وَقَب

آیات شامل این کلمه

«وَقَب» (بر وزن شفق) از مادّه «وَقْب» (بر وزن نقب) به معناى حفره و گودال است، سپس فعل آن به معناى ورود در گودال به کار رفته، گویى موجودات شرور و زیان آور از تاریکى شب استفاده کرده، و با ایجاد حفره هاى زیانبار، براى تحقق بخشیدن به مقاصد پلید خود، اقدام مى کنند، یا این که این تعبیر اشاره به «نفوذ کردن» است.

ریشه کلمه

• وقب‌ (۱ بار)

قاموس قرآن

وقوب به معنى دخول است. وقب (بروزن فلس) و وقبه گودالى است در سنگ كه در آن آب جمع مى‏شود طبرسى فرموده علت اين تسميه آن است كه در وقب داخل شوند. در نهج البلاغه خطبه 48 فرموده: «اَلْحَمْدُلِلّهِ كُلَّما وَقَبَ لَيْلٌ وَ غَسَقَ» ستايش خدا را هر وقت كه شبى آيد و ظلمتش شديد گردد. [فلق:2-3]. از شر آنچه آفريده و از شر غاسق آنگاه كه داخل شود رجوع كنيد به «غسق - فلق» اين لفظ فقط يكبار در كلام الله مجيد بكار رفته است.

کلمات نزدیک مکانی

وَ شَرّ مِن إِذَا غَاسِق النّفّاثَات فِي الْعُقَد خَلَق مَا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...