تفسیر:المیزان جلد۹ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها

سپس اضافه كرده است : علماى معانى اين كلمه را استعاره گرفته و عبارت دانسته اند از عين هر چيز، چه اينكه جوهر باشد و يا عرض، «و بر خلاف آنچه كه گفتيم» آن را مفرد و مضاف به ضمير و با الف و لام استعمال نموده و عينا معامله لفظ نفس و خاصه را با آن كرده و گفته اند: «ذاته، نفسه و خاصته» ليكن بايد دانست كه اين نحوه استعمال از كلام عرب نيست.

و اين كه گفت در اين صورت تنها به اسم ظاهر اضافه مى شود از «فراء» نقل شده است و لازمه اش اين است كه اگر ديديم مضاف به ضمير استعمال شده بگوييم : «اين نحوه استعمال از كلام مولدين است» و انصاف بر اين است كه اين نحوه استعمال كم است نه اينكه به كلى متروك شده باشد، به شهادت اينكه در كلمات امير المومؤمنين (عليه السلام) در بعضى از خطبه هاى نهج البلاغه ديده مى شود.