تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۵: تفاوت میان نسخه‌ها

<span id='link137'><span>

و در مجمع البيان، در ذيل آيه «وَ مِن دُونِهِمَا جَنّتَان»، از علاء بن سيابه، از ابى عبدالله امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه علاء گفت: به آن جناب عرضه داشتم: مردم از اين اعتقاد ما تعجب مى كنند، که مى گوييم بعضى از مردم از آتش دوزخ در مى آيند و داخل بهشت مى شوند. آرى مردم به ما مى گويند: لابد اين دوزخيان با اولياى خدا محشور و همنشين هم مى شوند؟  

و باز در همان كتاب، در معناى جمله «فِيهِنّ خَيرَاتٌ حِسَانٌ» آمده كه معصوم فرمود: منظور دخترانى است كه چون گياه بر لب شط كوثر مى رويند، هر قدر از آن ها گرفته شود، دوباره به جايش مى رويد.

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹۳ </center>

و در فقيه، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: «خيرات حسان»، از جنس زنان اهل دنيايند، كه از حور العين هم زيباترند.

<center> «'''سوره واقعه '''» </center>

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹۴ </center>

<span id='link138'><span>

==آيات ۱ - ۱۰  سوره واقعه ==

* سوره «واقعه»، مكّى است و هفتاد و شش آيه دارد.

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ *

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ(۱)

لَيْس لِوَقْعَتهَا كاذِبَةٌ(۲)

خَافِضةٌ رَّافِعَةٌ(۳)

إِذَا رُجَّتِ الاَرْض رَجًّا(۴)

فَكانَت هَبَاءً مُّنبَثًّا(۶)

وَ كُنتُمْ أَزْوَاجاً ثَلَاثَةً(۷)

فَأَصحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصحَابُ الْمَيْمَنَةِ(۸)

وَ أَصحَابُ المَْشئَمَةِ مَا أَصحَابُ المَْشئَمَةِ(۹)

وَ السّابِقُونَ السّابِقُونَ(۱۰)

==آيات ۱۱ - ۵۶  سوره واقعه ==

أُولَئكَ الْمُقَرَّبُونَ(۱۱)

فى جَنَّاتِ النَّعِيمِ(۱۲)

ثُلَّةٌ مِّنَ الأوَّلِينَ(۱۳)

وَ قَلِيلٌ مِّنَ الآخِرِينَ(۱۴)

عَلى سُرُرٍ مَّوْضونَةٍ(۱۵)

مُّتَّكِئِينَ عَلَيهَا مُتَقَابِلِينَ(۱۶)

بِأَكْوَابٍ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ(۱۸)

لا يُصَدَّعُونَ عَنهَا وَ لا يُنزِفُونَ(۱۹)

وَ فَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيرُونَ(۲۰)

وَ لحَْمِ طيرٍ مِّمَّا يَشتهُونَ(۲۱)

وَ حُورٌ عِينٌ(۲۲)

كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُو الْمَكْنُونِ(۲۳)

جَزَاءَ بِمَا كانُوا يَعْمَلُونَ(۲۴)

لا يَسمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَ لا تَأْثِيماً(۲۵)

إِلّا قِيلاً سَلَاماً سَلَاماً(۲۶)

وَ أَصحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصاحَبُ الْيَمِينِ(۲۷)

فى سِدْرٍ مَخْضودٍ(۲۸)

وَ طلْحٍ مَّنضودٍ(۲۹)

وَ مَاءٍ مَّسكُوبٍ(۳۱)

وَ فَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ(۳۲)

وَ فُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ(۳۴)

إِنَّا أَنشأْنَاهُنَّ إِنشاءً(۳۵)

فجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكاراً(۳۶)

عُرُباً أَتْرَاباً(۳۷)

لأصحَابِ الْيَمِينِ(۳۸)

ثُلَّةٌ مِّنَ الاَوَّلِينَ(۳۹)

وَ ثُلَّةٌ مِّنَ الآخِرِينَ(۴۰)

فى سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ(۴۲)

وَ ظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ(۴۳)

لا بَارِدٍ وَ لا كَرِيمٍ(۴۴)

وَ كانُوا يُصِرُّونَ عَلى الحِْنثِ الْعَظِيمِ(۴۶)

قُلْ إِنَّ الاَوَّلِينَ وَ الآخِرِينَ(۴۹)

لَمَجْمُوعُونَ إِلى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(۵۰)

ثمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ(۵۱)

فَمَالِئُونَ مِنهَا الْبُطُونَ(۵۳)

فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الحَْمِيمِ(۵۴)

هَذَا نُزُلهُُمْ يَوْمَ الدِّينِ(۵۶)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۲۰۴ </center>

ولى از اين سه احتمال، اولين وجه از نظر سياق - كه نخست مردم را سه قسم مى كند، و سپس مآل كار هر يك را به تفصيل شرح مى دهد - سازگارتر و موجّه تر است.

== موارد استعمال کلمۀ «قرب»، در امور مادی و معنوی ==  

و مسأله «قرب» و «بُعد»، دو معناى نسبى هستند که اجسام، به حَسَب نسبت مكانى به آن دو متصف مى شوند. (مى گوييم: فلان چيز به ما نزديك و آن ديگرى از ما دور است)، ولى در استعمال آن توسعه اى داده، در زمان و غير زمان هم استعمال كرده اند. مثلا مى گويند فردا به امروز نزديك تر است تا پس فردا، و يا مى گويند: عدد چهار به عدد سه نزديك تر است تا عدد پنج، و يا رنگ سبز به رنگ سياه نزديك تر از رنگ قرمز است.