المائدة ٧٨: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۳:۴۰


ترجمه

کافران بنی اسرائیل، بر زبان داوود و عیسی بن مریم، لعن (و نفرین) شدند! این بخاطر آن بود که گناه کردند، و تجاوز می‌نمودند.

آن كسان از بنى اسرائيل كه به كفر گراييدند، بر زبان داود و عيسى بن مريم لعنت شدند. اين از آن روست كه [آنها] سركشى كردند و پيوسته تجاوز مى‌نمودند
از ميان فرزندان اسرائيل، آنان كه كفر ورزيدند، به زبان داوود و عيسى بن مريم مورد لعنت قرار گرفتند. اين [كيفر] به خاطر آن بود كه عصيان ورزيده و [از فرمان خدا] تجاوز مى‌كردند.
کافران بنی اسرائیل به زبان داود و عیسی پسر مریم از آن رو لعنت کرده شدند که نافرمانی (خدا) نموده و (از حکم حق) سرکشی می‌کردند.
از بنی اسرائیل آنان که کافر شدند به زبان داود و عیسی بن مریم لعنت شدند. لعنت شدنشان برای این بود که [نسبت به فرمان های خدا و انبیا] سرپیچی داشتند و همواره [از حدود الهی] تجاوز می کردند.
از بنى اسرائيل آنان كه كافر شدند به زبان داود و عيسى بن مريم لعنت شدند، و اين لعنت پاداش عصيان و تجاوزشان بود.
کسانی از بنی‌اسرائیل که کفرورزیده بودند بر زبان داوود و عیسی بن مریم لعنت شدند، چرا که سرکشی کردند و از حد درگذشتند
كسانى از فرزندان اسرائيل كه كافر شدند، بر زبان داوود و عيسى پسر مريم لعنت شدند، اين از آن رو بود كه نافرمانى كردند و از اندازه درمى گذشتند.
کافران بنی‌اسرائیل بر زبان داود و عیسی پسر مریم لعن و نفرین شده‌اند. این بدان خاطر بود که آنان پیوسته (از فرمان خدا) سرکشی می‌کردند و (در ظلم و فساد) از حدّ می‌گذشتند.
از میان فرزندان اسرائیل، آنان که کفر ورزیدند، به زبان داوود و عیسی پسر مریم لعنت شدند. این (کیفر) به خاطر آن بود که عصیان ورزیده و (از فرمان خدا) تجاوز می‌کردند.
لعنت شدند آنان که کفر ورزیدند از بنی‌اسرائیل بر زبان داود و عیسی ابن مریم این بدان است که نافرمانی کردند و بودند تجاوزکنندگان‌


المائدة ٧٧ آیه ٧٨ المائدة ٧٩
سوره : سوره المائدة
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«کَانُوا یَعْتَدُونَ»: از حق تجاوز می‌کردند. ستمگری می‌کردند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- کافران بنى اسرائیل با نفرین داود (ع) و عیسى (ع) به لعنت و دورى از رحمت خداوند گرفتار شدند. (لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل على لسان داود و عیسى) فاعل محذوف از «لعن» داود (ع) و عیسى (ع) مى باشد. بنابراین جمله «لعن ... على لسان داود و عیسى» به این معناست که کافران بنى اسرائیل مورد لعنت داود (ع) و عیسى (ع) قرار گرفتند گفتنى است، آنگاه که لعنت بر زبان انسان جارى شود به معناى درخواست انقطاع از رحمت الهى از لعنت شونده است.

۲- داود و عیسى (ع)، پیام آوران لعن و نفرین الهى بر کافران بنى اسرائیل* (لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل على لسان داود و عیسى ابن مریم) بدان احتمال که فاعل محذوف «لعن»، اللّه باشد. گفتنى است که لعنت خداوند نسبت به کافران بنى اسرائیل بر لسان داود (ع) و عیسى (ع) به معناى ابلاغ لعنت خداوند به واسطه آن پیامبران است.

۳- زبان پیامبران مظهرى براى تجلى نطق خداوند* (لعن الذین کفروا ... على لسان داود و عیسى ابن مریم)

۴- داود و عیسى (ع)، مأیوس از ایمان کفرپیشگان قوم خویش* (لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل على لسان داود و عیسى ابن مریم) طرد ولعن کافران بنى اسرائیل از سوى داود و عیسى (ع) حکایت از یأس و نومیدیشان از هدایت یافتن آن گروه دارد.

۵- کافران مستحق لعن و نفرین و دورى از رحمت خداوند (لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل)

۶- کفر گروهى از بنى اسرائیل پیامد غلو آنان در دین (لاتغلوا فى دینکم ... لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل) بیان گرایش گروهى از بنى اسرائیل به کفر پس از اشاره به غلو و گزافه گویى اهل کتاب در دین، مى تواند بیانگر این باشد که کفرورزى آنان پیامد غلوشان بوده است.

۷- غلو در دین موجب کفر است. (لاتغلوا فى دینکم ... لعن الذین کفروا)

۸- حضرت داود (ع) و عیسى (ع) از پیامبران بنى اسرائیل مى باشند. (لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل على لسان داود و عیسى ابن مریم)

۹- بعثت داود (ع) قبل از بعثت عیسى(ع) (على لسان داود و عیسى ابن مریم) تقدیم ذکر داود بر عیسى حاکى از سبقت زمانى حضرت داود است.

۱۰- گروهى از بنى اسرائیل زمان داود و عیسى عصیان پیشه و تجاوزگر بودند. (لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل ... ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون)

۱۱- گرفتارى کافران بنى اسرائیل به لعنت داود و عیسى (ع)، برخاسته از عصیان پیشگى و تجاوزگرى آنان (لعن الذین کفروا ... ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون) در برداشت فوق «ذلک» اشاره به «لعنت» گرفته شده است.

۱۲- نافرمانى خدا و پیامبران و استمرار تجاوز به حدود الهى و حقوق مردمان، موجب کفر و گرفتارى به لعنت الهى (لعن الذین کفروا ... ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون) در برداشت فوق «ذلک» علاوه بر اشاره به لعنت اشاره به کیفر نیز گرفته شده است.

روایات و احادیث

۱۳- مردم ایله (گروهى از بنى اسرائیل)، مورد لعن حضرت داود، به دلیل عصیان در برابر خدا درباره شنبه (لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل على لسان داود) از امام باقر (ع) در توضیح آیه فوق روایت شده: اما داود فلعن اهل ایلة لما اعتدوا فى سبتهم ... .[۱]

۱۴- مورد لعن قرار گرفتن گروهى از بنى اسرائیل از سوى حضرت عیسى (ع)، به دلیل کفر آنان پس از نزول مائده آسمانى (لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل ... عیسى ابن مریم) از امام باقر (ع) در توضیح آیه فوق روایت شده: ... و اما عیسى فلعن الذین انزلت علیهم المائدة ثم کفروا بعد ذلک.[۲]

۱۵- مسخ گروهى از بنى اسرائیل بصورت خوک، در اثر لعن حضرت داود (ع) و بصورت میمون، در اثر لعن حضرت عیسى (ع) (لعن الذین کفروا من بنى اسرءیل على لسان داود و عیسى) از امام صادق (ع) درباره آیه فوق روایت شده: الخنازیر على لسان داود (ع) و القردة على لسان عیسى ابن مریم (ع).[۳]

موضوعات مرتبط

  • اصحاب سبت: عصیان اصحاب سبت ۱۳ ; لعن بر اصحاب سبت ۱۳
  • انبیا: زبان انبیا ۳ ; عصیان از انبیا ۱۲
  • بنى اسرائیل: انبیاى بنى اسرائیل ۸ ; بنى اسرائیل دوران داود (ع) ۱۰ ; بنى اسرائیل دوران عیسى (ع) ۱۰ ; تاریخ بنى اسرائیل ۱۰ ; تجاوزگران بنى اسرائیل ۱۰، ۱۱ ; عصیان بنى اسرائیل ۱۳ ; عصیانگران بنى اسرائیل ۱۰، ۱۱ ; کافران بنى اسرائیل ۱، ۲، ۱۱، ۱۴ ; کفر بنى اسرائیل ۶ ; لعن بر بنى اسرائیل ۱۳، ۱۴ ; مسخ در بنى اسرائیل ۱۵
  • تجاوز: آثار تجاوز ۱۱، ۱۲
  • خدا: تجاوز به حدود خدا ۱۲ ; عصیان از خدا ۱۲ ; محرومیت از رحمت خدا ۱، ۵ ; مظاهر کلام خدا ۳ ; موجبات لعن خدا ۱۲
  • داود (ع): بعثت داود (ع) ۹ ; داود (ع) و کافران ۴ ; قصه داود (ع) ۹ ; لعن داود (ع) ۱، ۲، ۱۱، ۱۳، ۱۵ ; نبوّت داود (ع) ۸ ; یأس داود (ع) ۴
  • دین: آثار غلو در دین ۶، ۷ ; آسیبخشناسى دین ۷
  • عصیان: آثار عصیان ۱۱، ۱۲، ۱۳
  • عیسى (ع): بعثت عیسى (ع) ۹ ; عیسى (ع) و کافران ۴ ; لعن عیسى (ع) ۱، ۲، ۱۱، ۱۴، ۱۵ ; نبوت عیسى (ع) ۸ ; یأس عیسى (ع) ۴
  • کافران: لعن بر کافران ۵
  • کفر: موجبات کفر ۷، ۱۲
  • لعن: آثار لعن ۱۵ ; موجبات لعن ۱
  • مائده: نزول مائده ۱۴
  • مردم: تجاوز به حقوق مردم ۱۲
  • مستحقان لعن:۵
  • مسخ: به خوک ۱۵ ; مسخ به میمون ۱۵
  • مشمولان لعن:۱

منابع

  1. تفسیر تبیان، ج ۳، ص ۶۰۹; نورالثقلین، ج ۱- ، ص ۶۶۱، ح ۳۱۵.
  2. تفسیر تبیان، ج ۳، ص ۶۰۹; نورالثقلین، ج ۱- ، ص ۶۶۱، ح ۳۱۵.
  3. کافى، ج ۸، ص ۲۰۰، ح ۲۴۰; نورالثقلین، ج ۱، ص ۶۶۰، ح ۳۱۱.