۱۶٬۳۳۱
ویرایش
خط ۱۵۵: | خط ۱۵۵: | ||
<span id='link315'><span> | <span id='link315'><span> | ||
بعضى به اين آيه استدلال كرده اند بر بطلان عقيده جبری ها، كه گفته اند: خداوند بر كافران هيچ نعمت و منتى ندارد. چون هر عملى كه آنان مى كنند، و هر نعمتى كه خدا به آنان مى دهد، نقمت و خذلان است. زيرا خداوند سبحان در اين آيه، بر خلاف عقيده آن ها، تصريح كرده است. زيرا مى فرمايد كه كافران نعمت خداى را مى شناسند. | |||
بعضى به اين آيه استدلال كرده اند بر بطلان عقيده | |||
ليكن حق مطلب اين است كه نعمت دو اعتبار | ليكن حق مطلب اين است كه نعمت دو اعتبار دارد: | ||
يكى اعتبار اين كه ناعم و ملايم، حال منعم عليه است. و از اين جهت كه در صراط تكوين و رشد و سعادت جسمانى و بدنی اش بدان نيازمند است، و يكى از اين جهت كه منعم عليه در صراط تشريع، يعنى سعادت روحى و انسانی اش به آن احتياج دارد، و وجود نعمت باعث معرفت او به نعمت، سپس به منعم و در آخر ايمان به خدا و رسول و روز جزا مى شود، | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۴۵۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۴۵۹ </center> | ||
و باعث مى شود كه انسان آن نعمت را در راه مرضات خداى تعالى مصرف | و باعث مى شود كه انسان آن نعمت را در راه مرضات خداى تعالى مصرف نمايد. شخصى كه ايمان به خدا و رسولش دارد، هر دو نعمت را دارد، هم جسمانی اش را و هم روحانی اش را، ولى كافر به يك نعمت، منعم است، آن هم نعمت مادى و دنيوى است و از ديگرى محروم است، در كلام خداى سبحان، شواهد زيادى بر اين دو اعتبار هست. پس نمى توان سخن جبريان را پذيرفت و گفت كه خدا بر كافران هيچ نعمتى نداده. | ||
«'''وَ يَوْمَ | «'''وَ يَوْمَ نَبْعَثُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيداً ثُمَّ لا يُؤْذَنُ لِلَّذِينَ كفَرُوا وَ لا هُمْ يُستَعْتَبُونَ'''»: | ||
در مجمع البيان از زجاج نقل مى كند كه گفته : | در مجمع البيان از زجاج نقل مى كند كه گفته: «عتب»، به معناى غضب و حزن است. وقتى گفته مى شود: «فلانى، بر فلانى عتب كرد»، معنايش اين است كه غم او را خورد. و اگر برگردد و دلجوئی اش كند، مى گويند: «عَاتَبَهُ»، و اسم اين ماده «عتبى» است، يعنى برگشتن معتوب عليه به چيزى كه مايه رضايت عاتب باشد. و كلمه «استَعتَبَ»، به معناى «از او خواست كه دلجویى كند» می باشد. اين بود نقل كلام زجاج. | ||
<span id='link316'><span> | <span id='link316'><span> | ||
==مراد از اينكه در قيامت از هر امتى شهيدى مبعوث مى گردد == | ==مراد از اينكه در قيامت از هر امتى شهيدى مبعوث مى گردد == | ||
و در جمله «'''و يوم نبعث من كل امة شهيدا'''» از سياق به دست مى آيد كه مراد از اين «'''يوم '''» روز قيامت و مراد از اين «'''شهداء'''» كه خدا هر يك را از يك امتى مبعوث مى كند، گواهان اعمال است كه حقايق اعمال امت خود را ضبط كرده اند، و در آن روز از ايشان استشهاد مى شود، و ايشان شهادت مى دهند، و ما در تفسير آيه «'''لتكونوا شهداء على الناس و يكون الرسول عليكم شهيدا'''» در جلد اول اين كتاب در معناى اين شهادت مقدارى بحث كرديم . | و در جمله «'''و يوم نبعث من كل امة شهيدا'''» از سياق به دست مى آيد كه مراد از اين «'''يوم '''» روز قيامت و مراد از اين «'''شهداء'''» كه خدا هر يك را از يك امتى مبعوث مى كند، گواهان اعمال است كه حقايق اعمال امت خود را ضبط كرده اند، و در آن روز از ايشان استشهاد مى شود، و ايشان شهادت مى دهند، و ما در تفسير آيه «'''لتكونوا شهداء على الناس و يكون الرسول عليكم شهيدا'''» در جلد اول اين كتاب در معناى اين شهادت مقدارى بحث كرديم . |
ویرایش