۱۶٬۳۳۱
ویرایش
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
و در مجمع البيان، در ذيل آيه: «وَ آتِ ذَا القُربَى حَقَّهُ» مى گويد: ابوسعيد خدرى، و غير او روايت كرده اند كه: وقتى اين آيه به رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» نازل گرديد، فدك را به فاطمه داد، و تسليمش هم كرد. و اين معنا، از امام ابى جعفر و امام صادق «عليهما السلام» روايت شده. | و در مجمع البيان، در ذيل آيه: «وَ آتِ ذَا القُربَى حَقَّهُ» مى گويد: ابوسعيد خدرى، و غير او روايت كرده اند كه: وقتى اين آيه به رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» نازل گرديد، فدك را به فاطمه داد، و تسليمش هم كرد. و اين معنا، از امام ابى جعفر و امام صادق «عليهما السلام» روايت شده. | ||
و در كافى، به سند خود، از ابراهيم يمانى، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: «ربا»، دو جور است. يكى ربايى كه مى توان خورد، و ديگر آن كه نمى توان خورد. اما آن ربايى كه جايز و حلال است، هديه اى است كه به كسى مى دهى و از دادنت ثواب مى خواهى. چون ثواب آن، چند برابر خود آن است. اين، آن ربايى است كه مى توان خورد، و خداى تعالى، در باره اش فرموده: «وَ مَا آتَيتُم مِن رِباً لِيَربُوا فِى أموَالِ النَّاسِ فَلَا يَربُوا عِندَ الله». | و در كافى، به سند خود، از ابراهيم يمانى، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: «ربا»، دو جور است. يكى ربايى كه مى توان خورد، و ديگر آن كه نمى توان خورد. | ||
اما آن ربايى كه جايز و حلال است، هديه اى است كه به كسى مى دهى و از دادنت ثواب مى خواهى. چون ثواب آن، چند برابر خود آن است. اين، آن ربايى است كه مى توان خورد، و خداى تعالى، در باره اش فرموده: «وَ مَا آتَيتُم مِن رِباً لِيَربُوا فِى أموَالِ النَّاسِ فَلَا يَربُوا عِندَ الله». | |||
و اما آن ربايى كه خوردنى نيست، آن همان ربايى است كه خدا از آن نهى كرده و در برابرش، وعدۀ آتش داده. | و اما آن ربايى كه خوردنى نيست، آن همان ربايى است كه خدا از آن نهى كرده و در برابرش، وعدۀ آتش داده. |
ویرایش