روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۸۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن ابي عبد الرحمن الاعرج و عمر بن ابان عن ابي حمزه عن ابي جعفر و علي بن الحسين ص قالا :

إِنَّ أَسْرَعَ اَلْخَيْرِ ثَوَاباً اَلْبِرُّ وَ أَسْرَعَ اَلشَّرِّ عُقُوبَةً اَلْبَغْيُ وَ كَفَى بِالْمَرْءِ عَيْباً أَنْ يَنْظُرَ فِي عُيُوبِ غَيْرِهِ مَا يَعْمَى عَلَيْهِ مِنْ عَيْبِ نَفْسِهِ أَوْ يُؤْذِيَ جَلِيسَهُ بِمَا لاَ يَعْنِيهِ أَوْ يَنْهَى اَلنَّاسَ عَمَّا لاَ يَسْتَطِيعُ تَرْكَهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۷۷

از ابى حمزه ثمالى، از امام باقر (ع) فرمود: راستى ثواب خوش رفتارى زودتر از هر كار خيرى باشد و كيفر شورش و دست اندازى زودتر از هر كار بدى آيد و همين عيب براى مرد بس كه به كارى كه خودش نتواند آن را ترك كند يا همنشين خود را آزار كند بدان چه برايش سودى ندارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۰۱

ابو حمزه از حضرت باقر و حضرت على بن الحسين عليهم السلام حديث كند (كه مانند حديث (۱) است و با ترجمه و شرحش گذشت).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۷۹

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از ابو عبد الرحمان اعرج و عمر بن ابان، از ابو حمزه، از امام محمد باقر و حضرت على بن الحسين عليهم السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه شتابان‏ترين خوبى‏ها از روى ثواب، نيكى و نيكوكارى است، و شتابان‏ترين بدى‏ها از روى عذاب، ظلم و ستمكارى است. و مرد را همين عيب بس است، كه در عيب‏هاى غير خود نظر كند، و ببيند آنچه را كه بر او پوشيده باشد از عيب‏هاى خودش، يا همنشين خود را برنجاند، به آنچه به كارش نيايد، يا مردم را نهى كند، از آنچه خود نتواند كه آن را وا گذارد».