روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۱۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن سلمه بن الخطاب عن عبد الله بن محمد عن منيع بن الحجاج البصري عن مجاشع عن معلي عن محمد بن الفيض عن ابي جعفر ع قال :

كَانَتْ عَصَا مُوسَى‏ لآِدَمَ ع‏ فَصَارَتْ إِلَى‏ شُعَيْبٍ‏ ثُمَّ صَارَتْ إِلَى‏ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ‏ وَ إِنَّهَا لَعِنْدَنَا وَ إِنَّ عَهْدِي بِهَا آنِفاً وَ هِيَ خَضْرَاءُ كَهَيْئَتِهَا حِينَ اُنْتُزِعَتْ مِنْ شَجَرَتِهَا وَ إِنَّهَا لَتَنْطِقُ إِذَا اُسْتُنْطِقَتْ أُعِدَّتْ‏ لِقَائِمِنَا ع‏ يَصْنَعُ بِهَا مَا كَانَ يَصْنَعُ‏ مُوسَى‏ وَ إِنَّهَا لَتَرُوعُ وَ تَلْقَفُ مََا يَأْفِكُونَ‏ وَ تَصْنَعُ مَا تُؤْمَرُ بِهِ إِنَّهَا حَيْثُ أَقْبَلَتْ تَلْقَفُ مََا يَأْفِكُونَ‏ يُفْتَحُ لَهَا شُعْبَتَانِ‏ إِحْدَاهُمَا فِي اَلْأَرْضِ وَ اَلْأُخْرَى فِي اَلسَّقْفِ‏ وَ بَيْنَهُمَا أَرْبَعُونَ ذِرَاعاً تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ بِلِسَانِهَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۲۱۵

امام باقر (ع) فرمود: عصاى موسى (ع) از آن آدم (ع) بود و به دست شعيب افتاد و از آن پس به موسى بن عمران رسيد و همان عصا نزد ما است و به همين تازگى من آن را بررسى كردم مانند روزى كه از درختش بركنده‏اند سبز است و چون از او پرسيده شود به سخن آيد، براى قائم ما آماده است و با آن همان كار كند كه موسى (ع) مى‏كرد و آن عصا هراس آور است و هر چه جادو كنند ببلعد و هر چه فرمانش دهند بكند و چون يورش برد ببلعد هر چه جادو كرده‏اند، دو شعبه (چون دو كام) از او باز شود كه يكى روى زمين باشد و ديگرى بر سقف و ميان آن دو چهل ذراع (بيست گز) فاصله باشد و با زبان خود آنچه جادو كنند به كام خود كشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۳۵

امام باقر عليه السلام فرمود: عصاى موسى از آن آدم عليه السلام بود كه بشعيب رسيد و سپس بموسى بن عمران رسيد، آن عصا نزد ماست و اندكى پيش نزدم بود و مانند وقتى كه از درختش باز شده سبز است، و چون از او بازپرسى شود، جواب گويد و براى قائم ما عليه السلام آماده گشته است، او با آن همان كار كه موسى ميكرد انجام دهد، آن عصا هراس آور است و ساخته‏هاى نيرنگى جادوگران را ميبلعد و بهر چه مأمور شود انجام دهد، چون حمله كند، هر چه بنيرنگ ساخته‏اند ميبلعد و برايش دو شعبه باز شود كه يكى در زمين و ديگرى در سقف باشد و ميان آنها (ميان دو فكش) چهل ذراع باشد و نيرنگ ساخته‏ها را با زبانش ميبلعد (چنانچه در زمان موسى (ع) جادوهاى جادوگران را بلعيد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۷۳۹

محمد بن يحيى، از سَلمة بن خطّاب، از عبداللَّه بن محمد، از مَنيع بن حجّاج بصرى، از مُجاشع، از مُعلّى، از محمد بن فيض، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه: «عصاى موسى عليه السلام در نزد آدم عليه السلام بود، بعد از آن به شعيب منتقل شد، پس به موسى بن عمران رسيد. و به درستى كه آن عصا نزد ما است، و من در اين نزديكى آن را ديدم، به مرتبه‏اى سبز و تازه بود كه گويا الحال از درخت خود جدا شده بود. و به درستى كه اين عصا، سخن مى‏گويد چون مأمور شود به سخن گفتن، و براى قائم ما مهيّا و آماده شده، و قائم ما به آن عصا مى‏كند آنچه موسى به آن مى‏كرد. و به درستى كه اين عصا، به ترس مى‏افكند هر كه آن را ببيند و فرو مى‏برد آنچه دشمنان ما تزوير مى‏كنند و به دروغ آن را به خلق مى‏نمايند، و مى‏كند آنچه را كه به آن مأمور شود. به درستى كه اين عصا، كه در آنجا كه شروع كرد كه فرو برد آنچه را كه به دروغ به مردم مى‏نمودند، و همان را باز مى‏كرد و آن را دو شعبه (يعنى: دو طرف) بود: بالا و پايين. و يكى از دو شعبه، در زمين و ديگرى در سقف بود، و ميانه لب بالا و پايين آن چهل ذراع بود. «۱» و به زبان خويش، آنچه را كه به تزوير و حيله ساخته بودند، فرو مى‏برد». __________________________________________________

(۱). و ذِراع به كسر ذال، به معنى گز و ساق دست است، و به فتح ذال، به معنى مسافت دو دست چون باز كنند نيزمى‏باشد. (مترجم)