روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۶۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه و عده من اصحابنا عن احمد بن محمد جميعا عن احمد بن محمد بن ابي نصر عن ابان عن رجل عن ابي جعفر ع قال قال رسول الله ص :

خَمْسٌ إِنْ أَدْرَكْتُمُوهُنَّ فَتَعَوَّذُوا بِاللَّهِ مِنْهُنَّ لَمْ تَظْهَرِ اَلْفَاحِشَةُ فِي قَوْمٍ قَطُّ حَتَّى يُعْلِنُوهَا إِلاَّ ظَهَرَ فِيهِمُ اَلطَّاعُونُ وَ اَلْأَوْجَاعُ اَلَّتِي لَمْ تَكُنْ فِي أَسْلاَفِهِمُ اَلَّذِينَ مَضَوْا وَ لَمْ يَنْقُصُوا اَلْمِكْيَالَ وَ اَلْمِيزَانَ إِلاَّ أُخِذُوا بِالسِّنِينَ وَ شِدَّةِ اَلْمَئُونَةِ وَ جَوْرِ اَلسُّلْطَانِ وَ لَمْ يَمْنَعُوا اَلزَّكَاةَ إِلاَّ مُنِعُوا اَلْقَطْرَ مِنَ اَلسَّمَاءِ وَ لَوْ لاَ اَلْبَهَائِمُ لَمْ يُمْطَرُوا وَ لَمْ يَنْقُضُوا عَهْدَ اَللَّهِ وَ عَهْدَ رَسُولِهِ‏ إِلاَّ سَلَّطَ اَللَّهُ عَلَيْهِمْ عَدُوَّهُمْ وَ أَخَذُوا بَعْضَ مَا فِي أَيْدِيهِمْ وَ لَمْ يَحْكُمُوا بِغَيْرِ مَا أَنْزَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلاَّ جَعَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَأْسَهُمْ بَيْنَهُمْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۷۳

از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: پنج است كه اگر درك كرديد از آنها به خدا پناه بريد: هرگز هرزگى در مردمى آشكار نشود تا به جايى كه آن را علنى سازد جز اينكه در ميان آنها طاعون و دردهائى كه در اسلاف گذشته آنها نبوده پديدار گردد، و از كيل و ترازو كم نگذارند جز اينكه به قحطى و سنگينى و سختى مخارج زندگى و به ستم سلطان گرفتار شوند، و زكاة را دريغ ندارند جز اينكه باران آسمان از آنها دريغ شود و اگر به خاطر چهارپايان زبان بسته نباشد به آنها باران‏ نبارد، و عهد و پيمان خدا و رسولش را نشكنند جز آنكه خدا دشمن آنها را بر آنها مسلّط كند و برخى از آنچه را دارند بگيرد، و حكم نكنند به غير آنچه خدا [عز و جل‏] نازل كرده جز اينكه خدا عز و جل كشمكش و نبرد ميان آنها فراهم سازد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۸۱

حضرت باقر عليه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرموده: پنج چيز است كه اگر بآنها برخورد كرديد از آنها بخدا پناه بريد: هرگز در مردمى زنا پيدا نشود كه آن را آشكارا كنند جز اينكه در ايشان طاعون و دردهائى كه در گذشتگان آنها سابقه نداشته پديدار گردد، و از پيمانه و ترازو كم نگذارند جز اينكه بقحطى و سختى مخارج زندگى و ستم سلطان گرفتار شوند، و از دادن زكاة منع نكنند جز اينكه آمدن باران آسمان بر آنها ممنوع گردد و اگر بخاطر چهار پايان نبود هيچ باران بر آنها نبارد، و پيمان خدا و رسولش را نشكنند جز اينكه خداوند دشمنانشان را بر ايشان چيره كند و برخى اموالشان را بگيرد، و بغير آنچه خداى عز و جل نازل كرده حكم نكنند جز اينكه خداوند كشمكش و ستيزه ميان آنها قرار دهد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۰۳

على بن ابراهيم روايت كرده است، از پدرش و چند نفر از اصحاب ما، از احمد بن محمد و هر دو، از احمد بن محمد بن ابى نصر، از ابان، از مردى، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: پنج چيز است كه اگر آنها را دريابيد، به خداى عز و جل پناه بريد از آنها. هرگز كردار زشت در ميان گروهى ظاهر نشده به مرتبه‏اى كه آن را آشكار كنند، مگر آنكه طاعون و دردهايى كه در ميانه پيشينيان و پشت‏هاى ايشان كه از دنيا درگذشته‏اند، نبوده، در ميان ايشان ظاهر گرديده. و هيچ قومى پيمانه و ترازو را كم نكردند، مگر آنكه گرفته شدند به قحطى و سختى اخراجات «۱» و ستم پادشاه، و زكات را منع نكردند، مگر آنكه منع شدند از باران كه از جانب آسمان مى‏آيد، و اگر چهارپايان نبودند، باران بر ايشان باريده نمى‏شود، و عهد و پيمان خدا و عهد رسول او را نشكستند، مگر آنكه خداى عز و جل دشمن ايشان را بر ايشان مسلّط گردانيد، و بعضى از آنچه را كه در دست‏هاى ايشان بود، گرفت، و حكم نكردند به غير آنچه خداى عز و جل فرو فرستاده، مگر آنكه كارزارِ ايشان را در ميان ايشان قرار داد» (كه شدّت و سختى خود را در كار يكديگر كردند).