تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها

==رواياتى در ذيل برخى آيات سوره طارق==

و در همان كتاب، از معاذ بن جبل روايت شده كه گفت: از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» پرسيدم: منظور از اين سرائر، كه خداى تعالى بندگان خود را با آن ابتلاء مى كند، چيست؟ فرمود: سرائر شما، همان اعمال شماست؛ از نماز و روزه و زكات و وضو و غسل جنابت، و هر واجب ديگر. (پس ذكر شده هاى در روايت قبلى، عنوان مثال را دارد)، براى اين كه همۀ اعمال شما، سرائر و پنهانى است. چون هر كسى مى تواند بگويد نماز خوانده ام، در حالى كه نخوانده باشد. و اگر بخواهد مى تواند بگويد وضو گرفته ام، در حالى كه نگرفته باشد. پس همۀ اعمال شما، نزد خدا محفوظ و خدا ضامن آن است، و روز «تبلى السرائر»، واقعيت آن ها آشكار مى گردد.

كتاب خدا كه جدا ساز حق از باطل است. همه اش حق است و جدّى، نه شوخى. هر جبّارى كه كتاب خدا را پشت سر اندازد، خدا كمرش را مى شكند، و هر كس به پيروى هواى نفسش، به دنبال غير قرآن رود، خدا گمراهش مى سازد. كتاب خدا، حبل متين خدا و ذكر حكيم و صراط مستقيم است. كتاب خدا، بازيچۀ هواها نمى شود و دانشمندان، از معارفش سير نمى گردند. گروندۀ به آن، از هر زبانى كه باشد، درباره آن دچار اشتباه نمى شود، و از اين كه دشمنان آن را رد كنند، كهنه نمى گردد، و عجائبش تمام شدنى نيست. قرآن، همان كتابى است كه وقتى جن آن را شنيد، چاره اى جز اين نديد كه بگويد: «إنّا سَمِعنَا قُرآناً عَجَباً يَهدِى إلَى الرُّشد». هر كس به حكم قرآن سخن گويد، راست گفته؛ و هر كس به حكم آن حكم كند، عدالت ورزيده؛ و هر كس به دستوراتش عمل كند، پاداش داده مى شود؛ و هر كس را به سوى قرآنش بخوانند، به صراط مستقيمش هدايت كرده اند.