تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها

«'''و انزلنا من السّماء ماء بقدر فاسكناه فى الارض و انا على ذهاب به لقادرون'''»:

منظور از «سماء» طرف بلندى است، زيرا عرب به هر چيزى كه بالاى سر آدمى قرار داشته باشد و سايه بر سر آدمى بيندازد، «سماء» مى گويد. و مراد از آب نازل از سماء، آب باران است. و در اين كه فرمود: «بقدر»، اشاره است به اين كه آنچه آب باران مى بارد، بر مقتضاى تدبير تام الهى است كه هر چيزى را اندازه گيرى مى كند. حتى يك قطره كم و بيش از آنچه تدبير اقتضا مى كند، نمى بارد. و نيز در آن اشاره است به آيه «و ان من شئ الا عندنا خزائنه و ما ننزله الا بقدر معلوم».

و معناى آيه اين است كه: ما آبى به اندازه - كه همان آب باران باشد - از جهت بالا نازل مى كنيم و در زمين ساكنش مى سازيم - يعنى در انبارهاى زير زمينى ذخيره اش مى كنيم و به صورت چشمه سارها و نهرها و چاه ها، از كوه ها و زمين هاى هموار بيرونش مى دهيم، در حالى كه ما مى توانستيم آن را از بين ببريم، به طورى كه شما نفهميد.