روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۷۸

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن عمر بن عبد العزيز عن محمد بن الفضيل عن ابي حمزه قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

لاَ وَ اَللَّهِ لاَ يَكُونُ عَالِمٌ جَاهِلاً أَبَداً عَالِماً بِشَيْ‏ءٍ جَاهِلاً بِشَيْ‏ءٍ ثُمَّ قَالَ اَللَّهُ أَجَلُّ وَ أَعَزُّ وَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ يَفْرِضَ طَاعَةَ عَبْدٍ يَحْجُبُ عَنْهُ عِلْمَ سَمَائِهِ وَ أَرْضِهِ ثُمَّ قَالَ لاَ يَحْجُبُ ذَلِكَ عَنْهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۱۱

ابى حمزه گويد: شنيدم امام باقر (ع) مى‏فرمود: به خدا، هرگز دانا، نادان نباشد كه چيزى را بداند و چيزى را نداند، سپس فرمود: خدا والاتر و عزيزتر و گرامى‏تر از اين است كه طاعت يك بنده‏اى را بر مردم واجب كند كه آسمان و زمين خود را از او در پس پرده گذاشته باشد، سپس فرمود: آسمان و زمين را از او نهان ندارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۹۱

ابو حمزه گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام ميفرمود: نه بخدا عالم هرگز جاهل نباشد (يعنى عالمى كه خدا اطاعتش را بر مردم واجب كرده و او همان امامست) ممكن نيست چيزى را بداند و چيزى را نداند (او همه چيز مى‏داند) سپس فرمود: خدا والاتر از آنست كه فرمانبرى از بنده‏ئى را واجب كند كه علم آسمان و زمينش را از او نهان داشته است و باز فرمود: آن را از او نهان نكند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۳۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از عمر بن عبد العزيز، از محمد بن فُضيل، از ابوحمزه روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود: «نه، به خدا سوگند عالمى (يعنى: امامى) هرگز جاهل نمى‏باشد كه به چيزى عالم و به چيزى جاهل باشد». بعد از آن فرمود كه: «خدا از اين جليل‏تر و عزيزتر و كريم‏تر است كه واجب گرداند اطاعت بنده‏اى را، كه خبر آسمان و زمين خويش را از او مى‏پوشد»، پس فرمود كه: «اين خبر از او پوشيده نمى‏شود» (يا خدا اين را از او نمى‏پوشاند).