از آنِ او است ملك و از آنِ او است سپاس، زنده كند و بميراند و بميراند و زنده كند و او است بر هر چه توانا. گويد: گفتم: بيده الخير، فرمود: درست است كه بيده الخير ولى چنان بگو كه من براى تو گفتم تا ده بار، و بگو: پناه برم به خداى شنوا و دانا- هنگامى كه برآيد آفتاب و هنگامى كه غروب كند- ده بار.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۹۸

علاء بن كامل گويد: شنيدم از حضرت صادق عليه السلام كه ميفرمود: (در تفسير اين آيه شريفه) «و ياد كن پروردگار خويش را در درون خود بزارى و ترس با صداى آهسته» (سوره اعراف آيه ۲۰۵) (مقصود) هنگام شب است (كه بگوئى:) « لا اله الا اللَّه وحده لا شريك له، له الملك و له الحمد يحيى و يميت و يميت و يحيى و هو على كل شى‏ء قدير» (علاء بن كامل) گويد: گفتم (جمله) «بيده الخير» (در اين ذكر نبود چطور است من در آن بيفزايم؟) فرمود: درست است كه خير بدست خدا است، ولى چنان كه گفتم بگو (و كم و زياد در آن نكن) و آن را ده بار بگو، و نيز هنگام آفتاب زدن و هنگام غروب آن ده بار بگو: «اعوذ باللَّه السميع العليم»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۲۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از حمّاد، از حسين بن مختار، از علا بن كامل‏ روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه در نزد شام مى‏فرمود: «وَاذْكُرْ رَبَّكَ فى‏ نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَخيفَةً ودَوْنَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ؛ و ياد كن پروردگار خود را در دل خود از روى زارى و ترس، و بدون آشكارِ از گفتار». و نيز آن حضرت مى‏فرمود: «لَا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ … وَهُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ؛ نيست خدايى، مگر خدا، در حالتى كه تنها است. نيست شريكى از براى او، و او را است پادشاهى و او را است ستايش. زنده مى‏گرداند و مى‏ميراند و مى‏ميراند و زنده مى‏گرداند، و او زنده‏اى است كه نمى‏ميرد، و او بر هر چيزى توانا است». راوى مى‏گويد كه: عرض كردم كه: «بِيَدِهِ الْخَيْرُ» فرمود: «به درستى كه خير و خوبى در دست او است، وليكن چنان كه من مى‏گويم، بگو. ده مرتبه بگو: أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ؛ «پناه مى‏برم به خداى شنواى دانا»، در هنگامى كه آفتاب طلوع مى‏كند، و ده مرتبه در هنگامى كه غروب مى‏كند.