۱۶٬۲۶۹
ویرایش
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
<span id='link63'><span> | <span id='link63'><span> | ||
==آيات ۹۹ - | ==آيات ۹۹ - ۱۱۸ سوره مؤمنون == | ||
حَتّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ(۹۹) | |||
فَإِذَا نُفِخَ فى | لَعَلّى أَعْمَلُ صالِحاً فِيمَا تَرَكْتَُ كلّا إِنَّهَا كلِمَةٌ هُوَ قَائلُهَا وَ مِن وَرَائهِم بَرْزَخٌ إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ(۱۰۰) | ||
فَمَن ثَقُلَت | |||
وَ مَنْ خَفَّت | فَإِذَا نُفِخَ فى الصُّورِ فَلا أَنسابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئذٍ وَ لا يَتَسائلُونَ(۱۰۱) | ||
تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيهَا | |||
فَمَن ثَقُلَت مَوَازِينُهُ فَأُولَئك هُمُ الْمُفْلِحُونَ(۱۰۲) | |||
قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَت عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَ | |||
رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا | وَ مَنْ خَفَّت مَوَازِينُهُ فَأُولَئك الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسهُمْ فى جَهَنَّمَ خَالِدُونَ(۱۰۳) | ||
تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيهَا كَالِحُونَ(۱۰۴) | |||
أَلَمْ تَكُنْ آيَاتى تُتْلى عَلَيْكُمْ فَكُنتُم بهَا تُكَذِّبُونَ(۱۰۵) | |||
قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَت عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَ كُنَّا قَوْماً ضَالِّينَ(۱۰۶) | |||
رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظالِمُونَ(۱۰۷) | |||
قَالَ اخْسئُوا فِيهَا وَ لا تُكلِّمُونِ(۱۰۸) | قَالَ اخْسئُوا فِيهَا وَ لا تُكلِّمُونِ(۱۰۸) | ||
إِنَّهُ كانَ فَرِيقٌ مِّنْ عِبَادِى يَقُولُونَ رَبَّنَا | |||
فَاتخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِياًّ | إِنَّهُ كانَ فَرِيقٌ مِّنْ عِبَادِى يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحمْنَا وَ أَنت خَيرُ الرَّاحِمِينَ(۱۰۹) | ||
فَاتخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِياًّ حَتّى أَنسوْكُمْ ذِكْرِى وَ كُنتُم مِّنهُمْ تَضحَكُونَ(۱۱۰) | |||
قَالُوا لَبِثْنَا يَوْماً أَوْ | |||
إِنّى جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صبرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائزُونَ(۱۱۱) | |||
قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فى الاَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ(۱۱۲) | |||
وَ مَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً | |||
وَ قُل | قَالُوا لَبِثْنَا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَسئَلِ الْعَادِّينَ(۱۱۳) | ||
قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلّا قَلِيلاً لَّوْ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ(۱۱۴) | |||
أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنَا لا تُرْجَعُونَ(۱۱۵) | |||
فَتَعَالى اللَّهُ الْمَلِك الْحَقُّ لا إِلَهَ إِلّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكرِيمِ(۱۱۶) | |||
وَ مَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسابُهُ عِندَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ(۱۱۷) | |||
وَ قُل رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنت خَيرُ الرَّاحِمِينَ(۱۱۸) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۹۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۹۴ </center> | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
تا آنگاه كه وقت مرگ هر يكشان فرا | تا آنگاه كه وقت مرگ هر يكشان فرا رسد، در آن حال آگاه و نادم شده، گويد: بارالها! مرا به دنيا بازگردان. (۹۹) | ||
تا شايد به تدارك | تا شايد به تدارك گذشته، عملى صالح به جاى آرم، و به او خطاب شود كه: هرگز نخواهد شد و اين كلمه (مرا بازگردان) را از حسرت همى گويد و از عقب آن ها، عالَم برزخ است، تا روزى كه برانگيخته شوند. (۱۰۰) | ||
پس آنگاه كه | پس آنگاه كه نفخۀ صور قيامت دميد، ديگر نسبت و خويشى در ميانشان نماند و كسى از كس ديگر، حال نپرسد. (۱۰۱) | ||
پس در آن | پس در آن روز، هر آن كه اعمالش وزين است، آنان رستگارانند. (۱۰۲) | ||
و هر آن كه اعمالش سبك وزن | و هر آن كه اعمالش سبك وزن باشد، آنان كسانى هستند كه نفس خويش را در زيان افكنده، به دوزخ مخلد خواهند بود. (۱۰۳) | ||
آتش دوزخ | آتش دوزخ صورت هاى آن ها را مى سوزاند و در جهنم زشت، منظر خواهند زيست. (۱۰۴) | ||
(و به | (و به آن ها خطاب شود:) آيا آيات من بر شما تلاوت نشد؟ و شما از جهل، تكذيب آيات ما نكرديد؟ (۱۰۵) | ||
آن كافران در جواب گويند بار الها به ما (رحم كن ) كه شقاوت بر ما غلبه كرد و كار ما به گمراهى كشيد (۱۰۶) | آن كافران در جواب گويند: بار الها! به ما (رحم كن)، كه شقاوت بر ما غلبه كرد و كار ما به گمراهى كشيد. (۱۰۶) | ||
پروردگارا ما را از جهنم نجات | پروردگارا! ما را از جهنم نجات ده، اگر ديگر بار عصيان تو كرديم، همانا بسيار ستمكار خواهيم بود. (۱۰۷) | ||
باز به آنان خطاب سخت شود اى سگان به دوزخ شويد و با من لب از سخن فرو بنديد (۱۰۸) | باز به آنان خطاب سخت شود: اى سگان! به دوزخ شويد و با من لب از سخن فرو بنديد. (۱۰۸) | ||
زيرا شماييد كه چون طايفه اى از بندگان صالح من روى به من آورده و عرض مى كردند بارالها ما به تو ايمان | زيرا شماييد كه چون طايفه اى از بندگان صالح من روى به من آورده و عرض مى كردند: بارالها! ما به تو ايمان آورديم، تو از گناهان ما درگذر و در حقّ ما، لطف و مهربانى فرما، كه تو بهترين مهربانان هستى. (۱۰۹) | ||
در آن وقت شما | در آن وقت شما كافران، آن بندگان خاص مرا تمسخر مى كرديد، تا آن جا كه مرا به كلى فراموش كرده، بر آن خداپرستان خنده استهزاء مى نموديد. (۱۱۰) | ||
من هم | من هم امروز، جزاى صبر بر آزار و سخريه شما را به آن بندگان پاك خود خواهم داد، و آن ها امروز، سعادتمند و رستگاران عالَم اند. (۱۱۱) | ||
آنگاه خدا به كافران گويد كه مى دانيد شما چند سال در زمين درنگ | آنگاه خدا به كافران گويد كه: مى دانيد شما چند سال در زمين درنگ كرديد؟(۱۱۲) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۹۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۹۵ </center> | ||
آن ها پاسخ دهند كه: تمام زيست ما در زمين، يا يك روز بود، يا يك جزء از روز (اگر ما خطا گوييم)، از فرشتگان حسابگر، عمر خلق باز پرس. (۱۱۳) | |||
خدا فرمايد شما اگر از حال خود آگاه | خدا فرمايد: شما اگر از حال خود آگاه بوديد، مى دانستيد كه مدت عمرتان در دنيا بسيار اندك بود. (۱۱۴) | ||
آيا چنين پنداشتيد كه ما شما را به عبث و بازيچه آفريده | آيا چنين پنداشتيد كه ما شما را به عبث و بازيچه آفريده ايم، هرگز به ما رجوع نخواهيد كرد؟ (۱۱۵) | ||
زيرا خداى به | زيرا خداى به حق، برتر از آن است كه عبث كند، كه هيچ خدايى، به جز همان پروردگار عرش كريم نخواهد بود. (۱۱۶) | ||
و هر كس غير خدا كسى را به الهيت | و هر كس غير خدا كسى را به الهيت خواند، حساب كار او نزد خداست و البته كافران را فلاح و رستگارى نيست.(۱۱۷) | ||
و تو اى رسول ما دعا كن و بگو بارالها بيامرز و | و تو اى رسول ما! دعا كن و بگو: بارالها! بيامرز و ببخش، كه تو بهترين بخشندگان عالَم وجودى.(۱۱۸) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين | اين آيات، عذاب آخرتى را كه در خلال آيات قبل به مشركان وعده داد، به طور مفصل بيان مى كند و آغاز آن را از روز مرگ تا قيامت و از قيامت تا ابديت معرفى مى كند. و اين معنا را خاطرنشان مى سازد كه زندگى دنياف كه ايشان را مغرور كرده و از آخرت باز داشته، بسيار ناچيز و اندك است، (اگر بخواهند بفهمند). | ||
و در آخر اين آيات، كه آخر سوره است، سوره را با خطابى به رسول خدا «صلى الله عليه و آله» ختم مى كند، و در آن خطاب، به وى دستور مى دهد كه از او درخواست كند همان چيزى را كه خودش از بندگان مؤمن خود و رستگاران در آخرت حكايت كرده بود، و آن، اين بود كه گفتند: «رَبّ اغفِر وَ ارحَم وَ أنتَ خَيرُ الرَّاحِمِين: پروردگارا! بيامرز و رحم كن، كه تو بهترين رحم كنندگان هستى». | |||
اتفاقا سوره را هم، با مسأله رستگارى همين طائفه افتتاح كرده و فرموده بود كه: «اين ها، وارث بهشت اند». | |||
وصف حال | ==وصف حال مشركان، در حال رويارو شدن با مرگ == | ||
«'''حَتى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْت قَالَ رَب ارْجِعُونِ'''»: | «'''حَتى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْت قَالَ رَب ارْجِعُونِ'''»: |
ویرایش