۱۶٬۳۴۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بيان عدم انطباق سياق آيات اول سوره «يس»، با اين روايات
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۳۱: | خط ۱۳۱: | ||
==بيان عدم انطباق سياق آيات اول سوره «يس»، با اين روايات == | ==بيان عدم انطباق سياق آيات اول سوره «يس»، با اين روايات == | ||
مؤلف: اين داستان | مؤلف: اين داستان را، به اشكال مختلفى روايت كرده اند. در بعضى از آن روايات آمده كه: رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، وقتى ديد قصد سوء برايش دارند، اين آيات را خواند و از نظر آن ها ناپديد شد. دشمن، او را نديد و خدا، كيد و شرشان را از وى دفع كرد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۱۰۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۱۰۰ </center> | ||
و در بعضى | و در بعضى ديگر آمده كه: آيات اول سوره تا جملۀ «فَهُم لا يُؤمِنُون»، همه اش درباره اين قصه نازل شده. و در نتيجه، آيه «إنّا جَعَلنَا» تا آخر دو آيه، رفتار خدا را حكايت مى كند، كه با دشمنان آن جناب چه كرد، و چگونه رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» را، از نظر آنان ناپديد ساخت. و آيه «سَوَاءٌ عَلَيهِم...»، پيشگويى از اين است كه: اين چند نفر، هرگز ايمان نمى آورند. | ||
ولى خواننده | ولى خواننده عزيز، خودش توجه دارد به اين كه: سياق آيات مورد بحث، با اين روايات انطباق ندارد. چون آيات مورد بحث، داراى يك سياق و يك نظم هستند، و حال دو طائفه از مردم را بيان مى كنند: | ||
يكى، آن هايى كه قول خدا، عليه آنان حتمى و ثابت شده، و در نتيجه ايمان نمى آورند. و يكى ديگر، طايفه اى كه پيروى ذكر (قرآن) مى كنند، و از پروردگارشان به غيب، خشيت دارند. | |||
پس حق مطلب اين است كه: آيات شريفه مورد | و اين مضمون، چه ارتباطى با قصه هاى مذكور دارد، و چگونه مى توان آيه «لَقَد حَقّ القَولُ عَلَى أكثَرِهِم» را - كه سخن از اكثريت مردم دارد - حمل كرد بر مردم انذار شده. و آيه «إنّا جَعَلنَا فِى أعنَاقِهِم...»، و آيه «وَ جَعَلنَا مِن بَينِ أيدِيهِم سَدّاً...» را حمل كرد بر داستان ابوجهل و نزديكان او؟ و آيه «سَوَاءٌ عَلَيهِم ءأنذَرتَهُم» را حمل كرد بر خصوص اين چند نفر؟ | ||
و از همه بالاتر، جملۀ «وَ نَكتُبُ مَا قَدّمُوا وَ آثَارَهُم» را، حمل كرد بر داستان جمعى از انصار در مدينه، كه روايتش به زودى، از نظرت خواهد گذشت؟ چون حمل هاى مزبور، وحدت نظم و سياق آيات را به هم مى زند. | |||
پس حق مطلب اين است كه: آيات شريفه مورد بحث، يك دفعه و با يك نظم و سياق نازل شده، و در آن، حال مردم را در هنگام شنيدن دعوت و انذار پيامبر بيان مى كند و مى فرمايد: | |||
مردم، در برابر دعوت آن جناب، دو دسته شدند. و اين، منافات ندارد كه داستان ابوجهل و مستور شدن رسول خدا «صلى اللّه عليه وآله و سلم» از دشمن، مقارن اين آيات اتفاق افتاده باشد. | |||
<span id='link66'><span> | <span id='link66'><span> | ||
