روایت:الکافی جلد ۱ ش ۳۸۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن ابي نصر قال قال ابو الحسن الرضا ع :

قَالَ اَللَّهُ يَا اِبْنَ آدَمَ‏ بِمَشِيئَتِي‏ كُنْتَ أَنْتَ اَلَّذِي تَشَاءُ لِنَفْسِكَ‏ مَا تَشَاءُ وَ بِقُوَّتِي‏ أَدَّيْتَ فَرَائِضِي‏ وَ بِنِعْمَتِي‏ قَوِيتَ عَلَى مَعْصِيَتِي‏ جَعَلْتُكَ سَمِيعاً بَصِيراً قَوِيّاً مََا أَصََابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اَللََّهِ‏ وَ مََا أَصََابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ‏ وَ ذَاكَ‏ أَنِّي أَوْلَى بِحَسَنَاتِكَ مِنْكَ‏ وَ أَنْتَ أَوْلَى بِسَيِّئَاتِكَ مِنِّي‏ وَ ذَاكَ‏ أَنَّنِي لاَ أُسْأَلُ عَمَّا أَفْعَلُ‏ وَ هُمْ يُسْئَلُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۳۷

امام رضا (ع) فرمود: خداى تعالى فرمايد: اى پسر آدم، به خواست من تو براى خود هر چه خواهى توانى خواست و به نيروئى كه از من است واجبات مرا انجام توانى داد و به نعمت من بر نافرمانى من نيرومند شدى، من تو را شنوا، بينا و نيرومند ساختم، هر نيكى به تو رسد از خدا است و هر بدى به تو رسد از خود تو است و اين براى آن است كه من به كردار خوشت از خودت علاقمندترم و تو به بد كردارهايت از من علاقمندترى و دليلش اين است كه من از آنچه كنم باز خواست نشوم و همان مردمند كه باز خواست مى‏شوند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۰۹

امام رضا عليه السلام فرمود: خداى تعالى فرمايد: اى پسر آدم بخواست من است كه تو هر چه براى خود خواهى توانى خواست و بنيروى من است كه واجبات مرا انجام ميدهى و بنعمت من است كه بر نافرمانيم‏ توانا ميشوى، من ترا شنوا، بينا، توانا ساختم، هر نيكى كه بتو رسد از جانب خداست و هر بدى كه بتو رسد از خود تو است و اين براى آنست كه من بكارهاى نيك تو از خودت سزاوارترم و تو بكارهاى زشتت از من سزاوار ترى و علت اين آنست كه من از آنچه ميكنم بازخواست نشوم ولى مردم بازخواست شوند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۴۸۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از احمد بن محمد بن ابى نصر روايت كرده است كه گفت: ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام فرمود: «خدا (در حديث قدسى) فرموده كه: اى فرزند آدم، به خواست من، تو چنان شدى كه مى‏خواهى از براى خويش آنچه مى‏خواهى (يعنى: خواست تو، از خواست من است) و به قوت و توانايى كه به تو دادم، فريضه‏ها و واجبات مرا به جا آوردى و به نعمت من بر نافرمانى من توانايى به هم رسانيدى؛ چرا كه من تو را شنوا و بينوا و توانا گردانيدم «ما أَصابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ ما أَصابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ» «۱»، يعنى: «آنچه به تو رسد از نيكى، پس از جانب خدا است و آنچه به تو رسد از بدى پس از نفس تو است». و اين‏كه مذكور شد، از براى آن است كه من سزاوارترم به حسنات و نيكى‏هاى تو از تو، و تو سزاوارترى به بدى‏ها و گناهان خويش از من، و آن، به اين سبب است كه من سؤال كرده نمى‏شوم، از آنچه مى‏كنم (يعنى: بندگان نمى‏توانند كه از من بپرسند كه چرا چنين كردى؟ چه، هر چه كنم عين حكمت و مصلحت است). و ايشان پرسيده شوند از آنچه مى‏كنند». __________________________________________________

(۱). نساء، ۷۹.