ریشه سود: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(Added root proximity by QBot) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::سود]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | |||
سواد به معنى سياهى است [آل عمران:106]. ظاهراً مراد از بياض وجه شادى و از سواد آن اندوه است مثل [قيامة:22-24] آيه 38-40 عبس نيز نظير آن است. و شايد هم سفيدى و سياهى ظاهرى مراد باشد به نظرم در بعضى روايات مانند سياهى زغال گفته شده [يونس:27]. اسود هم اسم تفضيل آمده و هم صفت مشبهه (اقرب) المنجد تصريح كرده: چون صفت مشبهه دلالت بر رنگ و عيب و زينت داشته باشد بر وزن افعل آيد مثل اسود، اعرج، ابلج. على هذا در آيه [بقره:187]. ابيض و اسود صفت اند نه اسم تفضيل معنى آيه در «خيط» گذشت. سيّد به معنى رئيس و آقا است. راغب گويد: به جماعت كثيره سواد گويند مثل عليكم بالسواد الاعظم. سيد آن است كه متولى سواد اعظم باشد مثل سيد القوم. و چون شرط. متولى پاك نفس بودن است لذا به هر فاضل سيّد گفته شده. نحو [آل عمران:39]. و چون سياست و و تدبير زوجه در دست زوج است لذا سيّد خوانده شده نحو [يوسف:25]. جمع سيّد در قرآن سادات آمده [احزاب:67] احتمال هست مراد از سادات پدران باشد و از كبراء اميران . | |||
===ریشههای [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
من:100, وجه:95, نا:53, هم:47, ه:43, ا:43, بيض:37, ف:36, هو:36, ل:31, الذين:31, ها:31, قول:30, وله:30, کظم:30, خيط:28, اما:28, اله:27, ظلل:27, ربب:26, لون:24, خلف:24, کبر:24, الله:24, فى:24, ب:24, طوع:24, سود:22, بوب:22, ما:22, لفو:20, غرب:20, انس:20, حصر:20, يوم:20, ليس:19, دبب:19, دبر:19, نبو:19, ورى:19, لدى:19, فجر:19, کم:18, ثم:18, عظم:18, نعم:18, ان:18, کفر:18, ضلل:17, مثل:17, عذب:17, نشء:17, صلح:17, جهنم:17, تمم:17, قوم:17, ثوى:15, انث:15, حمر:15, قمص:15, بعد:15, صوم:15, کلم:15, رسل:14, اننى:14, وحد:14, على:14, الى:14, امن:14, حلى:14, جزى:14, رحم:14, قدد:14, سوء:14, بين:13, ذلک:13, ليل:13, نجو:13, ضرب:13, کذب:13, جدد:13, کون:13, اول:13, صدق:13, سبل:13, ذوق:11, حتى:11, سبق:11, رود:11, يحيى:11, لا:11, احد:11, جبل:11, بشر:11, اهل:10, شرب:10, رئى:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
{|class="wikitable sortable" | {|class="wikitable sortable" | ||
خط ۱۱: | خط ۴۲: | ||
|الْأَسْوَدِ || ۱ | |الْأَسْوَدِ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |سَيِّداً || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |تَسْوَدُّ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |اسْوَدَّتْ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |سَيِّدَهَا || ۱ | ||
|- | |- | ||
|مُسْوَدّاً || ۲ | |مُسْوَدّاً || ۲ | ||
خط ۲۵: | خط ۵۶: | ||
|سُودٌ || ۱ | |سُودٌ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |مُسْوَدَّةٌ || ۱ | ||
|} | |} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۰۰
تکرار در قرآن: ۱۰(بار)
قاموس قرآن
سواد به معنى سياهى است [آل عمران:106]. ظاهراً مراد از بياض وجه شادى و از سواد آن اندوه است مثل [قيامة:22-24] آيه 38-40 عبس نيز نظير آن است. و شايد هم سفيدى و سياهى ظاهرى مراد باشد به نظرم در بعضى روايات مانند سياهى زغال گفته شده [يونس:27]. اسود هم اسم تفضيل آمده و هم صفت مشبهه (اقرب) المنجد تصريح كرده: چون صفت مشبهه دلالت بر رنگ و عيب و زينت داشته باشد بر وزن افعل آيد مثل اسود، اعرج، ابلج. على هذا در آيه [بقره:187]. ابيض و اسود صفت اند نه اسم تفضيل معنى آيه در «خيط» گذشت. سيّد به معنى رئيس و آقا است. راغب گويد: به جماعت كثيره سواد گويند مثل عليكم بالسواد الاعظم. سيد آن است كه متولى سواد اعظم باشد مثل سيد القوم. و چون شرط. متولى پاك نفس بودن است لذا به هر فاضل سيّد گفته شده. نحو [آل عمران:39]. و چون سياست و و تدبير زوجه در دست زوج است لذا سيّد خوانده شده نحو [يوسف:25]. جمع سيّد در قرآن سادات آمده [احزاب:67] احتمال هست مراد از سادات پدران باشد و از كبراء اميران .
ریشههای نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
---|---|
الْأَسْوَدِ | ۱ |
سَيِّداً | ۱ |
تَسْوَدُّ | ۱ |
اسْوَدَّتْ | ۱ |
سَيِّدَهَا | ۱ |
مُسْوَدّاً | ۲ |
سَادَتَنَا | ۱ |
سُودٌ | ۱ |
مُسْوَدَّةٌ | ۱ |