حَافِظ

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• حفظ (۴۴ بار)

قاموس قرآن

نگاهدارى. مراقبت. [طارق:4] هيچ كس نيست مگر بر او نگهبانى هست حفيظ: به معنى حافظ و مبالغه است [هود:57] . * [رعد:11] براى انسان از پس و پيش تعقيب كنندگانى هست او را از امر خدا حفظ مى‏كنند. ظاهراً مراد از «امر اللّه» تصادفات و بلاها است اگر از معقبات مراد ملائكه باشد قهراً به اعتبار جماعت است و تأنيث لقطى است يعنى جماعت معقّبات در «تلو» گذشت كه صفت ملائكه با الف و تا جمع بسته نمى‏شود . با توجّه به آيه قبل كه حاكى از علم و اطلاع خدا از اعمال بندگان است مى‏شود گفت كه اين تعقيب كنندگان نويسندگان اعمال و در عين حال حافظ انسان اند نظير آيه [انفطار:10]. * [انعام:61] ممكن است مراد از «رسلنا» همان «حفظة» بوده باشند در اين صورت با ملاحظه آيه «وَاِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظينَ...»كه گذشت معنى و هم كاتب‏اند و هم آنها هستند كه وقت رسيدن مرگ، انسان را قبض مى‏كنند. و اين منافى «يَتَوّفاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ»نيست زيرا خدا توفّى را هم به خود و هم به رسل و هم به ملك الموت داده است مثل خدا باغ را آبيارى كرد، من كردم، باغبان كرد.

کلمات نزدیک مکانی

خُلِق فَلْيَنْظُر عَلَيْهَا الْإِنْسَان مِم لَمّا نَفْس مِن کُل الثّاقِب إِن مَاء النّجْم

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...