۱۶٬۳۳۸
ویرایش
خط ۱۵۳: | خط ۱۵۳: | ||
<span id='link338'><span> | <span id='link338'><span> | ||
==معناى | ==معناى عرضۀ «امانت» بر آسمان ها و زمين، و وصف انسان حامل آن، به «ظلوم» و «جهول» == | ||
پس جمله «إنَّا عَرَضناَ الأمَانَة»، معنايش اين است كه: | پس جمله «إنَّا عَرَضناَ الأمَانَة»، معنايش اين است كه: | ||
خط ۱۹۸: | خط ۱۹۸: | ||
نكته اى كه در اين آيه به كار رفته، التفاتى است كه در جملۀ «لِيُعَذِّبَ اللهُ» به كار رفته. چون اول آيه، خداى تعالى متكلم حساب شده و فرموده: «ما امانت را عرضه كرديم»، و در اين جمله، خود را غايب حساب كرده و فرموده: «تا آن كه خدا عذاب كند»، و اين التفات، براى اين است كه دلالت كند بر اين كه عواقب امور، به سوى خداى سبحان است. چون خداى سبحان «الله» است. | نكته اى كه در اين آيه به كار رفته، التفاتى است كه در جملۀ «لِيُعَذِّبَ اللهُ» به كار رفته. چون اول آيه، خداى تعالى متكلم حساب شده و فرموده: «ما امانت را عرضه كرديم»، و در اين جمله، خود را غايب حساب كرده و فرموده: «تا آن كه خدا عذاب كند»، و اين التفات، براى اين است كه دلالت كند بر اين كه عواقب امور، به سوى خداى سبحان است. چون خداى سبحان «الله» است. | ||
نكته ديگر اين كه در جملۀ «وَ يَتُوب اللهُ»، ممكن بود ضمير به جاى اسم ظاهر به كار رود. يعنى بفرمايد: «وَ | نكته ديگر اين كه در جملۀ «وَ يَتُوب اللهُ»، ممكن بود ضمير به جاى اسم ظاهر به كار رود. يعنى بفرمايد: «وَ يَتُوبَ عَلَى المُؤمِنِينَ وَ المَؤمِنَات»، ولى در اين جمله، براى بار دوم اسم جلاله را آورد، و اين، براى اين است كه إشعار كند بر اين كه خداوند در حق مؤمنان و مؤمنات، كمال عنايت و اهتمام را دارد. | ||
<span id='link339'><span> | <span id='link339'><span> | ||
ویرایش