۱۶٬۲۸۸
ویرایش
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
اول اين كه: انطباق آيات با سياقى كه دارد، بر قصه مذكور در روايت، انطباقى است غير روشن. | اول اين كه: انطباق آيات با سياقى كه دارد، بر قصه مذكور در روايت، انطباقى است غير روشن. | ||
دوم اين كه: در روايت، كلمۀ «طه» را معنا كرده بود به اين كه «پاهايت را روى زمين بگذرى اى | دوم اين كه: در روايت، كلمۀ «طه» را معنا كرده بود به اين كه «پاهايت را روى زمين بگذرى اى محمّد». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۷۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۷۴ </center> | ||
و همچنين در روايت قمى آمده بود كه كلمۀ «طه» در لغت «طَى»، به معناى محمد است، و بنا به روايت اولى، كلمۀ «طه»، يك جمله كلاميه مى شود كه مركب شده از فعل امر، از مادۀ «وطأ - يطأ»، و مفعولش كه ضمير مؤنث «ها» باشد، كه به زمين بر مى گردد. يعنى دو پايت را بر زمين بگذار و يكى را بلند مكن و به يك پا نايست. | و همچنين در روايت قمى آمده بود كه كلمۀ «طه» در لغت «طَى»، به معناى محمد است، و بنا به روايت اولى، كلمۀ «طه»، يك جمله كلاميه مى شود كه مركب شده از فعل امر، از مادۀ «وطأ - يطأ»، و مفعولش كه ضمير مؤنث «ها» باشد، كه به زمين بر مى گردد. يعنى دو پايت را بر زمين بگذار و يكى را بلند مكن و به يك پا نايست. |
ویرایش