۱۶٬۹۱۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۱۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى «سماء»، و مراد از «سماوات»، در آیه شریفه
| خط ۱۹۲: | خط ۱۹۲: | ||
در اين جا براى اين كه معناى «سِتَّةَ أيّام: شش روز»، و نيز معناى جملۀ «وَ كَانَ عَرشُهُ عَلَى المَاء»، براى خواننده روشن شود، به طور اجمال می گوييم: | در اين جا براى اين كه معناى «سِتَّةَ أيّام: شش روز»، و نيز معناى جملۀ «وَ كَانَ عَرشُهُ عَلَى المَاء»، براى خواننده روشن شود، به طور اجمال می گوييم: | ||
ظاهرا منظور از كلمه «'''سماوات '''» كه صيغه جمع است ، و همواره در مقابل كلمه «'''اءرض'''» كه صيغه مفرد است قرار ميگيرد، و در آيه مورد بحث مى فرمايد: خدا آسمانها و زمين را در شش روز آفريد، تا طبقاتى از موجودات جسمانى باشد كه بر بالاى زمين قرار دارد، چون بطورى كه اهل لغت گفته اند كلمه «'''سماء'''» به معناى هر چيزى است كه بر بالاى سر ما قرار گرفته باشد، و معلوم است كه بالا و پايين دو امر نسبى هستند. | ظاهرا منظور از كلمه «'''سماوات '''» كه صيغه جمع است ، و همواره در مقابل كلمه «'''اءرض'''» كه صيغه مفرد است قرار ميگيرد، و در آيه مورد بحث مى فرمايد: خدا آسمانها و زمين را در شش روز آفريد، تا طبقاتى از موجودات جسمانى باشد كه بر بالاى زمين قرار دارد، چون بطورى كه اهل لغت گفته اند كلمه «'''سماء'''» به معناى هر چيزى است كه بر بالاى سر ما قرار گرفته باشد، و معلوم است كه بالا و پايين دو امر نسبى هستند. | ||
