روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۸۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن علي بن اسباط قال :

قُلْتُ‏ لِلرِّضَا ع‏ إِنَّ رَجُلاً عَنَى‏ أَخَاكَ‏ إِبْرَاهِيمَ‏ فَذَكَرَ لَهُ‏ أَنَ‏ أَبَاكَ‏ فِي اَلْحَيَاةِ وَ أَنَّكَ تَعْلَمُ مِنْ ذَلِكَ مَا يَعْلَمُ فَقَالَ سُبْحَانَ اَللَّهِ يَمُوتُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ وَ لاَ يَمُوتُ‏ مُوسَى ع‏ قَدْ وَ اَللَّهِ مَضَى كَمَا مَضَى‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ وَ لَكِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَزَلْ مُنْذُ قَبَضَ‏ نَبِيَّهُ ص‏ هَلُمَ‏ جَرّاً يَمُنُّ بِهَذَا اَلدِّينِ عَلَى أَوْلاَدِ اَلْأَعَاجِمِ‏ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ قَرَابَةِ نَبِيِّهِ ص‏ هَلُمَّ جَرّاً فَيُعْطِي هَؤُلاَءِ وَ يَمْنَعُ هَؤُلاَءِ لَقَدْ قَضَيْتُ عَنْهُ فِي هِلاَلِ‏ ذِي اَلْحِجَّةِ أَلْفَ دِينَارٍ بَعْدَ أَنْ أَشْفَى‏ عَلَى طَلاَقِ نِسَائِهِ وَ عِتْقِ مَمَالِيكِهِ وَ لَكِنْ قَدْ سَمِعْتُ مَا لَقِيَ‏ يُوسُفُ‏ مِنْ إِخْوَتِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۵۷

على بن اسباط گويد: به امام رضا (ع) گفتم: مردى متوجه برادرت ابراهيم شده (ابراهيم را در رنج انداخته- گول زده و به او گفته خ ل) و (ابراهيم) به او گفته كه پدرت زنده است و تو هم مانند او از حالش خبر دارى، فرمود: سبحان الله رسول الله (ص) مى‏ميرد و موسى نمى‏ميرد؟ به خدا سوگند محققاً مرده است چنانچه رسول خدا (ص) مرد ولى خدا تبارك و تعالى از آنگاه كه پيغمبر خود را قبض روح كرد هلم جراً در توفيق براى اين ديانت به عجم‏زادگان منت مى‏نهد و آن را هميشه از ايل و تبار نزديك پيغمبر دريغ مى‏دارد و از آنها سلب توفيق مى‏كند و هميشه دين حق را به آنان مى‏دهد و از اينان دريغ مى‏دارد من از طرف همين ابراهيم در هلال ذى الحجه هزار اشرفى بدهى و وام او را پرداختم بعد از آنكه در پرتگاه طلاق زنان و آزاد كردن مماليك خود افتاده بود ولى تو شنيده‏اى آنچه را يوسف (ع) از دست برادرانش كشيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۱۶

على بن اسباط گويد: بامام رضا عليه السلام عرضكردم، مردى بسوى برادرت ابراهيم متوجه شده [او را گول زده‏] و باو گفته پدرت زنده است و شما هم آنچه را او ميداند، ميدانيد (شما هم پدر خود را زنده ميدانيد) فرمود: سبحان اللَّه!! رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله ميميرد و موسى نميميرد؟! بخدا محققا موسى درگذشت، چنانچه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله درگذشت، و لكن خداى تبارك و تعالى از زمانى كه پيغمبرش صلّى اللَّه عليه و آله را قبض روح فرموده- بيا و بكش- تا هميشه، اين دين را بعجم‏زادگان‏ ميبخشد و منت ميگذارد و از خويشان پيغمبرش صلّى اللَّه عليه و آله باز ميدارد، همواره بعجم‏زادگان عطا ميكنند و از خويشان پيغمبرش باز مى‏دارد. من در اول ماه ذى الحجة بعد از آنكه ابراهيم (بواسطه نداشتن مخارج) حاضر شده بود زنانش را طلاق دهد و بندگانش را آزاد كند، هزار دينار بدهى او را پرداختم (با وجود اين او چنين ادعائى ميكند) ولى حتما تو شنيده‏ئى آنچه را كه يوسف از برادرانش كشيد (ابراهيم هم برادر منست و با من چنين رفتار ميكند).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۳۱۱

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از على بن اسباط روايت كرده است كه‏ گفت: به خدمت امام رضا عليه السلام عرض كردم كه: مردى برادرت ابراهيم را گول زده، و براى او ذكر كرده كه پدرت در حيات است، و ذكر كرده كه تو مى‏دانى از اين، آنچه را كه او نمى‏داند. حضرت فرمود: «سبحان اللَّه! رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏ميرد و موسى عليه السلام نمى‏ميرد. به خدا سوگند، كه موسى از دنيا در گذشت، چنانچه رسول خدا صلى الله عليه و آله در گذشت، وليكن خداى تبارك و تعالى، هميشه از آن روزى كه روح پيغمبر خود صلى الله عليه و آله را قبض فرموده، و بيا بكش به پايين، تا امروز، بر فرزند از عجم‏ها به اين دين، منّت گذاشته و مى‏گذارد، و آن را از خويشان پيغمبر صلى الله عليه و آله و غير ايشان، منع فرموده و مى‏فرمايد. پس به اين فرزندان عجم‏ها عطا مى‏شود، و از اين جماعت خويشان پيغمبر منع مى‏شود». و فرمود كه: «در اول ماه ذى الحجه هزار اشرفى قرض او را ادا كرده‏ام، بعد از آن‏كه نزديك شده بود كه زنان خود را طلاق گويد و بندگان خويش را آزاد كند، وليكن شنيده‏اى كه يوسف از برادران خود چه كشيد».