روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۶۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن محبوب قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا ع‏ عَنْ قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لِكُلٍّ جَعَلْنََا مَوََالِيَ مِمََّا تَرَكَ‏ اَلْوََالِدََانِ وَ اَلْأَقْرَبُونَ وَ اَلَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمََانُكُمْ‏ قَالَ إِنَّمَا عَنَى بِذَلِكَ‏ اَلْأَئِمَّةَ ع‏ بِهِمْ عَقَدَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَيْمَانَكُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۷۳

حسن بن محبوب گويد: از امام رضا (ع) تفسير قول خداى عز و جل را پرسيدم (۳۳ سوره نساء): «براى هر كدام موالى مقرر ساختيم نسبت بدان چه پدر و مادر و خويشان بجا گذارند و آن كسانى كه پيمان شما با آنها بسته است» (و آن كسانى كه دست بيعت به آنها داديد خ) (بهره‏شان را به آنان بدهيد، به راستى خدا بر هر چيز گواه است- دنباله آيه) امام فرمود: همانا مقصود ائمه (ع) هستند كه خدا عهد شما را بدانها بسته است‏

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۱۴

حسن بن محبوب گويد: از حضرت رضا عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل پرسيدم (آيه ۳۳- سوره ۴) «همه را در تركه پدران و مادران و خويشان، بستگانى قرار داده‏ايم و كسانى را كه با آنها دست (بيعت يا پيمان) داده‏ايد» (بهره آنها را بدهيد) حضرت فرمود: مقصود ائمه عليهم السلام باشند كه خداى عز و جل پيمان شما را با ايشان بسته است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۷۰۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن محبوب روايت كرده است كه گفت: امام موسى كاظم عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «وَ لِكُلٍّ جَعَلْنا مَوالِيَ مِمَّا تَرَكَ الْوالِدانِ وَ الْأَقْرَبُونَ وَ الَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمانُكُمْ» «۱». حضرت فرمود كه: «جز اين نيست كه خداى عزّوجلّ قصد فرموده به اين آيه، ائمّه عليهم السلام را كه به ايشان، عهدها و قسم‏هاى شما را بسته». و بنابراين، ظاهر در ترجمه، اين است كه: و براى هر شخصى معيّن گردانيديم ميراث برندگان و اولى به تصرّفى چند را (كه به جهت خويشى و ولايت، تصرّف در نصيب خود كنند از آنچه واگذاشته بعد از مردن خويش) و ايشان، پدر و مادرند و خويشان نزديك‏تر و كسانى كه دست‏هاى راست شما با ايشان عقد بيعت بر امامت ايشان بسته (و تأخير ائمّه از وارثان ديگر در ذكر، به جهت تأخير ايشان است در حكم؛ زيرا كه امام وارث كسى است كه او را وارثى غير از امام عليه السلام نباشد). __________________________________________________

(۱). نساء، ۳۳.