۱۷٬۰۴۴
ویرایش
خط ۲۰۲: | خط ۲۰۲: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۱۶۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۱۶۵ </center> | ||
و در الدر المنثور است كه ابن ابى | و در الدر المنثور است كه ابن ابى شيبه، در كتاب المصنف، و ابن منذر، از ابى حنيفه، روايت آورده اند كه گفت ابوجهل و بزرگان قريش، افرادى را كه نزد رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» رفته، و مسلمان مى شدند، مى ديدند و مى گفتند: محمد «صلى الله عليه و آله و سلم»، شراب را حرام كرده، و زنا و هر عملى كه عرب انجام مى داد، تحريم نموده، از دين او برگرديد، و ما گناه شما را به گردن مى گيريم. پس اين آيه نازل شد: «لَيَحمِلُنَّ أثقَالَهُم وَ أثقَالاً مَعَ أثقَالِهِم». | ||
و | و نيز، در همان كتاب آمده كه احمد، از حذيفه روايت كرده كه گفت: مردى در عهد رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» از مردم گدايى كرد. مردم چيزى به او ندادند، تا آن كه يك نفر چيزى به او داد، مردم هم دادند. | ||
مؤلف: اين مضمون در رواياتى ديگر نيز | حضرت فرمود: كسى كه كار خيرى را فتح باب كند، و مردم هم آن را انجام دهند، هم اجر خودش را به او مى دهند، و هم اجر كسانى كه از او پيروى كردند، بدون اين كه از اجر آنان چيزى كاسته شود. | ||
و همچنين، كسى كه عمل شرى را فتح باب كند، و ديگران هم به پيروى او، آن كار را مرتكب شوند، هم وزر گناه خود او را به او مى دهند، و هم وزر كسانى را كه پيروى اش كردند، بدون اين كه از وزر آنان بكاهند. | |||
مؤلف: اين مضمون در رواياتى ديگر نيز آمده، و در بعضى از آن ها، جملۀ «وَ لَيَحمِلُنَّ أثقَالَهُم وَ أثقَالاً مَعَ أثقَالِِهم» به آن تفسير شده است. | |||
ویرایش