روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۴۱

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن هشام بن سالم و حفص بن البختري عن ابي عبد الله ع قال :

قِيلَ لَهُ بِأَيِّ شَيْ‏ءٍ يُعْرَفُ اَلْإِمَامُ قَالَ بِالْوَصِيَّةِ اَلظَّاهِرَةِ وَ بِالْفَضْلِ إِنَّ اَلْإِمَامَ لاَ يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَطْعُنَ عَلَيْهِ فِي فَمٍ وَ لاَ بَطْنٍ وَ لاَ فَرْجٍ فَيُقَالَ كَذَّابٌ‏ وَ يَأْكُلُ أَمْوَالَ اَلنَّاسِ وَ مَا أَشْبَهَ هَذَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۸۳

حفص بن بخترى گويد: به امام صادق (ع) عرض شد: با چه چيز امام شناخته مى‏شود؟ فرمود: به وصيت معروفه و به فضيلت، امام كسى است كه أحدى نمى‏تواند به او طعنى زند كه گناهى با دهان يا شكم يا فرج كرده است و در باره او نتوانند بگويند دروغگو است يا مال مردم خور است و يا مانند اين حرفها.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۷

بامام صادق عليه السلام عرض شد: امام بچه دليل شناخته شود؟ فرمود: بوصيت معروف و فضيلت، همانا هيچ كس نمى‏تواند نسبت بامام در باره دهان و شكم و عورت طعنى زند، باينكه بگويد: او دروغگوست و مال مردم را ميخورد و مانند اينها.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۹۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از هشام بن سالم و حفص بن بخترى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: به آن حضرت عرض شد كه: امام به چه چيز شناخته مى‏شود؟ فرمود: «به وصيّت ظاهره، و به فضل (به آن معنى كه مذكور شد). به درستى كه امام، بايد كه چنان باشد كه كسى نتواند كه بر او طعنه زند در باب دهان و شكم و فرج، كه گفته شود كه: دروغ‏گو است، و مال‏هاى مردم را مى‏خورد، و آنچه شباهت به اين‏ داشته باشد» (و به جهت شدّت عفّت و طيب ازار، متعلّق به فرج را كه زنا و لواط است ذكر نفرموده، و به مجمل شباهت اكتفا فرموده).